-
21.《皇帝听讲尚书彻太清楼锡宴》 宋·夏竦
洛书初罢讲,汉苑特开筵。
将许陪旒扆,先容况简编。
神宗遗札启,真祖实文宣。
密坐瞻尧日,凝心听舜弦。
赐花缃叶缀,劝酒玉户传。
恩重天难报,肌肤岂易镌。 -
22.《坐客宋周士忽垂光和复用元韵答之三首》 宋·强至
风流双腕转凝酥,舞彻伊州汗有珠。
探手始知帘外冷,照堂兽炭焰围炉。 -
23.《长老凤师新作四照亭以其环顾洞彻无纤翳碍目》 宋·强至
大士安禅外,孤亭旷望中。
物无形可遁,心与境俱通。
日月光应倍,江山气更雄。
宁须面壁坐,到此即观空。 -
24.《乙卯中秋月色彻晓喜而有赋呈诸亲旧》 宋·姜特立
客来暮霭尚周遮,客坐乾坤见物华。
万里更无云吐叶,一天唯有桂开花。
肃霜青女令先布,专夜嫦娥意太夸。
便欲从兹凌汗漫,不知何处上仙槎。 -
25.《经筵讲诗彻章进诗》 宋·楼钥
圣主承丕祚,于今岁几迁。
昭回光饰物,刚健位乘乾。
善治新更化,当阳独揽权。
诛鉏及共鲧,擢任列闳颠。 -
26.《晚坐散花之室》 宋·邓深
官居无处寄幽栖,洞户深沉坐最宜。
静拨炉薰挹香气,问论画壁数花枝。
虫鸣颇似雁来后,果熟还如莺老时。
吹彻角声巫峡晚,片云催雨更催诗。 -
27.《残夜清坐》 宋·释文珦
壶更犹未彻,起坐看萤流。
夜气清如水,禅心淡似秋。
月沉西岭树,钟动上方楼。
可有昏冥者,知吾所得优。 -
28.《暮冬夜坐寄岫禅者》 宋·释重顯
碧落无片云,虚庭积深雪。
负舂还有谁,彻曙对孤月。
岩松影拂翠不断,瀑水声来听忽绝。
岫禅岫禅知也如未知,八面清风远远待时说。 -
29.《次韵政老夜坐有怀》 宋·王洋
客行犯萧条,物态如寒冰。
借问松窗人,久客将何营。
答言慕幽禅,怀抱彻欲清。
当年困流俗,鑽纸如痴蝇。 -
30.《琴曲歌辞·思归引》 唐·张祜
重重作闺清旦鐍,两耳深声长不彻。
深宫坐愁百年身,一片玉中生愤血。
焦桐罢弹丝自绝,漠漠暗魂愁夜月。
故乡不归谁共穴,石上作蒲蒲九节。 -
31.《上元夜六首(一作夜游诗)》 唐·崔液
玉漏银壶且莫催,铁关金锁彻明开。
谁家见月能闲坐,何处闻灯不看来。
神灯佛火百轮张,刻像图形七宝装。
影里如闻金口说,空中似散玉毫光。 -
32.《秋夜宴临津郑明府宅》 唐·杜审言
行止皆无地,招寻独有君。
酒中堪累月,身外即浮云。
露白宵钟彻,风清晓漏闻。
坐携馀兴往,还似未离群。 -
33.《古意三首》 唐·常建
二妃方访舜,万里南方悬。
远道隔江汉,孤舟无岁年。
不知苍梧处,气尽呼青天。
愁泪变楚竹,蛾眉丧湘川。 -
34.《奉送郭中丞兼太仆卿充陇右节度使三十韵(郭英乂)》 唐·杜甫
诏发西山将,秋屯陇右兵。
凄凉馀部曲,燀赫旧家声。
雕鹗乘时去,骅骝顾主鸣。
艰难须上策,容易即前程。 -
35.《冬夜集赋得寒漏》 唐·皇甫冉
清冬洛阳客,寒漏建章台。
出禁因风彻,萦窗共月来。
偏将残濑杂,乍与远鸿哀。
遥夜重城警,流年滴水催。
闲斋堪坐听,况有故人杯。 -
36.《赠王侍御》 唐·王建
愚者昧邪正,贵将平道行。
君子抱仁义,不惧天地倾。
三受主人辟,方出咸阳城。
迟疑匪自崇,将显求贤名。 -
37.《宫词一百首》 唐·王建
蓬莱正殿压金鳌,红日初生碧海涛。
闲著五门遥北望,柘黄新帕御床高。
殿前传点各依班,召对西来八诏蛮。
上得青花龙尾道,侧身偷觑正南山。 -
38.《酬灵彻上人以诗代书见寄(时在荐福寺坐夏)》 唐·权德舆
莲花出水地无尘,中有南宗了义人。
已取贝多翻半字,还将阳焰谕三身。
碧云飞处诗偏丽,白月圆时信本真。
更喜开缄销热恼,西方社里旧相亲。 -
39.《寒溪》 唐·孟郊
霜洗水色尽,寒溪见纤鳞。
幸临虚空镜,照此残悴身。
潜滑不自隐,露底莹更新。
豁如君子怀,曾是危陷人。 -
40.《谕宝二首》 唐·元稹
沉玉在弱泥,泥弱玉易沉。
扶桑寒日薄,不照万丈心。
安得潜渊虬,拔壑超邓林。
泥封泰山阯,水散旱天霖。