-
81.《平坦雪兼风雨》 宋·陈淳
自从平坦望衢南,值雪霏霏日日添。
既挟狂风和面扑,又偕猛雨向身沾。
手拈纸伞凝犹痹,足踏皮鞋冻亦渐。
那识坚刚金石操,於中凛凛独争严。 -
82.《坦老求题真歇宏智竹庵同游雁山酬唱真迹轴后》 宋·释绍昙
天生三个老冤魔,狭路相逢没柰何,□把肚肠搂抉看,曲於四十九盘多。
-
83.《坦翁》 宋·释惟一
山未为高水未深,贱非泥土贵非金。
自来一种平怀看,到老何曾有二心。 -
84.《祭坦仲履》 宋·释文珦
仲履真吾徒,敏慧出流辈。
比玉无纤瑕,方珠绝微颣。
子心如秋月,皎皎长不昧。
子身如閒云,出处极自在。 -
85.《鄞中送坦上人归故里》 宋·释文珦
白云相见初,而子独知予。
世态易翻覆,道交难间疏。
三江同远棹,此日晚离袪。
莫放音书绝,东来有鲤鱼。 -
86.《题慈照坦上人房应山阁》 宋·释文珦
禅心直以山为体,不与终南捷径同。
吟久白云生曲槛,定回明月在前峰。
子牙钓石临溪古,博望槎源与汉通。
自有山灵回俗驾,几人於此得相逢。 -
87.《智坦西堂请》 宋·释祖钦
大智洞明,大道坦平。
生铁面具,不近人情。
云峰日朗,雪谷雷鸣。
激起曝腮焦尾,同跃天庭。 -
88.《行坦上人》 宋·释祖钦
细行循循,大道坦坦。
得处至要,用处至简。
从上一千七百人,七纵八横,大机大用。
肩上无过担片横版,顶门只具一只正眼。
譬如斩一握丝,一斩俱斩,一切尽斩。 -
89.《和林丘二君会程坦之家二诗》 宋·苏颂
春晚寒不已,节候差季孟。
木行怯初阳,水官恣馀横。
滂沱连月雨,愁叹斯民病。
已紊四时和,更伤群物性。 -
90.《和林丘二君会程坦之家二诗》 宋·苏颂
天涯人未归,飘然江海上。
客心蓬任风,归路萍随浪。
青云少知己,白日多罹谤。
著书见穷愁,倚门知肮脏。 -
91.《行路难赠萧坦翁》 宋·朱继芳
行路难,居不易,旋买生柴煮一字。
三千风不直一杯水,何用狂吟动天地。