-
141.《北山园山石形势卖盗夜半择其尤者窃去累日怀》 宋·刘学箕
素志薄利录,壮年荣林丘。
种树疏间泉,凿沼开中洲。
堤平水瀰漫,径绕竹净修。
梅坞夜月乱,松罔晓风飂。 -
142.《屏居北郊自秋涉冬绝省人事触绪有感吒之讽吟》 宋·程公许
气运有盈虚,品物迭滋耗。
人生於两间,谁能长不老。
胡为习鲜荣,而独恨枯槁。
婉娈儿女态,爱惜容色好。 -
143.《高宗皇帝御笔临吴皇象如鹰帖赞》 宋·岳珂
书法淳古,遡晋而上。
于上品中,则有皇象。
汉歌大风,思士之壮。
帝临此书,猎渭怀望。
於昭诒谋,倚重惟将。
岂象之临,亦意之尚。 -
144.《即席次韵景周梅花》 宋·苏泂
魂来孤山青,梦破耶水碧。
非兄孰知我,非我无此客。
一枝霜雪后,坐断春寂寂。
平生桃李场,虽隣有不觌。 -
145.《贼平贺本路史禽良叔弥忠四首》 宋·王迈
宽地人来着脚安,好修纕蕙更纫兰。
贵游淡似孤寒士,达宦贫於初品官。
医国名方留肘后,忧民心事集眉端。
浮荣过眼归尽,独鲁灵光耐久看。 -
146.《梅花》 宋·方岳
近看遥见总风标,不拣疏村自断桥。
大士定中蒙素衲,太真浴起却红绡。
别修花史为题品,高倡离骚伴寂寥。
岁晚道人心似铁,爱香怜影尚魂销。 -
147.《柴氏》 宋·华岳
节妇一樽酒,义士拜而受。
义士一首诗,节妇双眉皱。
眉皱意何如,有难难相救。
叹我廓设器,淹回在污陋。 -
148.《用前韵答黄一翁五首》 宋·王炎
秣马践古辙,经术导先路。
士要人品高,与俗殊好恶。
忮心虿尾毒,褊心螳臂怒。
唾面令自乾,吾今仍非故。 -
149.《洛京王尚书学士寄惠牡丹十品五十枝因成四韵》 宋·宋庠
十种仙葩各有名,相逢暂似到周京。
簪端珥萼头虽白,酒面含华眼更明。
风暖天香吹不断,露深宫采洗初成。
慇懃数尽千重叶,未抵衔恩感旧情。 -
150.《寄题庄器之招隐楼》 宋·张镃
得时则为人,此固丈夫志。
生前必功名,说实起后世。
君看禹稷徒,乌有觊望意。
偶然事逢手,势若破竹易。 -
151.《读素问十六首》 宋·方回
三品别贵贱,四制寄奇偶。
主病则用之,上药或弗取。
得士寒畯可,量才世胄否。
豕苓鸡壅言,吾亦闻庄叟。 -
152.《寄康庆之钱塘二首》 宋·方回
奕品深参古烂柯,笔踪傍出旧临河。
诗成不觉千篇易,书读曾逾万卷多。
壮士玉关汗血马,美人南国采莲歌。
俊游奇观平生事,将相其如此老何。 -
153.《丹青歌赠王春阳用其神丹歌韵》 宋·方回
世上若无钟子期,破琴勿为俗子嗤。
人间亦有王昭君,奈何众女嫉蛾眉。
我粗能诗子能画,笔力岂不山可移。
希声绝色识者少,妾妇嗃嗃仍嘻嘻。 -
154.《旅穷中报生孙名曰守》 宋·方回
瘦面皴肌暗自扪,薪殚粲尽复空樽。
浪言官至同三品,且喜家生第四孙。
孰谓将军骓不逝,其如处士菊犹存。
忍穷守道吾心定,胙土专城莫更论。 -
155.《寄题吕常山平章锦绣香中》 宋·方回
修善过如修亭馆,种德高于种花木。
四时芳菲人不知,蜂犹有鼻蝶有目。
公心一寸春万字,好事如麻不计斛。
将相富贵世不少,钟鸣夜行鼎折足。 -
156.《和刘后村梅花百咏》 宋·方蒙仲
彩叶如云观瑒蕊,金盆照日品桃花。
安知尤物真瑰特,落在西湖处士家。 -
157.《赠吾世衍》 宋·顾逢
士友多交接,惟君有敬心。
少年精古篆,诸老喜新吟。
箫品神仙曲,琴弹山水音。
无人知此乐,只有竹房深。 -
158.《次韵德孺晚菊》 宋·李处权
屈原作离骚,採菊餐其英。
渊明赋归来,径荒菊犹荣。
此物有至性,名因君子成。
岂知时节过,不顾霜露凝。 -
159.《缘识》 宋·宋太宗
天非爱道许人修,学士愚迷不到头。
内境擬将何所用,杳知深邃故难求。
丹霞隐密堪依仗,雪月纵横入品流。
消息须然潜世虑,凡岐圣路有刚柔。 -
160.《逍遥咏》 宋·宋太宗
天非爱道许人修,学士愚迷不到头。
内境擬将何所用,杳知深邃故难求。
丹霞隐密堪依仗,雪月纵横入品流。
消息顿然潜世虑,凡岐圣路有刚柔。