-
141.《谢郡人田贺二生献花》 宋·苏轼
城里田员外,城西贺秀才。
不愁家四壁,自有锦千堆。
珍重尤奇品,艰难最后开。
芳心困落日,薄艳战轻雷。 -
142.《洗兵马》 唐·杜甫
中兴诸将收山东,捷书日报清昼同。
河广传闻一苇过,胡危命在破竹中。
祗残邺城不日得,独任朔方无限功。
京师皆骑汗血马,回纥喂肉葡萄宫。 -
143.《寄慎伯筠》 宋·王安石
世网挂士如蛛丝,大不及取小缀之。
宜乎倜傥不低敛,醉脚踏倒青天低。
前日才能始谁播,一口惊张万夸和。
雷公诉帝喘欲吹,咸恐声名塞天破。 -
144.《送谢师宰赴任楚州》 宋·王安石
珠玉不自贵,故为人所怜。
贤愚亦如此,好恶有自然。
闻子欲东南,使我抱幽悁。
炎风沙土中,甘与子留连。 -
145.《忆昨诗示诸外弟》 宋·王安石
忆昨此地相逢时,春入穷谷多芳菲。
短垣囷囷冠翠岭,踯躅万树红相围。
幽花媚草错杂出,黄蜂白蝶参差飞。
此时少壮自负恃,意气与日争光辉。 -
146.《酬王檐叔奉使江南访茶法利害见寄》 宋·王安石
余闻古之人,措法贻厥後。
命官惟贤材,职事又留狃。
止能权轻重,王府则多有。
岂尝搉其子,而为民父母。 -
147.《哀贤亭》 宋·王安石
黄鸟哀子车,强埋非天为。
天夺不待老,还能使人悲。
马侯东南秀,鞭策要路驰。
归骨万里州,乃当强壮时。 -
148.《城南联句》 唐·韩愈
竹影金琐碎,--孟郊
泉音玉淙琤。
琉璃剪木叶,--韩愈
翡翠开园英。 -
149.《淮上春日》 宋·戴复古
边寒客衣薄,渐喜暖风回。
社后未闻燕,春深方见梅。
壮怀频抚剑,孤愤强衔杯。
北望山河语,天时不再来。 -
150.《春日》 宋·陆游
春来日日困春酲,徂岁如驰得我惊。
山寺馈茶知谷雨,人家插柳记清明。
登阶勃窣晨鸡老,侵路纵横野草生。
堪叹筋骸犹健在,强随丁壮事深耕。 -
151.《病思》 宋·陆游
卖剑还山学老农,不堪衰与病交攻。
将军闭户方锄菜,处士携家欲赁舂。
残齿强留终臲卼,病腰扶拜苦龙锺。
壮游谁信梁州日,大雪登城望夕烽? -
152.《自警》 宋·陆游
生世如梦境,淹速无定时。
少壮不可恃,况汝迫耄期。
五官及百骸,自揣日益衰,客来能送迎,要是强支持。
百口皆新人,所至无旧知;绍兴同朝者,扫地靡复遗。
虽云穷耐久,造物岂汝私?余日真几何?得酒且伸眉。 -
153.《春感》 宋·陆游
少时狂走西复东,银鞍骏马驰如风。
眼看春去不复惜,只道岁月来无穷。
初游汉中亦未觉,一饮尚可倾千锺。
叉鱼狼藉漾水浊,猎虎蹴蹋南山空。 -
154.《冬晴行园中》 宋·陆游
冬温光景如春妍,暮年强健胜壮年。
手推园门拂石坐,岂暇为客思无毡。
残芜未死更郁郁,晚菊欲槁犹鲜鲜。
闲愁正得酒弹压,此夕预知当熟眠。 -
155.《岁暮作》 宋·陆游
鱼贯长条兔卧盘,往来聊续里闾欢。
旧符又拟新年换,残历都无半纸看。
梅影横斜春尚浅,角声悲壮夜将阑。
坚顽敢望今如许,戏说期颐强自宽。 -
156.《送汤岐公镇会稽》 宋·陆游
吴越东西州,浙江限其中。
黄旗高十丈,大舟凌虚空。
都人送留守,郡吏迎相公。
江心波涛壮,帐下鼓角雄。 -
157.《时鸟》 宋·陆游
日出鸣布谷,月落鸣子规,一气之所感,彼亦不自知。
架犁最晚至,适当农事时;丁壮戴星出,力作孰敢迟。
鸣者既有警,闻者得以思;乃知失时辈,强聒终何为?百舌亦能言,今默乃其宜。
我作时鸟篇,用继豳人诗。 -
158.《箜篌引》 唐·王昌龄
卢溪郡南夜泊舟,夜闻两岸羌戎讴。
其时月黑猿啾啾,微雨沾衣令人愁。
有一迁客登高楼,不言不寐弹箜篌。
弹作蓟门桑叶秋,风沙飒飒青冢头, -
159.《游白马寺》 宋·张耒
秋林转层崖,步踏落叶响。
森森夹路竹,矗矗羽林仗。
精庐隐深坞,门启台殿敞。
累累霜果悬,落落寒木壮。 -
160.《过蕲泽》 宋·张耒
雄吞六国弱秦强,壮士逡巡野水傍。
耕叟不知鸿鹄志,笑观宫室忤陈王。