-
901.《从王守猎》 宋·陈造
生世能忘尘外趣,官居定作车中妇。
男儿胸次万斛宽,不著尘埃著诗酒。
虎头起秀屹双高,层城更是干青霄。
使君领客凌缥缈,天风飒飒摇旌旄。 -
902.《饮寓隐》 宋·陈造
轩亭晓清旷,行乐未妨频。
无客不堪醉,有花长是春。
凭栏尚红药,结伴擅芳辰。
笑驻凌波步,香分折角巾。 -
903.《燕乡守致语口号》 宋·陈造
胡床玉麈锦囊诗,宾主风流此一时。
玳席邀欢酬令节,羽觞湛碧转微漪。
绮罗围外香风远,弦管声中漏刻迟。
莫道兰亭已陈迹,胜游端复嗣芳规。 -
904.《雪夜》 宋·吴泳
云蒸黄野润,月莹皓庭清。
夜静悄人迹,溪流皆雪声。
帐吹灯彩暗,炉扑光花明。
遥想鸡人误,鸣歌报六更。 -
905.《次韵春怀》 宋·陈师道
欲作归田计,无如二顷何。
折腰方赖禄,拭面未伤和。
日下乌声乐,尘生鸟迹多。
渡头留小楫,乘兴得相过。 -
906.《送鄜州关司法》 宋·陈师道
早岁相知晚相识,抵掌回头已陈迹。
万里从军壮此行,一箸鲈鱼留不得。
夜静关山秋月明,莫听岭头流水声。
平世功名须少壮,看君一箭下辽城。 -
907.《贺文潜》 宋·陈师道
飞腾无那高詹事,犇轶难甘杜拾遗。
释梵不为宁顾计,公侯有命郤随宜。
且留陈迹来韩愈,不用逢人说项斯。
富贵风声真两得,穷人从此不因诗。 -
908.《啸台》 宋·李廌
何当共巾履,一笑破群忧。
我登步兵台,缅怀昔来游。
英声入万壑,奇气盘九幽。
转盼迹已陈,况今仍千秋。 -
909.《上姑丈闾丘通牧少卿》 宋·李廌
天下一大器,安危系平倾。
哲王慎民监,措术如和羹。
辛甘或偏长,非可制割烹。
五味既可口,君子尝曰平。 -
910.《又九月十四日登秋风阁以余霞散成绮澄江静如》 宋·李廌
缪蹈江海迹,吾生靡怀居。
役车窘阴雨,蒸腐败衣袽。
晨昏雷声中,我怀何时舒。
秋阳出顽云,杲杲照我裾。 -
911.《德麟约游西山某自酇来会行李阻修成此诗》 宋·李廌
初无声利想,独有山水癖。
慨然岁月逝,名山喜投迹。
书来拜嘉招,吹火自蜡屐。
戒期西山邑,奔命通书尺。 -
912.《少林寺诗》 宋·李廌
禅老家风古少林,道场遗迹蔽烟岑。
山遮石脚斜阳早,云碍钟声出谷深。
只履度关天杳杳,九年面壁海沉沉。
欲知苗裔能传法,柏树犹明圣主心。 -
913.《作塞上射猎行》 宋·李廌
塞云委地如泼墨,恶风吹沙变黄黑。
紫髯将军柳叶甲,银騣护阑白玉勒。
铁林子弟八九千,饮马渡桥过河北。
沙漠黓地古战场,寸草不生地皮赤。 -
914.《谷隐寺》 宋·李廌
挈巢江湖去,端为山水癖。
朅来谷隐游,契我赏心适。
寒江渺平楚,复岭转层壁。
谁与龙象筵,一扫狐兔迹。 -
915.《自山中归至登封遂讽高宰令取峻极中院厨前石》 宋·李廌
吴砧已碎乐生论,京江昔沈瘗鹤铭。
半裁紫阳立砆石,考击化度求金籯。
乃知金石有厄会,名碑旧叠长安城。
顷年醴泉有贤令,政誉蔼蔼多流馨。 -
916.《往银山深道亡寺观暮投宿民居》 宋·李新
入谷清光寒刮眼,远分苍树绕楼台。
急锵环佩豀流迅,晚下牛羊雪迹开。
山影不随云影转,竹声长作雨声来。
野梅弄色何人爱,空抱幽香没草来。 -
917.《还山》 宋·张继先
长年京国甚羁囚,丘壑归来始自由。
流水有声如共语,闲云无迹可同游。
猿依松影看丹灶,鹤与芦花入钓舟。
如此栖迟良不恶,红尘何事辱鸣驺。 -
918.《哭潘义荣二首》 宋·郑刚中
少年联辔入京华,阔步超群便起家。
亲览声名高汉殿,夏时踪迹仅长沙。
藏刀所在留馀刃,怀璧终身不见瑕。
老眼看公春梦散,不胜哀涕落天涯。 -
919.《寄姚文发》 宋·郑刚中
芳荪小绣肩相拍,拍初同作江湖客。
梦里春风三十年,青铜照我头都白。
与公常日话潇湘,恨不此身生两翼。
何如附骥得千里,再此搜寻旧踪迹。 -
920.《晚望有感》 宋·郑刚中
霜作晴寒策策风,数家篱落澹烟中。
沙鸥径去鱼儿饱,野鸟相呼柿子红。
寺隐钟声穿竹去,洞深人迹与云通。
雁门踦甚将何报,万里堪惭段子松。