-
981.《牧歌寄谦牧翁》 宋·王柏
山前群羊儿,群羊化为石。
山后谦牧翁,双牛挂虚壁。
仙佛道不同,妙处各自得。
我来牧坡上,牧翁已牧出。 -
982.《灵岩上方》 宋·周弼
嵯峨楼观青山头,昔曾避暑离宫游。
吴天旌旆堕冥漠,至今古木涵清秋。
谁听白紵歌声接,细扑飞尘石榴叶。
银烛吹灰别泪残,夜半虚廊响行屧。 -
983.《病起幽园检校》 宋·周弼
病起无情绪,池边日几回。
虫声低覆草,螺壳细生苔。
暑退芦将变,秋残蓼续开。
久消环绕迹,全若未尝来。 -
984.《入蜀垫江道间二首》 宋·李曾伯
驿路交游熟,江山契分生。
故人梅扑面,薄倖柳忘情。
马跃霜桥步,鸡啼月店声。
豹狼俱敛迹,应避使车行。 -
985.《游张公祠二首》 宋·李曾伯
坤灵阑迹汉何时,木石深山圣得知。
大声凿开真境秘,太虚蕴出众峰奇。
攀萝揽秀俯可即,秉烛穷幽远莫窥。
盍遣神龙谨封护,勿容俗子亦游嬉。 -
986.《以劝分出伏龙因谒武侯庙》 宋·李曾伯
庐存龙去迹成非,草木空山圣得知。
成败论人陈寿史,功名余恨少陵诗。
初心何只三分汉,伟略徒夸十倍丕。
半夜松声卷风雨,犹如抱膝啸吟诗。 -
987.《过涪州怀伊川涪翁两先生》 宋·李曾伯
昌黎昔作潮州游,潮人百世称名州。
又闻柳州柳子厚,柳人至今爱其柳。
二公皆以人鸣唐,所至不偶为异常。
卒今江海流落地,化作文物声名乡。 -
988.《次韵汪宰见寄》 宋·方岳
行行骢马劾粗豪,叱叱共牛倦作劳。
穷则有余名迹在,言之无作语声高。
谁求封禅家徒壁,自谓羲皇人似陶。
见说醉乡天地阔,此生聊向此中逃。 -
989.《式贤和杜夔府百韵过余秋崖下大篇舂容笔力乃》 宋·方岳
林壑黄昏外,衡门紫翠边。
火耕今已老,云卧几何年。
棋敛将残局,篙回兴尽船。
画麟真已矣,骑犊适悠然。 -
990.《罗浮峒长宝谷王宁素送药瓢》 宋·李昴英
久矣深山炼鹤形,闻呼峒长又逃名。
断崖怪木人稀迹,乱石奔泉润有声。
剑定通神收古匣,棋聊供玩戏纹枰。
药瓢解赠宁无意,重到孤庵论养生。 -
991.《次韵悯雨》 宋·卫宗武
百谷仰雨而蕃滋,乃颖乃苞乃成实。
锸云方喜高下齐,大田俄报东南坼。
民穷至此噫亦甚,无年饿死其无日。
佛灵犹示致涓流,人力焉能施寸尺。 -
992.《赋南墅竹》 宋·卫宗武
物得气之清,钟秀莫如竹。
是谓东南美,群植可奴仆。
虚心而独立,劲节不囘曲。
傍屋著数插,能洗尘万斛。 -
993.《是岁之夏紫芝复生成丛大者径七八寸》 宋·卫宗武
异物不易遇,其出由地灵。
伊耆阐坤珍,三秀既挺生。
赋形虽恨小,殊喜见未曾。
朱明复荐祥,仟种茂丛茎。 -
994.《塾楼春集次日和儿辈韵》 宋·卫宗武
伊耆嘘至和,薰播弥大地。
有声沸候禽,有色衒名卉。
丽景接川原,浩万历岁几。
于时不得乐,夫人自暴弃。 -
995.《为云侣天游赋》 宋·卫宗武
汗漫可以期,列缺可以至。
岂不高且远,未足语超诣。
至人司重玄,妙境此融会。
无声亦无臭,万象於我备。 -
996.《次韵梅山弟感春》 宋·陈著
老来危迹感秋蓬,万事都归马耳风。
百五节为春好处,两三年在乱离中。
溅花难禁少陵泪,缚柳休辞韩子穷。
最是残镫风雨夜,杜鹃声里梦西东。 -
997.《寿吴景年》 宋·陈著
托迹红尘不染尘,径梅溪竹共精神。
字真正逼张居士,禅味曾参印上人。
声色素轻非为老,须眉虽皓却如新。
儿孙须得文章力,富贵丛中一寿椿。 -
998.《送春醉吟》 宋·陈著
三月二十有一日,絮云弄日风力薄。
家人报我明日夏,草草杯盘软春脚。
世人心眼最无常,景物流禅争顷刻。
南风一转垂青阴,回首芳尘是陈迹。 -
999.《寄李希膺二首》 宋·胡仲弓
醉倚危栏望海鲸,乍看潮落又潮生。
眼中世界粟来大,身外乾坤叶样轻。
鸥鹭行藏无俗迹,鱼龙变化讵虚声。
冥搜误入蛮烟去,只恐梅花句未清。 -
1000.《春郊晚归》 宋·胡仲弓
苔钱随履迹,柳絮点春衣。
塔影留残照,钟声出翠微。
扶将藜杖去,挑取锦囊归。
缓步微吟久,重城半掩扉。