-
181.《读后汉逸人传二首》 唐·张谓
子陵没已久,读史思其贤。
谁谓颍阳人,千秋如比肩。
尝闻汉皇帝,曾是旷周旋。
名位苟无心,对君犹可眠。 -
182.《别睢阳故人》 唐·张谓
少小客游梁,依然似故乡。
城池经战阵,人物恨存亡。
夏雨桑条绿,秋风麦穗黄。
有书无寄处,相送一沾裳。 -
183.《阙下芙蓉》 唐·包何
一人理国致升平,万物呈祥助圣明。
天上河从阙下过,江南花向殿前生。
广云垂荫开难落,湛露为珠满不倾。
更对乐悬张宴处,歌工欲奏采莲声。 -
184.《送韦侍御奉使江岭诸道催青苗钱》 唐·包何
近远从王事,南行处处经。
手持霜简白,心在夏苗青。
回雁书应报,愁猿夜屡听。
因君使绝域,方物尽来庭。 -
185.《自淇涉黄河途中作十三首》 唐·高适
川上常极目,世情今已闲。
去帆带落日,征路随长山。
亲友若云霄,可望不可攀。
于兹任所惬,浩荡风波间。 -
186.《赋得还山吟送沈四山人》 唐·高适
还山吟,天高日暮寒山深,送君还山识君心。
人生老大须恣意,看君解作一生事。
山间偃仰无不至,石泉淙淙若风雨,桂花松子常满地。
卖药囊中应有钱,还山服药又长年。 -
187.《同朱五题卢使君义井》 唐·高适
高义唯良牧,深仁自下车。
宁知凿井处,还是饮冰馀。
地即泉源久,人当汲引初。
体清能鉴物,色洞每含虚。
上善滋来往,中和浃里闾。
济时应未竭,怀惠复何如。 -
188.《乐游园歌》 唐·杜甫
乐游古园崒森爽,烟绵碧草萋萋长。
公子华筵势最高,秦川对酒平如掌。
长生木瓢示真率,更调鞍马狂欢赏。 -
189.《泛溪》 唐·杜甫
落景下高堂,进舟泛回溪。
谁谓筑居小,未尽乔木西。
远郊信荒僻,秋色有馀凄。
练练峰上雪,纤纤云表霓。 -
190.《山寺(得开字,章留后同游)》 唐·杜甫
野寺根石壁,诸龛遍崔嵬。
前佛不复辨,百身一莓苔。
虽有古殿存,世尊亦尘埃。
如闻龙象泣,足令信者哀。 -
191.《太子张舍人遗织成褥段》 唐·杜甫
客从西北来,遗我翠织成。
开缄风涛涌,中有掉尾鲸。
逶迤罗水族,琐细不足名。
客云充君褥,承君终宴荣。 -
192.《山寺(得开字,章留后同游)》 唐·杜甫
野寺根石壁,诸龛遍崔嵬。
前佛不复辨,百身一莓苔。
虽有古殿存,世尊亦尘埃。
如闻龙象泣,足令信者哀。 -
193.《太子张舍人遗织成褥段》 唐·杜甫
客从西北来,遗我翠织成。
开缄风涛涌,中有掉尾鲸。
逶迤罗水族,琐细不足名。
客云充君褥,承君终宴荣。 -
194.《雷》 唐·杜甫
大旱山岳燋,密云复无雨。
南方瘴疠地,罹此农事苦。
封内必舞雩,峡中喧击鼓。
真龙竟寂寞,土梗空俯偻。 -
195.《火》 唐·杜甫
楚山经月火,大旱则斯举。
旧俗烧蛟龙,惊惶致雷雨。
爆嵌魑魅泣,崩冻岚阴昈.罗落沸百泓,根源皆万古。
青林一灰烬,云气无处所。 -
196.《八哀诗·故著作郎贬台州司户荥阳郑公虔》 唐·杜甫
鶢鶋至鲁门,不识钟鼓飨。
孔翠望赤霄,愁思雕笼养。
荥阳冠众儒,早闻名公赏。
地崇士大夫,况乃气精爽。 -
197.《曲江二首》 唐·杜甫
一片花飞减却春,风飘万点正愁人。
且看欲尽花经眼,莫厌伤多酒入唇。
江上小堂巢翡翠,苑边高冢卧麒麟。
细推物理须行乐,何用浮荣绊此身。 -
198.《寄彭州高三十五使君適、虢州岑二十七长史参三十韵》 唐·杜甫
故人何寂寞,今我独凄凉。
老去才难尽,秋来兴甚长。
物情尤可见,辞客未能忘。
海内知名士,云端各异方。 -
199.《寄张十二山人彪三十韵》 唐·杜甫
独卧嵩阳客,三违颍水春。
艰难随老母,惨澹向时人。
谢氏寻山屐,陶公漉酒巾。
群凶弥宇宙,此物在风尘。 -
200.《春夜喜雨》 唐·杜甫
好雨知时节,当春乃发生。
随风潜入夜,润物细无声。
野径云俱黑,江船火独明。
晓看红湿处,花重锦官城。