-
101.《晚出郡城,往值夏谒胡端明,泛舟夜归》 宋·杨万里
郡城至值夏,两日非宽程。
奔走岂五愿,诏书促南征。
出郭星未已,归棹月已生。
问人水深浅,舟子喧未应。 -
102.《陪毛君夜游北园》 宋·苏辙
池塘草生春尚浅,桃李飞花初片片。
一尊花下夜忘归,灯火寻春畏春晚。
春风暗度人不知,满园红白已离披。
江南春雨少晴日,露坐青天能几时。 -
103.《中夜祝融观月》 宋·张栻
披衣凛中夜,起步祝融巅。
何许冰雪轮,皎皎飞上天。
清光正在手,空明浩无边。
群峰俨环列,玉树生琼田。
白云起我旁,两腑风翩翩。
举酒发浩歌,万籁为寂然。
寄言平生友,诵我山中篇。 -
104.《八月初七日终夜大雷震雨如倾注风败吾藩篱拔》 宋·韩淲
晴明天气佳,草木浮光煇。
珍禽各翔语,群花竞芳菲。
人情春和时,怡游类忘归。
常阳一以亢,旱甚翻嘘欷。 -
105.《古墨行》 宋·陈师道
秦郎百好俱第一,乌丸如漆姿如石。
巧作松身与镜面,借美於外非良质。
潘翁拜跪摩老眼,一生再见三叹息。
了知至鉴无遁形,王家旧物秦家得。 -
106.《春送杨彦侯赴试建阳用曾南丰湖水碧韵》 宋·李弥逊
人生不合留飞黄,骊驹夜发生悲凉。
马足着沙去莫挽,一日万里风云翔。
月明霜枝挂秋香,桂宫高架辛夷梁。
长梯摘日岂惮远,世上不数琼瑶光。 -
107.《次韵汪卿》 宋·方岳
霜洗梅花春满握,夜寒吹老城头角。
琐窗砚作离骚香,吐句不教花莫落。
裁量要是修月手,我欲追随惭笔阁。
平生万事不挂口,爱诗苦未厌溪壑。 -
108.《玉楼春·冬至夜侍祭阴消阳长从今数》 元·王恽
冬至夜侍祭阴消阳长从今数。
除客归来闻好语。
月明满地紫烟生,暖人剌文添绣缕。
冷风肃肃生庭户。
桂酒光清摇燕俎。
今冬记我致*时,爆 -
109.《满江红 至元十七年十一月十四日,夜梦丞相》 元·王恽
其旁。
炎急报至云,有敌犯府城西面,公佩,集将领将出,予握玉鱼一双,跽请从行。
公曰不迟不迟,因朗育一乐府,意欣暇曰,此徒单侍讲词也。
既觉,但记其日月风云潇丽六字,五夜枕上,因足成之,觉思来甚雷动云横,惊飙鹜、北城西下。 -
110.《和元守中秋月夜韵》 宋·郭印
曩为痴儿未识月,夜明唤作山阴雪。
翻笑老人立其下,皓彩亭亭映华发。
晦朔弦望总不知,三五那能问盈缺。
有时暮宿招提境,插天不爱金银塔。 -
111.《视夜》 宋·丘葵
我兴视夜夜未明,抬头观星敬自生。
万古不动惟北极,列宿环拱俱西倾。
天光昭回泰宇定,人欲净尽灵台清。
但能勿使旦书牿,天理触处尽流行。 -
112.《病寓灵芝寺夜闻讲律有作》 宋·释宝昙
钟鼓考击殷夜床,我方咽药不下吭。
苦思一语缓吾缚,重遭缚急如缚羊。
平生两眼大如镜,白首读律无精光。
商君入秦祸始大,文武之道几灭亡。 -
113.《中秋咏怀借杜子美秋日述怀一百韵和寄柳州假鸣桑先生》 明·徐威
异乡青嶂外,故里白云边。
北极悬双眼,中秋度四年。
灯前横一剑,江浒宿孤船。
玉露漙漙忌,金波炯炯然。 -
114.《中秋之夕封生仲坚卫生行之携酒与诗见过依韵》 元·段成已
夜凉河汉静无声,澄澈天开万里晴。
蟾吐寒光呈皎洁,桂排疏影甚分明。
良宵方喜故人共,醉语那知邻舍惊。
一片诗魂招不得,九霄直与月俱清。 -
115.《奉和王世弼寄上七兄先生用其韵》 宋·黄庭坚
宫槐弄黄黄,莲叶绿婉婉。
时同二三友,竹轩凉夏晚。
驾言都城南,以望征车返。
何知苦淹回,及此秋景短。 -
116.《送杨辟秀才》 宋·欧阳修
吾奇曾生者,始得之太学。
初谓独轩然,百鸟而一鹗。
既又得杨生,群兽出麟角。
乃知天下下,所识惭未博。 -
117.《贺表兄傅仁仲常后院生男》 宋·王迈
昔君与我夜对床,知君著意选专房。
为言东邻有女宝,胡不贮之芸辉堂。
君时为我一怂恿,以斗量金买娇宠。
小君有德比孟光,不妒不嗔回盼重。 -
118.《杂曲歌辞·秋夜曲二首》 唐·王建
天清漏长霜泊泊,兰绿收荣桂膏涸。
高楼云鬟弄婵娟,古瑟暗断秋风弦。
玉关遥隔万里道,金刀不翦双泪泉。 -
119.《题巴州光福寺楠木》 唐·史俊
近郭城南山寺深,亭亭奇树出禅林。
结根幽壑不知岁,耸干摩天凡几寻。
翠色晚将岚气合,月光时有夜猿吟。 -
120.《寇季膺古刀歌》 唐·韦应物
古刀寒锋青槭槭,少年交结平陵客。
求之时代不可知,千痕万穴如星离。
重叠泥沙更剥落,纵横鳞甲相参差。