-
421.《寄杨诚斋》 宋·葛天民
参禅学诗无两法,死蛇解弄活鲅鲅。
气正心空眼自高,吹毛不动全生杀。
生机熟语却不徘,近代独有杨诚斋。
才名万古付公论。 -
422.《游山门呈知府大卿》 宋·姚辟
春风到宛陵,太守遇康乐。
隐几坐高斋,清风媚林壑。
语我诸峰峦,道人古棲吒。
幽潜远江汉,秀耸类衡霍。 -
423.《贺雨》 宋·员兴宗
岁若大旱作霖雨,祷而雨兮旱不苦。
诚之一字与天参,往古圣贤珍此语。
岁星在蜀二十年,触处丰登多黍稌。
世不少惜蹂践之,枉使宝稼叶如土。 -
424.《絜矩书院示学子》 宋·章粲
四时配四德,元亨利与贞。
天德元最重,方春木主生。
夏火物畅茂,是为德之亨。
金利秋向实,水贞冬日成。 -
425.《周氏敬荣堂诗》 宋·辛弃疾
泰伯古至德,以逊天下闻。
周公去未远,二叔乃流言。
春风棠棣萼,秋日脊令原。
岂无良友生,岁晏谁急难。 -
426.《万法归一歌》 宋·白玉蟾
金丹大蘂妙无穷,一点丹头内外红。
真汞真铅才入手,片时伏虎活擒龙。
黄公聘入丁公舍,巽位吹嘘九转功。
十月胎圆坎离外,紫云飞出玉炉空。 -
427.《四贤一不肖诗·右高若讷》 宋·蔡襄
人禀天地中和生,气之正者为诚明。
诚明所锺皆贤杰,从容中道无欹倾。
嘉谋谠论范京兆,激奸纠缪扬王庭。
积羽沈舟毁销骨,正人夫从奸者朋。 -
428.《题李偁推官颐斋》 宋·晁补之
无舍灵龟观朵颐,自求口实君自知。
谁为此者君名之,其说不烦求我诗。
君家严君业夔伊,虎视耽耽雄四夷。
四方是维天子毗,汶阳一室大泽陂。 -
429.《通判国博中斋诗》 宋·强至
天下以中为大本,天地得中能自生。
古之圣贤一用中,政刑礼乐万事平。
於戏后世中道丧,政分宽猛刑重轻。
礼非俭陋则奢僭,乐不专一须锵铿。 -
430.《送赵子直贰卿帅三山》 宋·楼钥
一蹴登从班,人胡谓公迟。
建牙帅七闽,人胡为公疑,公今第一流,志操古与期。
两州有遗爱,江西憺霜威。 -
431.《送张匠临以秘阁知赣州》 宋·魏了翁
西南间气忠献公,一生心事天与通。
才高志广无处着,独倚衡疑望关洛。
九州风露方漫漫,卷回残梦归余干。
惟将一念遗孙子,长与世间立人纪。 -
432.《林文节元佑日记帖赞》 宋·岳珂
汉大中大夫东方曼倩之对孝武曰:诚得天下贤士公卿在位,咸得其序。
譬如以周召为丞相,仲尼居御史府,毕公高备拾遗,蘧伯玉为太傅,博士则以颜闵,执金吾以季路, -
433.《再韵谢和章》 宋·刘宰
公诗沧海生明月,草木光辉涯不竭。
仆如拙匠运斧斤,颜汗淋漓指流血。
心知短绠难汲深,拱把之木无繁队。
风雅堕地几千祀,牢落荒林鸣络纬。 -
434.《寿张京尹》 宋·彭龟年
紫岩天下志,勇决如百川。
一身扶三纲,百丑妒独妍。
南轩经世学,仰嗣千圣传。
匆匆造膝陈,众鸟惊虚弦。 -
435.《路居士山水歌》 宋·王洋
人年八十百虑昏,丈人耳目方聪明。
他人到此筋力疲,丈人胜如年少时。
老中强健闲中忙,经卷丹炉肘后方。
金书千轴造理窟,赤城七篇谈坐忘。 -
436.《暮秋枉裴道州手札,率尔遣兴,寄近呈苏涣侍御》 唐·杜甫
久客多枉友朋书,素书一月凡一束。
虚名但蒙寒温问,泛爱不救沟壑辱。
齿落未是无心人,舌存耻作穷途哭。 -
437.《朝中措》 宋·黄公度
尔黄发,欲三寿之作朋;遗我绿琴,顾双金之何报。
”尝邀公至五羊,特为开宴,令洪丞相适代为乐语云:“云外神仙,何拘弱水。
海隅老稚,始识魁星。
”又寄调“临江仙”以侑觞云:“北斗南头云送喜,人间快睹魁星。 -
438.《狐绥绥》 明·史鉴
狐绥绥,鬼为侣。
夜啸丛祠作神语,戏舞跳梁从社鼠。
云凝月黑天昏昏,尾摇阴火光如炬。
兴妖作孽天不知,指顾氵虢氵虢雷风随。 -
439.《赵既见和复次韵答之》 宋·苏轼
长安小吏天所放,日夜歌呼和丞相。
岂知后世有阿瞒,(曹公自言参之后。
)北海樽前捉私酿。
先生未出禁酒国,诗语孤高常近谤。 -
440.《三至堂》 宋·黄庭坚
杨公父子孙,俱出文昌宫。
朱轓与别驾,同最治民功。
当年竹马儿,市上白鬓翁。
相语府门前,郎君有家风。