-
101.《题郭功甫诗卷》 宋·李廌
山人跨鱼天上来,识者珍重愚者猜。
或呼文举异童子,林宗独谓王佐材。
蚩蚩众目如瞽蒙,白马羽雪皆皑皑。
古有仁贤不愚者,举足疐路心徘徊。 -
102.《韩叔冲约客泛舟沧江分韵得落宇》 宋·魏了翁
炎炜避无所,意行出东郭。
客以声气聚,舟於树泉泊。
江动云意閒,林幽鸟声乐。
山川孰流峙。 -
103.《上曹宪使五十韵》 宋·程公许
骥不称其力,文当与德兼。
褊能多悻悻,小器成沾沾。
行世吾谁与,窥公意自厌,秉心漫以格,植操静而廉。 -
104.《戏作呈赵通判胡教授张总干》 宋·岳珂
人言春游无不好,一日宴客三日饱。
翁言此语特未定,一日宴客三日病。
人生所原筋力强,问花访柳同壶觞。
老夫岂无少年狂,胡为兀兀坐一床。 -
105.《题徐明叔海舟笛图》 宋·王洋
莫爱一掬水,海阔观狂澜。
莫爱手中月,空明海上山。
人生适意贵如此,前度徐郎在千里。
喷云裂石天宇高,夜寒水冷鱼龙起。 -
106.《畴昔篇》 唐·骆宾王
少年重英侠,弱岁贱衣冠。
既托寰中赏,方承膝下欢。
遨游灞水曲,风月洛城端。
且知无玉馔,谁肯逐金丸。 -
107.《冬行三首》 唐·卢仝
虫豸腊月皆在蛰,吾独何乃劳其形。
小大无由知天命,但怪守道不得宁。
老母妻子一挥手,涕下便作千里行。 -
108.《与独孤穆冥会诗》 唐·临淄县主
江都昔丧乱,阙下多构兵。
豺虎恣吞噬,干戈日纵横。
逆徒自外至,半夜开重城。
膏血浸宫殿,刀枪倚檐楹。 -
109.《秋热次高仲贻韵》 宋·林季仲
坐我甑釜中,逾月不得脱。
劳生亦何聊,喘喘觅少活。
驾言往空谷,卧听惊濑{左氵右聒}。
遭逢褦襶子,此事又中夺。 -
110.《重修圣济院》 宋·陈有声
蒙泉距宜春,相去百余里。
有僧来问余,借问何姓氏。
乃余昔所敬,见之蹙然喜。
叙余语未既,省记到山始。 -
111.《游洞庭》 明·兰江濋公
我有山水癖,周游访遗迹。
春宵宫畔住多时,对面翠峰参天直。
偶乘飞云到上头,上头佛屋依云陬。
庭前老树作僧立,井中神物为人游。 -
112.《四贤一不肖诗·右高若讷》 宋·蔡襄
人禀天地中和生,气之正者为诚明。
诚明所锺皆贤杰,从容中道无欹倾。
嘉谋谠论范京兆,激奸纠缪扬王庭。
积羽沈舟毁销骨,正人夫从奸者朋。 -
113.《良嗣壬申年来为生朝寿作一诗答之》 宋·郑刚中
惟吾始生朝,汝祖五十八。
甫及贾谊少,祖易大夫箦。
怀绷至不天,能有几岁月。
不得著斑衣,惨惨意常缺。 -
114.《投连泉州显学五十韵》 宋·曹勋
某也多奇蹇,艰艰已十年。
素风惟汗简,生计只韦编。
先业虽殊轨,时流幸比肩,固穷心尚壮,鼓勇气地无前。 -
115.《送陈君举舍人东归》 宋·楼钥
皇天生人物,千载非偶然。
冲和兼万人,始得一英贤。
夫君乃其人,人一己百千。
飞黄欲追风,况复勤著鞭。 -
116.《高风行怀本斋》 宋·王柏
人皆喜君出,我独喜君归。
君出岂不媺,事业生光辉。
君归亦不恶,风味高一时。
人才有消长,世运有盛衰。 -
117.《寄题真州扃岫寺》 宋·王铚
一峰秀色何高寒,更以木杪横飞栏。
荆吴形胜妙天下,闲锁云锦光斓斑。
山从千古混沌始,江自万里岷峨还。
江山无际真赏远,人境未如心境宽。 -
118.《月湖新得浮石岩》 宋·邓深
月湖先生乐山水,搜奇曾不远千里。
那知去郭三牛鸣,浮石岩中晦佳致。
神剜鬼劃有许工,工坠地出知几世。
平时樵径所不由,一旦屐齿胡为至。 -
119.《四明山记游八十韵》 宋·孙应时
平生抱遐尚,抚剑远行游。
迹谢声利牵,心与岩壑谋。
东征泛沧海,南惊逾丹丘。
西登峨峨啸,北望关陇愁。 -
120.《相和歌辞·江南曲八首》 唐·刘希夷
暮宿南洲草,晨行北岸林。
日悬沧海阔,水隔洞庭深。
烟景无留意,风波有异浔。
岁游难极目,春戏易为心。