-
101.《木兰花慢》 宋·张孝祥
送归云去雁,淡寒采、满溪楼。
正佩解湘腰,钗孤楚鬓,鸾鉴分收。
凝情望行处路,但疏烟远树织离忧。
只有楼前溪水,伴人清泪长流。 -
102.《浣溪沙(春暮)》 宋·赵长卿
柳老抛绵春已深。
夹衣初试晓寒轻。
别离无奈此时情。
先自愁怀容易感,不堪闻底子规声。
西楼料得数回程。 -
103.《水龙吟》 宋·赵长卿
无情风掠芭蕉响,还是重门已闭。
银缸独对,相思方切,教人怎睡。
解叹从前事,解叹了、依前鳖气。
想他家那里,知人憔悴,相应是、睡也未。 -
104.《木兰花慢》 宋·程垓
倩娇莺姹燕,说不尽、此时情。
正小院春阑,芳园昼锁,人去花零。
凭高试回望眼,奈遥山远水隔重云。
谁遣风狂雨横,便教无计留春。 -
105.《念奴娇》 宋·程垓
秋风秋雨,正黄昏、供断一窗愁绝。
带减衣宽谁念我,难忍重城离别。
转枕褰帷,挑灯整被,总是相思切。
知他别后,负人多少风月。 -
106.《酷相思·月挂霜林寒欲坠》 宋·程垓
月挂霜林寒欲坠。
正门外、催人起。
奈离别、如今真个是。
欲住也、留无计。 -
107.《木兰花慢》 宋·程垓
倩娇莺姹燕,说不尽、此时情。
正小院春阑,芳园昼锁,人去花零。
凭高试回望眼,奈遥山远水隔重云。
谁遣风狂雨横,便教无计留春。 -
108.《念奴娇》 宋·程垓
秋风秋雨,正黄昏、供断一窗愁绝。
带减衣宽谁念我,难忍重城离别。
转枕褰帷,挑灯整被,总是相思切。
知他别后,负人多少风月。 -
109.《贺新郎·老去相如倦》 宋·刘过
老去相如倦。
向文君、说似而今,怎生消遣?衣袂京尘曾染处,空有香红尚软。
料彼此、魂消肠断。
一枕新凉眠客舍,听梧桐疏雨秋风颤。 -
110.《万年欢(春思)》 宋·史达祖
两袖梅风,谢桥边、岸痕犹带阴雪。
过了匆匆灯市,草根青发。
燕子春愁未醒,误几处、芳音辽绝。
烟_上、采绿人归,定应愁沁花骨。 -
111.《解佩令·人行花坞》 宋·史达祖
人行花坞。
衣沾香雾。
有新词、逢春分付。
屡欲传情,奈燕子、不曾飞去。 -
112.《瑞鹤仙》 宋·史达祖
杏烟娇湿鬓。
过杜若汀洲,楚衣香润。
回头翠楼近。
指鸳鸯沙上,暗藏春恨。 -
113.《忆旧游》 宋·方千里
念花边玉漏,帐里鸾笙,曾款良宵。
镂鸭吹香雾,更轻风动竹,韵响潇潇。
画檐皓月初挂,帘幕_纹摇。
记罢曲更衣,挑灯细语,酒晕全消。 -
114.《霜叶飞》 宋·方千里
塞云垂地,堤烟重,燕鸿初度江表。
露荷风柳向人疏,台榭还清悄。
恨脉脉、离情怨晓。
相思魂梦银屏小。 -
115.《沁园春》 宋·葛长庚
吹面无寒,沾衣不湿,岂不快哉。
正杏花雨嫩,红飞香砌,柳枝风软,绿映芳台。
燕似谈禅,莺如演史,犹有海棠连夜开。
清明也,尚阴晴莫准,蜂蝶休猜。 -
116.《摸鱼儿(寿傅枢阁中李夫人)》 宋·葛长庚
跨飞鸾、醉吹瑶笛,蓬莱知在何处。
薰风飘散荷花露。
梦觉已非帝所,忘归路。
谁知道、人间别有神仙侣。 -
117.《沁园春》 宋·刘克庄
剥啄谁欤,户外一宾,布衣麻鞋。
有舌端雄辨,机锋破的,袖中行卷,锦绣成堆。
阍启上宾,侬观诸老,个主人公喜挽推。
怎奈向,今十分衰飒,非昔形骸。 -
118.《木兰花慢(已未生日)》 宋·刘克庄
新来衰态见,书懒读,镜休看。
笑量窄才慳,卷无警策,杯有留残。
思量减些年甲,怎奈何、须与鬓难瞒。
假使诏催上道,不如敕放还山。 -
119.《风入松(同前)》 宋·刘克庄
归鞍尚欲小徘徊。
逆境难排。
人言酒是消忧物,奈病余、孤负金罍。
萧瑟捣衣时候,凄凉鼓缶情怀。
远林摇落晚风哀。
野店犹开。
多情惟是灯前影,伴此翁、同去同来。
逆旅主人相问,今回老似前回。 -
120.《沁园春(丁未春补游西湖)》 宋·陈著
出禁城西,湖光自别,唤醒两瞳。
有画桥几处,通人南北,绿堤十里,分水西东。
问柳旗亭,簇山梵所,空翠烟飞半淡浓。
偏奇处,看笙歌千舫,泛绮罗宫。