-
501.《再寄满子权二首》 宋·王令
秋尽啼衰虫,君思云奈何。
我愚得君思合少,居贤劳我心则多。
非独辞源长,泻海为江河。
平生未始有点缺,玉日拂拭金烧磨。 -
502.《望花有感》 宋·王令
春来几时余不知,但怪日日柳梢好。
我嗟无地自种花,常恐东风只生草。
谁家有园不可入,时时纵欲信自到。
寒梅最香落已阑,桃杏虽迟亦颠倒。 -
503.《对竹》 宋·王令
竹风何撩萧,昼静发寒籁。
修纤谔天官,提揖纵玉佩。
岂无俗子遇,自会幽人爱。
心虚中养恬,节密外御介。 -
504.《题步君叙园亭》 宋·王令
我爱练湖春柳好,四十里围青玉城。
平流中澄绿镜匣,远山旁卧翠虎横。
黄林主人乐此地,瞰压湖面开以亭。
常将醉目望野色,数曲老画谁家屏。 -
505.《昼睡》 宋·王令
太古一去浩万世,百智竞起纷修治。
交将砭刀溃疮痏,纵得平好无完皮。
倾山竭河论曲水,都投大海为酒池。
中间秫稻不满掬,日益酝酿成浇漓。 -
506.《赠李定资深》 宋·王令
涉川固有道,造舟不如梁。
曾闻水覆舟,不闻死乘杠。
奈何揭厉子,先先勇褰裳。
岂尽水害人,固亦谋非臧。 -
507.《寄崑山李宰觅石》 宋·曾几
崑山定飞来,美玉山所有。
山只用功深,刓画岁时久。
峥嵘出峰峦,空洞开户牖。
几书通置邮,一片未入手。 -
508.《弄珠亭下柳》 宋·文同
江柳早春前,蒙蒙弄紫烟。
未容长作带,已见乱飞绵。
远外分晴凫,深中泊暮舡。
惟应汉水色,奈尔一年年。 -
509.《开壁置窗命曰远轩》 宋·陈与义
钟妖鸣吾旁,杨獠舞吾侧。
东西俱有碍,群盗何时息。
丈夫堂堂躯,坐受世褊迫。
仙人千仞岗,下视笑予厄。 -
510.《又用韵春雪》 宋·陈与义
急雪催诗兴未阑,东风肯奈鸟乌寒。
最怜度牖勤勤意,更接飞花细细看。
连夜抛回三白瑞,及时惊动五辛盘。
袁安久绝千人望,春破还思绮一端。 -
511.《寄题永新张氏无尽藏堂》 宋·周必大
山间明月江上风,取之无禁用不穷。
仇仙一发醯鸡蒙,往往择胜贪天功。
斯堂飞梁挟双虹,坐客常满尊不空。
翰林主人极形容,无奈圆缺雌与雄。
岂如清都广寒宫,默存身已游其中。
长春不夜四序同,御寇法善聊相从。 -
512.《秋宵辞》 宋·白玉蟾
秋色何凄凄,奈此可怜宵。
银河望不极,万籁凉萧萧。
云花远缥缈,月影寒寂寥。
一雁蹲沧洲,群萤飞断桥。
仰盼苍松枝,黯然不自聊。 -
513.《云游歌》 宋·白玉蟾
云游难,云游难,万里水烟四海宽。
说着这般滋味苦,教人怎不鼻头酸。 -
514.《赠方壶高士》 宋·白玉蟾
蓬莱三山压弱水,鸟飞不尽五云起。
紫麟晓舞丹丘云,白鹿夜啮黄芽蘂。
浩浩神风碧无涯,长空粘水三千里。
中有一洞名方壶,玉颜仙翁不知几。 -
515.《赠陈高士琴歌》 宋·白玉蟾
昨夜西风起白苹,从前湖海几酸辛。
感今怀古无限事,拄颊闲思一怆神。
琼窟先生鼓玉琴,一调一弄符我心。
屈平宋玉不可挽,西风黄叶为知音。 -
516.《道中寄福州王祠部》 宋·蔡襄
临津馆下日衔西,风卷寒潮上碧溪。
画船急桨随潮去,山川满眼烟凄迷。
醉起开船看潮落,林深日落哀猿啼。
离魂复与潮东下,兀然愁坐心酸悽。 -
517.《宿渔梁驿》 宋·蔡襄
庭树疏疏河汉低,瓦沟霜白月平西。
寒鸦不奈单栖苦,落泊惊飞到晓啼。 -
518.《答李希淳屯田》 宋·邵雍
逢时虽出欲胡为,其那天资智识微。
弊性止堪同蠖屈,薄才安敢望鹏飞。
长因访旧欢无极,每为寻幽暮不归。
花爱半开承露看,奈何花上露沾衣。 -
519.《春水长吟》 宋·邵雍
春在水自渌,春归渌遂休。
清非不逮渌,春奈胜于秋。
渌向阳中得,清於冷上求。
加於清一等,用是渌为优。 -
520.《垂柳短吟》 宋·邵雍
临溪拂水正依依。
更被狂风来往吹。
薄春不胜烟羃羃,深春无奈日迟迟。
谁家缥渺青罗帔,何处蹁跹金缕衣。
犹恐离人肠未断,满天仍看乱花飞。