-
1.《徐寇南逼感事献江南知己次韵》 唐·罗隐
酒阑离思浩无穷,西望维扬忆数公。
万里飘零身未了,一家知奖意曾同。
云横晋国尘应暗,路转吴江信不通。
今日便成卢子谅,满襟珠泪堕霜风。 -
2.《赐状元蔡仲龙》 宋·宋宁宗
联魁金玉龙头选,诏下今朝遇己知。
上国风光初晓日,御阶恩渥暮春时。
内庭考最称文异,胪唱宣名奖意奇。
故里仙才若相同,一年攀折两重枝。 -
3.《胡文定公挽诗三首》 宋·刘子翚
奕叶论深契,平生仰大儒。
淹留趋绛帐,寂寞奠生刍。
忍见摧梁木,悲歌碎玉壶。
尺书垂奖意,提耳愧朱愚。 -
4.《九月十八赐百僚追赏因书所怀》 唐·李适
雨霁霜气肃,天高云日明。
繁林已坠叶,寒菊仍舒荣。
懿此秋节时,更延追赏情。
池台列广宴,丝竹传新声。
至乐非外奖,浃欢同中诚。
庶敦朝野意,永使风化清。 -
5.《偶然作六首》 唐·王维
楚国有狂夫,茫然无心想。
散发不冠带,行歌南陌上。
孔丘与之言,仁义莫能奖。
未尝肯问天,何事须击壤。 -
6.《酬陆四十楚源春夜宿虎丘山对月寄梁四敬之兼见贻之作》 唐·权德舆
东风变蘅薄,时景日妍和。
更想千峰夜,浩然幽意多。
蕙香袭闲趾,松露泫乔柯。
潭影漾霞月,石床封薜萝。 -
7.《上刘侍中》 唐·杨巨源
命代生申甫,承家翊禹汤。
庙谟膺间气,师律动清霜。
钟鼎勋庸大,山河诫誓长。
英姿凌虎视,逸步压龙骧。 -
8.《陈情献中丞》 唐·喻坦之
孤拙竟何营,徒希折桂名。
始终谁肯荐,得失自难明。
贡乏雄文献,归无瘠土耕。
沧江长发梦,紫陌久惭行。 -
9.《拟孙权答曹操书》 宋·苏轼
权白孟德足下:辱书开示祸福,使之内杀子布,外擒刘备以自效。
书辞勤款,若出至诚,虽三尺童子,亦晓然知利害所在矣。
然仆怀固陋,敢略布。
昔田横,齐之遗虏,汉高祖释郦生之憾,遣使海岛,谓横来大者王,小者侯,犹能以刀自刭,不肯以身辱于刘氏。 -
10.《与元九书》 唐·白居易
月日,居易白。
微之足下:自足下谪江陵至于今,凡枉赠答诗仅百篇。
每诗来,或辱序,或辱书,冠于卷首,皆所以陈古今歌诗之义,且自叙为文因缘,与年月之远近也。
仆既受足下诗,又谕足下此意,常欲承答来旨,粗论歌诗大端,并自述为文之意,总为一书,致足下前。