-
121.《哭从兄苌》 唐·顾况
洞庭违鄂渚,袅袅秋风时。
何人不客游,独与帝子期。
黄鹄铩飞翅,青云叹沈姿。
身终一骑曹,高盖者为谁。 -
122.《答卢仝结交诗》 唐·马异
有鸟自南翔,口衔一书扎,达我山之维。
开缄金玉焕陆离,乃是卢仝结交诗。
此诗峭绝天边格,力与文星色相射。 -
123.《和答诗十首·和阳城驿》 唐·白居易
商山阳城驿,中有叹者谁。
云是元监察,江陵谪去时。
忽见此驿名,良久涕欲垂。
何故阳道州,名姓同于斯。 -
124.《和答诗十首·答桐花》 唐·白居易
山木多蓊郁,兹桐独亭亭。
叶重碧云片,花簇紫霞英。
是时三月天,春暖山雨晴。
夜色向月浅,暗香随风轻。 -
125.《金盘草诗(生宁江巫山南陵林木中)》 唐·王周
今春从南陵,得草名金盘。
金盘有仁性,生在林一端。
根节岁一节,食之甘而酸。
风俗竞采掇,俾人防急难。 -
126.《晁子西寄诗谢酒,自言其家数有逝者,词意悲》 宋·范成大
我读晁子诗,十语九慨伤。
长川日夜逝,鬓发空苍浪。
君家出世学,无生亦无亡。
乡谓法幢立,何乃槁木僵 -
127.《诗酒》 宋·陆游
我生寓诗酒,本以全吾真。
酒既工作病,诗亦能穷人。
每欲两忘之,永为耕樵民;周旋日已久,弃去终无因。
齿发益衰谢,肝胆犹轮囷,吟哦撼四壁,嵬峨颓乌巾。
江上处处好,风月年年新。
正尔岂不乐,浩歌终此身。 -
128.《戏答欧阳诚发奉议谢余送茶歌》 宋·黄庭坚
欧阳子,出阳山。
山奇水怪有异气,生此突兀熊豹颜。
饮如江入洞庭野,诗成十手不供写。
老来抱璞向涪翁,东坡原是知音者。 -
129.《子高有徐浩诗碑昌言借摹其文甫及数本石有微》 宋·司马光
徐公精笔老生神,石刻犹能妙夺真。
几为通书翻丧宝,愈令好事惜传人。
锋鋩半折犹能健,圭璧微瑕自足珍。
直使尽随如意碎,石家玉树未全贫。 -
130.《公立煎茶之绝品以待诸友退皆作诗因附众篇之》 宋·强至
造化于草木,所与有薄厚。
茶生天地间,建溪独为首。
南土众富儿,一饼千金售。
公立须南官,好居众富右。 -
131.《中秋玩月以东坡诗不择茅檐与市楼况我官居似》 宋·李流谦
十年中秋不见月,譬之去国唯喜似。
朝来氛翳崩厥角,天公粲然一启齿。
夕月可占此其祥,枯龟未必知许事。
黄昏天宇开琉璃,出云微觇抟空势。 -
132.《纪行杂诗》 宋·李洪
支流二水绕山城,潇洒桐庐旧得名。
好在鸟笼山霭里,眼生诗句易诗成。 -
133.《二十七日复雪用东坡聚星堂雪韵禁物体作诗约》 宋·赵蕃
温风忽来振柯叶,翻覆手间重变雪。
天公作事岂容料,坐使南人惊旷绝。
朝来送客到江浒,冻骨凛凛吹欲折。
归来席户已迷漫,芋火拨残灰没灭。 -
134.《章泉言语妙天下知仆无诗能且示识面乃时以佳》 宋·曹彦约
吟罢新诗却看书,先生必自爱吾庐,天开上寿供椽笔,地出佳尔相广居。
自古莘耕怀道义,只今舜得起陶渔。
直须大老归来好,莫道高情与世疏。 -
135.《段县尉以兄约斋二诗求和因次韵》 宋·陈著
兄弟谁无仕宦情,约斋好处最分明。
自缘友□勤相逊,可是诗怀要独清。
道义终身为日用,功名外物等云轻。
闭门见说都无事,教子诗书是治生。 -
136.《近诗殊少閒行绿阴下喜成杂言以自勉继此当日》 宋·张镃
去冬诗绝稀,作意待好春。
春至病始甦,强赋情少真。
梅花到海棠,不过数十首。
其间岂无兴,有笔慵开口。 -
137.《学诗吟十首》 宋·方回
承天寺一碑,宜州万里走。
后山与简斋,各年四十九。
李杜俱有厄,郊岛终不偶。
今人好作诗,曾不鉴兹否。 -
138.《遂安县兴学和詹本仁见赠诗》 宋·孙应时
万物野马相追奔,百年梦境更起仆。
是中诸妄要扫刮,努力良心自成就。
舞雩春风沂水侧,当日群公切磋究。
大途九轨自可识,广居安宅宁当僦。 -
139.《去妇词(一作顾况诗)》 唐·李白
古来有弃妇,弃妇有归处。
今日妾辞君,辞君遣何去。
本家零落尽,恸哭来时路。
忆昔未嫁君,闻君却周旋。 -
140.《昌谷诗(五月二十七日作)》 唐·李贺
昌谷五月稻,细青满平水。
遥峦相压叠,颓绿愁堕地。
光洁无秋思,凉旷吹浮媚。
竹香满凄寂,粉节涂生翠。