-
381.《即事》 宋·陆游
闲行静坐乐谁如,红饭青蔬美有余。
常笑痴人不更事,时时愁叹欲何须? -
382.《即事》 宋·陆游
了事如何省事奇,无心始觉有心痴。
三更急雨打窗破,正是拥炉危坐时。 -
383.《秋兴》 宋·陆游
蓬蒿门巷绝经过,清夜何人与晤歌?蟋蟀独知秋令早,芭蕉正得雨声多。
传家产业遗书富,玩世神通醉脸酡。
如许痴顽君会否?一毫不遣损天和。 -
384.《夜坐》 宋·陆游
灯暗一室幽,鸟鸣四山静。
道人坐倚壁,度此清夜永。
少时志功名,痴绝如捕影。
造物遗以穷,磨砻发深省。
坐令盆盎浅,渺渺波万顷。
虽未造道真,南辕终至郢。 -
385.《寓叹》 宋·陆游
萧疏残发数茎丝,胜负浑如未算棋。
万里旌旗无昨梦,一蓑烟雨有新诗。
潜消暗换人谁在?小醉闲眠我自奇。
二十四年能几许,汾阳回首亦成痴。 -
386.《野兴》 宋·陆游
老去痴顽百不能,非醒非醉日腾腾。
敲门惟有徵租吏,好事元无送米僧。
旧俗不还谁复念,古书虽在渐难凭。
平生意气今如此,惆怅西窗半夜灯! -
387.《自嘲》 宋·陆游
岁月惟迁万事非,放翁可笑白头痴。
此生竟出古人下,有志尚如年少时。
僻学固应知者少,长歌莫问和予谁。
自嘲自解君毋怪,老大从人百不宜。 -
388.《书叹》 宋·陆游
无能自号痴须老,尚健人惊矍铄翁。
未向松根藏病骨,尚寻花底醉春风。
翩翩孤影如归鹤,冉冉流年付断蓬。
曾谒高皇识隆准,伤心无复一人同! -
389.《秋晚》 宋·陆游
世事无穷似弈棋,不如常采故山芝。
萧萧鸡犬三家聚,莽莽风烟十里陂。
幸有浊醪从客醉,常忧黠鬼笑人痴。
清秋乐处君知否?庭下幽花渐可移。 -
390.《醉歌》 宋·陆游
三十六策醉特奇,竹林诸公端可师。
秋风萧萧吹鬓丝,蟹螯正可左手持。
醉倒村路儿扶归,瞠儿不识问是谁。
浩歌起舞夜何其,北斗磊落明河移。
贵人惜醉渠自痴,黄金络马夸市儿。
一朝祸来莫支持,新州如山不可移。 -
391.《醉歌》 宋·陆游
不痴不聋不作翁,平生与世马牛风。
无材无德痴顽老,尔来对客惟称好。
相风使帆第一筹,随风倒柂更何忧。
亦不求作佛,亦不愿封侯,亦不须脱裘去换酒,亦不须卖剑来买牛。 -
392.《杂赋》 宋·陆游
贵固不如贱,狂应未胜痴。
闭门真已矣,命贺欲何之?碧缕生香袖,清漪涨砚池。
是中有佳处,不觉昼阴移。 -
393.《躬耕》 宋·陆游
莫笑躬耕老蜀山,也胜菜把仰园官。
唤回痴梦尘机息,空尽闲愁酒地宽。
无复短衣随李广,但思微雨过苏端。
十年世事茫如海,输与闲人静处看。 -
394.《大雨》 宋·陆游
北风挟骄云,突起塞宇宙,赫日初未西,盼转失白昼。
翻空黑帜合,列阵奇鬼斗,雨镞飞纵横,雷车助奔骤。
平阶水入户,沟渎不能受。
对面语不闻,持繖避屋漏。 -
395.《戏遣老懹》 宋·陆游
平生碌碌本无奇,况是年垂九十时。
阿囝略如郎罢老,稚孙能伴太翁嬉。
花前骑竹强名马,阶下埋盆便作池。
一笑不妨闲过日,叹衰忧死却成痴。 -
396.《午睡》 宋·陆游
梅黄雨足喜初晴,投枕华胥梦已成。
帐底香云凝未散,手中书卷堕无声。
簟纹似水飞蝇避,鼻息如雷稚子惊。
痴腹便便竟何有?已将嘲弄付诸生。 -
397.《三山卜居今三十有三年矣屋陋甚而地有余数世》 宋·陆游
印累累,绶若若,换君朱颜君不觉。
冠如箕,剑拄颐,苍头庐儿笑君痴。
不如短褐归乡舍,上毕租庸下婚嫁。
横陂引水莳禾黍,高陆犁荒种桑柘。 -
398.《杂咏》 宋·陆游
仕囷风波归可乐,生如疣赘死何悲?极如此手终无巧,那得随人尽作痴!
-
399.《闲中戏赋村落景物》 宋·陆游
游宦才能薄,还山日月长。
买牛捐宝剑,取酒解金章。
泉脉疏供啜,松肪炼按方。
北窗贪兀傲,南陌喜彷徉。 -
400.《醉眠》 宋·陆游
达士如鸱夷,无客亦自醉。
痴人如扑满,多藏作身祟。
放翁亦何长,偶自远声利。
胸中白如练,不著一毫伪。
醉来酣午枕,晴日雷起鼻。
寄谢敲门人,予方有公事。