-
241.《偈颂一百三十六首》 宋·释惟一
今朝结制,号令宜先。
三章约法,普示人天。
身不可妄动,亦不可块然。
口不可妄开,亦不可默然。
意不可妄举,亦不可罔然。
依如是行如是住,圆觉伽蓝常现前。 -
242.《偈颂一百三十六首》 宋·释惟一
衲僧行处,孤风凛然。
动无妄动,言无妄言。
如履薄冰,如临深渊。
不须明祖意,只此是单传。 -
243.《深居》 宋·释文珦
深居谢交游,积叶任埋径。
澹然忘所营,为是疏懒性。
已达身本虚,宁忧室垂罄。
时於泉石间,信意成短咏。 -
244.《閒居多暇追叙旧游成一百十韵》 宋·释文珦
予生驽且钝,良御谩加鞭。
蹇步常居后,长途靡克前。
於焉辞里塾,竟尔向林泉。
鲁诰方擩哜,真乘又赜研。 -
245.《偈颂三十首》 宋·释印肃
打折达磨西来脚,莫令有误本来人。
当处得心非向背,九年面壁寂光明。
庭中立雪憨痴汉,海裹口乾渴爱津。
如今大有心颠倒,梦寐胡诌学道人。 -
246.《偈颂三十首》 宋·释印肃
众生本是佛,悟了一体同。
若人不达本,逐末走西东。
君子当务本,本立佛性同。
通一万事毕,终不被尘笼。 -
247.《偈颂三十首》 宋·释印肃
腊月三十夜,髑髅自相骂。
阎老索饭钱,汝等怕不怕。
龟毛敲兔角,五彩虚空画。
正当恁麽时,摩尼谁著价。 -
248.《颂十玄谈·回机》 宋·释印肃
木人夜半穿靴去,得意生身无住处。
妙用难传妄想立,知君未解通方句。 -
249.《灵济桥语》 宋·释印肃
此渡若非桥,不放众生过。
过去现在佛,并西来达磨。
皆是接群迷。
直指人这个。 -
250.《普庵家宝》 宋·释印肃
普庵家宝,不著寻讨。
迷时不见,在处烦恼。
悟时无相,如日杲杲。
取舍不得,自然恰好。 -
251.《萍乡县丞求颂》 宋·释印肃
杜门终日不通书,得意忘言总不拘。
举向世间人不会,妄谈生死事区区。
信香不昧和光爇,祸福皆心岂有殊。
心本全真含万有,只缘六处起诸愚。 -
252.《显元歌》 宋·释印肃
不识本家元宝贝,汩没缘尘生死快。
阿赖耶识藏无明,十八界缠缯网盖。
贪嗔痴,常在在,心镜空花分内外。 -
253.《蔡郎中请赞》 宋·释宗杲
赋性暴,举止傲,说甚道。
有个没意智獃郎,随例妄想颠倒。
蔡郎中还见麽,若也当面讳却,便是监主自盗。 -
254.《入定观音赞》 宋·释宗杲
世间种种音声相,众以耳听非目睹。
唯此大士眼能观,瞑目谛观为佛事。
於眼境界无所取,耳鼻舌身意亦然。
善哉心洞十方空,六根互显如是义。 -
255.《次韵袁伯长寄赠之作》 宋·舒岳祥
维时十月闰。
收获已登场。
朋旧喜我至,殷勤置壶觞。
问我何方来,忧墨见清扬。 -
256.《缘识》 宋·宋太宗
善恶由人作,修心勿乱为。
邪求无实事,如影定相随。
妄想终成伪,行贪未可知。
天生分异等,道德立尊卑。 -
257.《暇日游逍遥台睹南华塑像独置一榻旁无侍卫前》 宋·苏颂
忆昔初读南华篇,但爱闳辨如川源。
沉酣渐得见真理,驰骛造化游胚浑。
潜心四纪不知倦,间日讲解时寻温。
其言无端极放肆,大抵顺物尤连犿。 -
258.《校雠古史二首》 宋·苏籀
炎牺分纪到先秦,散脱前闻待发明。
处士妄谈纷战国,专门阿党蔽西京。
尘沙涤荡川归海,故实符同史与经。
梦奠老人遗意得,麾天巨刃不留行。 -
259.《舟行过龙鹜洲舟人指似桃花林满山烂漫》 宋·曾丰
一团烟火百十家,一丛林木千万花。
浪游那料有奇遇,似入武陵眼生霞。
诗人多爱疑可赏,舟人多忌戒无往。
中途还未免迷行,初意得无成妄想。
渔翁禅伯花所私,成仙成佛未可知。
花今于我有大造,六幅归帆春水肥。