-
21.《念奴娇》 宋·朱敦儒
晚凉可爱,是黄昏人静,风生萍叶。
谁做秋声穿细柳,初听寒蝉凄切。
旋采芙蓉,重熏沈水,暗里香交彻。
拂开冰簟,小床独卧明月。 -
22.《念奴娇》 宋·朱敦儒
别离情绪,奈一番好景,一番悲戚。
燕语莺啼人乍远,还是他乡寒食。
桃李无言,不堪攀折,总是风流客。
东君也自,怪人冷淡踪迹。 -
23.《念奴娇(御制)》 宋·赵佶
雅怀素态,向闲中、天与风流标格。
绿锁窗前湘簟展,终日风清人寂。
玉子声干,纹楸色净,星点连还直。
跳丸日月,算应局上销得。 -
24.《念奴娇(中秋独坐)》 宋·李纲
暮云四卷,淡星河、天影茫茫垂碧。
皓月浮空,人尽道,端的清圆如璧。
丹桂扶疏,银蟾依约,千古佳今夕。
寒光委照,有人独坐秋色。 -
25.《念奴娇·春情》 宋·李清照
萧条庭院,又斜风细雨,重门须闭。
宠柳娇花寒食近,种种恼人天气。
险韵诗成,扶头酒醒,别是闲滋味。
征鸿过尽,万千心事难寄。 -
26.《双翠羽(三月十三日夜饮南园作·旧名念奴娇)》 宋·赵鼎
小园曲径,度疏林深处,幽兰微馥。
竹坞无人双翠羽,飞触珊珊寒玉。
更欲题诗,晚来孤兴,却恐伤幽独。
不如花下,一尊芳酒相属。 -
27.《念奴娇》 宋·蔡伸
岁华晼晚,念羁怀多感,佳会难卜。
草草杯盘聊话旧,同剪西窗寒烛。
翠袖笼香,双蛾敛恨,低按新翻曲。
无情风雨,断肠更漏催促。 -
28.《念奴娇》 宋·蔡伸
轻雷骤雨,洗千岩浓翠,层峦森列。
衣袂凉生,丛竹外、时有飞萤明灭。
云浪鳞鳞,兰舟泛泛,共载一轮月。
五湖当日,未应此段奇绝。 -
29.《惜奴娇》 宋·蔡伸
隔阔多时,算彼此、难存济。
咫尺地、千山万水。
眼眼相看,要说话、都无计。
只是。 -
30.《念奴娇》 宋·李弥逊
瑶池倒影,露华浓、群玉峰峦如洗。
明镜平铺秋水净,寒锁一天空翠。
荷芰风摇,萍蘩波动,惊起鱼龙戏。
扶疏桂影,十分光照人世。 -
31.《念奴娇(癸卯亲老生辰寄武昌)》 宋·李弥逊
楚天木落,际平芜千里,寒霜凝碧。
鄂渚波横何处是,当日孙郎赤壁。
黄耳音稀,白云望远,又见春消息。
嘉辰长记,谢池梅蕊初摘。 -
32.《念奴娇》 宋·王以宁
云收天碧。
渐风高露冷,群喧初寂。
远浦归舟荒渡口,搴篷横棹堤侧。
一带澄江,十分蟾影,千里寒光白。 -
33.《念奴娇》 宋·张元干
江天雨霁,正露荷擎翠,风槐摇绿。
试问秦楼今夜里,愁到阑干几曲。
笑捻黄花,重题红叶,无奈归期促。
暮云千里,桂华初绽寒玉。 -
34.《念奴娇(代洛滨次石林韵)》 宋·张元干
吴松初冷,记垂虹南望,残日西沈。
秋入青冥三万顷,蟾影吞尽湖阴。
玉斧为谁,冰轮如许,宫阙想寒深。
人间奇观,古今豪士悲吟。 -
35.《念奴娇(题徐明叔海月吟笛图)》 宋·张元干
秋风万里,湛银潢清影,冰轮寒色。
八月灵槎乘兴去,织女机边为客。
山拥鸡林,江澄鸭绿,四顾沧溟窄。
醉来横吹,数声悲愤谁测。 -
36.《念奴娇》 宋·张元干
寒绡素壁,露华浓、群玉峰峦如洗。
明镜池开秋水净,冷浸一天空翠。
荷芸波生,菰蒲风动,惊起鱼龙戏。
山河影里,十分光照人世。 -
37.《念奴娇(己卯中秋和陈丈少卿韵)》 宋·张元干
垂虹望极,扫太虚纤翳,明河翻雪。
一碧天光波万顷,涌出广寒宫阙。
好事浮家,不辞百里,俱载如花颊。
琴高双鲤,鼎来同醉孤绝。 -
38.《念奴娇(赠希文宠姬)》 宋·吕渭老
暮云收尽,霁霞明、高拥一轮寒玉。
帘影横斜房户静,小立啼红蔌蔌。
素鲤频传,蕉心微展,双蕊明红烛。
开门疑是,故人敲撼窗竹。 -
39.《念奴娇》 宋·曹勋
D046冰铸雪,赋神情天壤,无伦香泽。
月女霜娥,直是有如许,清明姿色。
细玉钗梁,温琼环佩,语好新音发。
相逢一笑,桂宫连夜寒彻。 -
40.《念奴娇(中秋)》 宋·史浩
碧天似水,看常娥摩出,一轮寒璧。
桂魄扶疏光照耀,尘界都成银色。
万象森罗,羞明卷彩,黯淡唯今夕。
风高露重,井梧湿翠时滴。