-
81.《郊庙歌辞·享孔子庙乐章·迎神》 唐·佚名
通吴表圣,问老探真。
三千弟子,五百贤人。
亿龄规法,万载嗣禋。
洁诚以祭,奏乐迎神。 -
82.《经孟浩然鹿门旧居二首》 唐·贯休
孟子终焉处,游人得得过。
dz深黄狖小,地暖白云多。
孔圣嗟大谬,玄宗争奈何。
空馀岘山色,千古共嵯峨。 -
83.《经孟浩然鹿门旧居二首》 唐·贯休
孟子终焉处,游人得得过。
dz深黄狖小,地暖白云多。
孔圣嗟大谬,玄宗争奈何。
空馀岘山色,千古共嵯峨。 -
84.《大蜀皇帝潜龙日述圣德诗五首》 唐·贯休
岳渎殊祥日月精,入尧金镜佐休明。
衣严黼黻皇恩重,剑折芙蓉紫气横。
玉甃金汤山岳峻,花藏台榭管弦清。 -
85.《送田表圣出知陈州》 宋·郭忠恕
客里暌离已不堪,何当出守正移骖。
孔融在汉人应惮,善感鸣唐罪自甘。
义重不嫌身死万,忧深宁忍口缄三。
陈州亦是天朝地,好为疮痍雨露覃。 -
86.《读书杂言》 宋·陆游
书亦何用於世哉!圣人之言如造化,巍巍地辟而天开。
渊源虞唐至周孔,黄河万里昆仑来。
天不使诸儒为战国血,又不使六艺为亡秦灰,豁如盲瞽见皦日,快若聋聩闻春雷,插空泰华起突兀,垂天云汉森昭回。
奈何後世独不省,顾舍夷路趋邛郲?不知开眼蹈覆辙,乃欲归罪车轮摧。 -
87.《次韵孔四著作早行》 宋·黄庭坚
弃置锄犁就车马,从来计出古人下。
尘埃好在三尺桐,不疑万世期子野。
明经使者著书郎,风雨乘馹忘夙夜。
回车过门问无恙,何意深巷勤长者。 -
88.《次韵答邢惇夫》 宋·黄庭坚
为山不能山,过在一篑止。
渥洼骐驎儿,堕地志千里。
岷江初滥觞,入楚乃无底。
将升圣人堂,道固有廉陛。 -
89.《妫蜼子歌为王宗常赋》 明·高启
妫蜼子,乃是轩辕之裔,虞鳏之孙。
混沌既死一万季,独抱大存,窃伏在草野,冥心究皇坟。
蚤逢三光五岳之气、乍分裂,天狼下地舐血流浑浑。
鹿走秦中原,蛇斗郑国门。 -
90.《孔子旧宅》 宋·汪元量
奉出天家一瓣香,著鞭东鲁谒灵光。
堂堂圣像垂龙袞,济济贤生列雁行。
屋壁诗书今绝响,衣冠人物只堪伤。
可怜杏老空坛上,惟有寒鸦口夕阳。 -
91.《和存子侄长吟邓都韵》 宋·阳枋
江肥石没浪壮激,水瘦石露滩无声。
丛深鹿来平都重,林槁鹿去平都轻。
消息盛衰有如此,是理见处须分明。
孟叟晚年尽心作,孔圣垂老春秋成。
当知青气命於志,不同万物殊枯荣。
好向先生间心极,万里浮舟人帝城。 -
92.《次韵程汪二兄投赠》 宋·方岳
未论知已定谁欤,却恐春皋失故吾。
穷老不随时世薄,行藏犹识圣人污。
陶元亮已觉今是,祁孔宾毋费夜呼。
便拟耕桑教豚犬,不令渠辈指之无。 -
93.《感古十首》 宋·胡仲弓
管蔡厄周公,陈蔡厄公子。
圣人於此时,所俟惟一死。
弦歌乃逢知,赤舄亦几几。
未明周孔心,道统安所恃。
天苟丧斯文,坠地扶不起。 -
94.《病起二首》 宋·释智圆
湖天淡荡雁参差,行乐搘筇绕所居。
古壁苔荒鸣蟋蟀,水轩风冷谢芙蕖。
看云默诵空王偈,拂榻闲开孔圣书。
闭户无人慰寥索,草堂深夜照蟾蜍。 -
95.《次韵章尧文梅花》 宋·陈棣
先生读书常闭户,卒岁优游娱艺圃。
风雷笔舌待时摅,锦绣肝肠终日吐。
鸣驺未验北山文稿,绛帐且为东道主。
忽作寻梅得得来,南枝未落北枝开。 -
96.《和方丞》 宋·陈宓
人物方今正眇然,哦松依旧志逾坚,宁为鸡口羞牛后,孔圣从来耻孰鞭。
-
97.《杂兴十二首》 宋·方回
诗礼以发冢,非独王莽然。
手不离珠玉,世岂一桓玄。
昔在鲁闻人,匪值孔圣旃。
焉得两观诛,破彼辨与坚。
子陵湍石上,元亮菊篱边。
夷齐不可跂,赖有此二贤。 -
98.《圣人之孝十首·孔子》 宋·林同
事亲良不易,战战复兢兢。
学得如夫子,犹言丘未能。 -
99.《禅人写师真请赞》 宋·释慧远
列列挈挈,硗硗聱聱。
廓然无圣,平地吃交。
鼻孔生三窍,眉毛只一般。
奇哉王道士,头戴桦皮冠。 -
100.《校雠古史二首》 宋·苏籀
貌从周孔讥诬伪,臆断诗书悉抵梧。
悟鉴精明原本末,讨穷商略较锱铢。
所存偶免随秦火,不喻遗忘笑汉儒。
理胜凛然词旨达,知音傥遇圣人徒。