-
141.《重读徂徕集》 宋·欧阳修
我欲哭石子,夜开徂徕编。
开编未及读,涕泗已涟涟。
勉尽三四章,收泪辄忻懽。
切切善恶戒,丁宁仁义言。 -
142.《鄱阳酬泉州曹使君见寄》 宋·范仲淹
吾生岂不幸,所禀多刚肠。
身甘一枝巢,心苦千仞翔。
志意苟天命,富贵非我望。
立谭万乘前,肝竭喉无浆。 -
143.《长夜吟》 宋·曹勋
舜枯槁,尧瘠癯,益稷播艺耕锄,神禹勤瘁劳体肤。
子孙放废等庸奴,一身辛苦逾匹夫。
孔子称大圣,颜子称大儒。 -
144.《言志》 宋·释智圆
畴昔学为文,拟尽周孔道。
心劳道未至,壮岁成衰花,畴昔学为诗,模范风雅词。
立言多疯喻,反为时人嗤。 -
145.《叹昨日三首》 唐·卢仝
昨日之日不可追,今日之日须臾期。
如此如此复如此,壮心死尽生鬓丝。
秋风落叶客肠断,不办斗酒开愁眉。 -
146.《上邵宝文》 宋·王令
出处身之道,穷通命所关。
孔犹闻宋逐,轲亦退梁还。
兹道方中否,流风有後艰。
客来方病宪,人戚不堪颜。 -
147.《题东瓯王友直尚友堂》 宋·魏了翁
土恨生世晚,不为三代民。
谁知伊傅至孔孟,亦学古道嗤时人。
岂惟三代时,尧舜万古师。
犹云若稽古,不知古为谁。 -
148.《送丘寺丞》 宋·李覯
嗟予兀兀何施为,学无异意唯传师。
尝言先圣所述作,人事而已亡他岐。
安知步步有天道,繄我丘师能识之。
春秋下应三千岁,雅颂周流十二支。 -
149.《琴旨》 宋·舒岳祥
重露洗丛菊。
长宇流哀鸿。
瞽月入九地,哑木号太空。
老翁中夜起,清坐寻丝桐。 -
150.《拟古诗七十首(录一十三首)》 明·盛时泰
陈思王植赠友往祚颓已久,大业缅方新。
仰视圣皇德,承胤为我亲。
暇日荷休明,高馆集众宾。
中厨列庖馔,水陆备鲜鳞。 -
151.《送李策秀才还湖南,因寄幕中亲故兼简衡州吕八郎中》 唐·刘禹锡
深春风日净,昼长幽鸟鸣。
仆夫前致词,门有白面生。
摄衣相问讯,解带坐南荣。
端志见眉睫,苦言发精诚。 -
152.《游悟真寺诗(一百三十韵)》 唐·白居易
元和九年秋,八月月上弦。
我游悟真寺,寺在王顺山。
去山四五里,先闻水潺湲。
自兹舍车马,始涉蓝溪湾。 -
153.《行路难五首》 宋·杨万里
老夫少时不信老,长笑老人恃年少。
如今老矣不笑人,却被少年开口笑。
少年何苦笑老人,老人旧日颜如春。
兴来百琖山隤玉,醉後千篇笔有神。 -
154.《和归去来词》 宋·张耒
归去来兮,行世不偶予曷归。
其出无所为喜兮,舍去而何悲。
眄一世之无与兮,古之人逝莫追。
求不疚于予义兮,又奚恤余子之是非。 -
155.《赠刘成文》 宋·王令
予生谢早先,晚世相逅邂。
礼俗不可徵,百孔千疮坏。
平时以是念,食美不知囋。
谁为医国者,已亟不图瘥。 -
156.《劝学歌》 宋·陈普
太极肇判两仪生,其中人为万物灵。
人亦天地一物耳,独以道义超众形。
立为三才中宇宙,发挥天地经人伦。
兹事初非外烁伐,毫发皆奋七尺身。 -
157.《劝考亭收文公书兼聚书》 宋·陈普
孟氏继孔徂,凤鸟竟寂寞。
千年性命传,造化欲废阁。
生人无所之,死者之不可作。
人心万山隔,治统千大落。 -
158.《天道虽远行》 宋·释文珦
天道虽远,人心匪殊。
内直不欺,与天为徒。
对越无愧,陟降恒俱。
祝史陈言,曾非矫诬。 -
159.《寿林中书》 宋·曾丰
岩岩风采百工师,龙马精神海鹤姿。
宫女犹传洞箫赋,都人今作衮衣诗。
幸逢尧舜癸贤日,正是皋夔相国时。
圣主伫知宣室事,甘棠何止郡人思。 -
160.《秋庭贻马九》 唐·储光羲
伊昔好观国,自乡西入秦。
往复万馀里,相逢皆众人。
大君幸东岳,世哲扈时巡。
予亦从此去,闲居清洛滨。