-
101.《金陵五题·并序》 唐·刘禹锡
余少为江南客,而未游秣陵,尝有遗恨。
后为历阳守,跂而望之。
适有客以《金陵五题》相示,逌尔生思,欻然有得。
他日友人白乐天掉头苦吟,叹赏良久,且曰《石头》诗云“潮打空城寂寞回”,吾知后之诗人,不复措词矣。 -
102.《论贵粟疏》 两汉·晁错
圣王在上,而民不冻饥者,非能耕而食之,织而衣之也,为开其资财之道也。
故尧、禹有九年之水,汤有七年之旱,而国亡捐瘠者,以畜积多而备先具也。
今海内为一,土地人民之众不避汤、禹,加以亡天灾数年之水旱,而畜积未及者,何也?地有遗利,民有余力,生谷之土未尽垦,山泽之利未尽出也,游食之民未尽归农也。
民贫,则奸邪生。 -
103.《霍光传(节选)》 两汉·班固
霍光,字子孟,票骑将军去病弟也。
父中孺,河东平阳人也,以县吏给事平阳侯家,与侍者卫少儿私通而生去病。
中孺吏毕归家,娶妇生光,因绝不相闻。
久之,少儿女弟子夫得幸于武帝,立为皇后,去病以皇后姊子贵幸。 -
104.《戊申岁六月中遇火》 魏晋·陶渊明
草庐寄穷巷,甘以辞华轩。
正夏长风急,林室顿烧燔。
一宅无遗宇,肪舟荫门前。
迢迢新秋夕,亭亭月将圆。 -
105.《东京赋》 两汉·张衡
安处先生于是似不能言,怃然有间,乃莞尔而笑曰:“若客所谓,末学肤受,贵耳而贱目者也!苟有胸而无心,不能节之以礼,宜其陋今而荣古矣!由余以西戎孤臣,而悝缪公于宫室,如之何其以温故知新,研覈是非,近于此惑?”“周姬之末,不能厥政,政用多僻。
始于宫邻,卒于金虎。
嬴氏搏翼,择肉西邑。
是时也,七雄并争,竞相高以奢丽。 -
106.《益州夫子庙碑》 唐·王勃
述夫帝车南指,遁七曜於中阶;华盖西临,藏五?於太甲。
虽复星辰荡越,三元之轨躅可寻;雷雨沸腾,六气之经纶有序。
然则抚铜浑而观变化,则万象之动不足多也;握瑶镜而临事业,则万机之凑不足大也。
故知功有所服,龟龙不能谢鳞介之尊;器有所归,江汉不能窃朝宗之柄。 -
107.《益州夫子庙碑》 唐·王勃
述夫帝车南指,遁七曜於中阶;华盖西临,藏五?於太甲。
虽复星辰荡越,三元之轨躅可寻;雷雨沸腾,六气之经纶有序。
然则抚铜浑而观变化,则万象之动不足多也;握瑶镜而临事业,则万机之凑不足大也。
故知功有所服,龟龙不能谢鳞介之尊;器有所归,江汉不能窃朝宗之柄。 -
108.《淳化五年秋八月二十四日钜鹿魏野江东僧用晦》 宋·魏野
危城闲登临,秋色际空碧。
四顾廊且平,万虑忽然释。
精诚日月暗,旷达天地窄。
壮节但孤耸,愤气欲四射。 -
109.《题灵惠》 宋·郑域
高山如逸民,不肯近人迹。
孤悄尺五天,空洞容数百。
不招龙自来,其下为窟宅。
天下待霖雨,胡为耽睡癖。
我今唤飞廉,驾汝上空碧。
吾鞭不亡施,慎勿惮劳瘠。 -
110.《剑联句》 宋·滕宗谅
圣人作神兵,以定天下厄。
蚩忧发灵机,干将构雄绩。
橐籥天地开,炉治阴阳闢。
南帝输火精,古皇降金液。 -
111.《游摄山栖霞寺》 宋·叶清臣
仙峰多灵草,近在东北维。
僧绍昔捨宅,总持尝作碑。
高风一缅邈,废宇亦陵迟。
清泉潄白石,霏雾蒙紫芝。 -
112.《赠兰江鞠明府》 宋·赵湘
笛里声飘柳色寒,县斋深在白云间。
孤吟夜倚琴边月,半醉秋登宅后山。
烟径树清苔藓长,雨塘人散鹭鸶还。
兰舟有客题诗望,溪上家家晚唱阑。 -
113.《拜石坛诗》 未知·袁华
眉山三苏宋儒宗,长公矫矫人中龙。
南迁儋耳西赤壁,文章光焰超洪濛。
快哉之亭雪初霁,领客登览山川雄。
自云平生不解饮,胡乃一举觥船空。 -
114.《解红 呜鹤余音卷一》 元·三于真人
混元朴裂。
转四生六道何时彻。
翻躯改壳,杳冥中万度生灭。
皆因父母,匹配阴阳合精血。 -
115.《江湖伟观》 宋·车若水
十年不到一凭阑,景色依然两鬓斑。
龙蜃吐云天入海,楼台倒影水衔山。
僧于僻寺难为隐,人在扁舟不是闲。
孤鹤似寻和靖宅,盘空飞下又飞还。 -
116.《暮春联句九首》 宋·许月卿
祥云仍瑞日,霁月更光风。
虹夜书舡满,鸡林诗贾通。
十行宽四海,一国咏三公。
经史遮眵目,古今浇渴胸。 -
117.《甲戌人日谒杜工部祠》 现代·陈寅恪
新祠故宅总伤情,沧海能来奠一觥。
千古文章孤愤在,初春节物万愁生。
风骚薄命呼真宰,离乱馀年望太平。
归倚小车心似醉,晚烟哀角满江城。 -
118.《赠邹葆光道士》 宋·曹仙家
罗浮道士真仙子,跃出樊笼求不死。
冰壶皎洁水鉴清,洞然表里无尘滓。
叱咤雷霆发指端,馘邪役鬼篆飞丹。
朝吞露气松窗暖,夜礼星辰玉简寒。 -
119.《忆故乡》 宋·淳于震先
积年祖宅隐黄山,门外槐根出地盘。
幼子孤遗音信断,常时思忆倍辛酸。 -
120.《妙庭观》 宋·范良龚
我昔遨游周八极,玉京金阙俱经历。
翩然骑凤下瑶池,如与双成获相识。
双成侍燕王母旁,道貌方瞳照人碧。
玉笙吹彻奉琼觞,范子从旁丐馀沥。