-
81.《中秋玩月张校理宅得南字》 明·高启
八月望夜天如蓝,海色卷雾山收岚。
玉盘元沉龙窟底,忽起万丈谁能探。
初来空中光尚湿,霜娥寒鬓风旂嵒。
人言一年此最好,金精水气秋相涵。 -
82.《舟中倦甚》 宋·晁说之
橹声出入如讴发,昼长夜短睡蛇绝。
船窗局蹐天地隘,出向船头望寒月。
月寒不照孤征人,自与红炉得意亲。
何日有田吾意得,躬耕垅首待阳春。 -
83.《琴歌》 宋·白玉蟾
月华飞下海棠枝,楼头春风鼓角悲。
玉杯吸乾漏声转,金剑舞罢花影移。
蘂珠仙子笑移烛,唤起苍潭老龙哭。
一片高山流水心,三奏霓裳羽衣曲。 -
84.《天寒留滞山中即事》 宋·卫宗武
逾月留穷源,不觉岁云暮。
绪景寝凄凉,生阴方固沍。
芳丛菊殚残,丹枫叶飞舞。
蒙茸丰草萎,剥落乔木古。 -
85.《十一月八日浑家避难周姓家终夜以榾柮火为御》 宋·陈著
兽炭银山醉梦乡,何如榾柮地炉装。
微烟暖火权春燠,错节盘根傲夜长。
夙许孤寒陪暖席,不将光焰买烘堂。
风饕雪虐天昏黑,独占山家一脉阳。 -
86.《八月十一夜风月可爱自前屋觅酒不得而归小诗》 宋·杜范
晚烟轻拂乱山横,落日才收月已明。
万顷孤光低阔野,一天寒色带疎星。
交情要与秋容淡,携手难禁夜气清。
惯识醉中风月好,不知风月更宜醒。 -
87.《山行见孤松成咏》 唐·张宣明
孤松郁山椒,肃爽凌清霄。
既挺千丈干,亦生百尺条。
青青恒一色,落落非一朝。
大厦今已构,惜哉无人招。
寒霜十二月,枝叶独不凋。 -
88.《伤歙州陈二使君》 唐·李嘉祐
怜君辞满卧沧洲,一旦云亡万事休。
慈母断肠妻独泣,寒云惨色水空流。
江村故老长怀惠,山路孤猿亦共愁。
寂寞荒坟近渔浦,野松孤月即千秋。 -
89.《寒夜溪行舟中作》 唐·独孤及
日沉诸山昏,寂历群动宿。
孤舟独不系,风水夜相逐。
云归恒星白,霜下天地肃。
月轮大如盘,金波入空谷。 -
90.《宿孤馆》 唐·贾岛
落日投村戍,愁生为客途。
寒山晴后绿,秋月夜来孤。
橘树千株在,渔家一半无。
自知风水静,舟系岸边芦。 -
91.《孤鸾(四明后圃石峰之下,小池之上,有梅花)》 宋·黄载
冰心孤寂。
恋几插灵峰,半泓寒碧。
骨瘦和衣薄,清绝成愁极。
萧然满身是雪,怕人知、镜中消息。 -
92.《江行万里图》 宋·黄大受
雪山西来接海白,天之所以限南北。
谁人胸里着舆图,挥斥荆吴入绡墨。
浓浓淡淡两岸山,烟波弥茫江面宽。
水空漠漠鸟飞绝,渐看渐远天漫漫。 -
93.《高房山寒江孤岛图》 明·王行
千山万山重复重,烟岚草树深莫穷。
高堂大轴示宽广,要以笔力夸奇雄。
青红苍翠满缣素,缺处残碧分遥峰。
虽云眼底供一快,未见阔远开心胸。 -
94.《踏莎行·孤馆深沉》 宋·无名氏
孤馆深沉,晓寒天气。
解鞍独自阑干倚。
暗香浮动月黄昏,落梅风送沾衣袂。
待写红笺,凭谁与寄。
先教觅取嬉游地。
到家正是晚春时,小桃花下拼沉醉。 -
95.《明月曲》 宋·白玉蟾
月色一何明,不堪顾孤影。
倚楼暮风寒,举手挈衣领。
行云若相怜,徘徊西风顶。
强饮不成醉,幽情默自省。 -
96.《次子瞻夜字韵作中秋对月二篇一以赠王郎二以》 宋·苏辙
平明坐曹黄昏归,终岁得闲惟有夜。
已邀明月出墙东,更遣清风扫庭下。
城上青鬟四山合,门前白练长江泻。
谁家高会吹参差,邻妇悲歌舂罢亚。 -
97.《沁园春·一种孤荄》 宋·李曾伯
一种孤荄,四出清芬,半秋始花。
只些儿肌骨,才逾一芥,许多韵度,迥压群葩。
得雨相催,随风所到,较七里山樊尤远些。
纷纷辈,笑渠侬桃李,徒竞春华。 -
98.《望月婆罗门引 春雪后看山》 元·王恽
太行晴霁,孤墉高处揖清寒。
云闲万髻千鬟。
底事春风面目,一变玉**。
淡夕阳平远,野鸟飞还。 -
99.《游独孤城下作》 宋·张嵲
利成山百丈,直下独孤城。
事往岁月积,长江依旧清。
昔人经过地,我辈复此行。
但见竹树稠,石崖如削成。 -
100.《南山有孤树》 宋·林景熙
南山有孤树,寒乌夜绕之。
惊秋啼眇眇,风挠无宁枝。
托身未得所,振羽将逝兹。
高飞犯霜露,卑飞独茅茨。
乾坤岂不容,顾影空自疑。
徘徊向残月,欲堕已复支。