-
41.《秋夜》 宋·董嗣杲
秋堂初霁短檠凉,堂外风帘减旧香。
萤火正流孤溆焰,閒来坐觉二更长。 -
42.《江城忆游庐山逢隐者》 宋·董嗣杲
饭馀睡相魔,啜茶即退舍。
支藜强窥园,试此双不借。
逐胜思秋初,曾命庐山驾。
飞瀑醒心眼,流派从空下。 -
43.《山居阴雨得许景渊昆明寄诗》 当代·钱钟书
改年三日已悭晴,又遣微吟和雨声。
压屋天卑如可问,舂胸愁大莫能名。
旧游觅梦容高枕,新计摊书剩短檠。
拈出山城孤馆句,知应类我此时情。 -
44.《夜兴》 宋·张镃
老火顿扫迹,颢气凝清英。
病淙少栖泊,循檐听风声。
桂魄未及圆,列纬已让明。
银潢谁决流,静向苍旻倾。 -
45.《秋日即事五首》 宋·陈普
二尺书檠对影居,西风吹雪上吟须。
云边月色人千里,竹裹秋声酒一壶。
客思迩来红叶乱,雁声南去白云孤。
季鹰自是知机者,一念莼鲈便到吴。 -
46.《儒家秋》 宋·陈普
芦苇西风雁影孤,凄凄凉气入郊墟。
铁檠灼烁三更雨,道脉精微几卷书。
潘鬓星霜愁发短,韩堂风露故交疏。
朝迁有道奎星显,何苦蓬窗守蠹鱼。 -
47.《秀山霜晴晚眺与赵宾暘黄惟月联句》 宋·方回
一峰何峥嵘,万象翻匍匐。
心包元气并,影立太空独。
遥瞻极乾端,俯瞰际坤轴。
飘飘凌云身,杳杳送鸿目。 -
48.《认坐》 宋·释文珦
孤蟾如鉴明,照我坐寒更。
列宿光芒淡,满林风露清。
人行守犬吠,猿过宿禽惊。
静趣凭谁会,忘言对短檠。 -
49.《累年告老恩旨未俞诏领祠宫遂还乡闬燕间无事》 宋·苏颂
我昔就学初,龆童齿未龀。
严亲念痴狂,小艺诱愚钝。
始时授章句,次第教篇韵。
蒙泉企层澜,覆篑期九仞。 -
50.《弦歌堂》 宋·王洋
曹务日以浑,令君心自清。
散彼愁欢气,化作难愉声。
欢愉何所寄,寄此弦歌鸣。
歌如珠累累,弦以桐铿铿。 -
51.《星源县斋书事》 宋·喻良能
冬仲弭征辔,欻焉及新春。
饱吃番阳饭,细治星源民。
星源故自佳,民俗良易驯。
不嫌聋丞愚,翻爱假令真。 -
52.《释奠斋宿》 宋·袁说友
云高天白夜沉沉,墙外谁家送远砧。
有月林梢鸣翠羽,无风窗下落黄金。
百年已老安仁鬓,三径空怀靖节心。
病眼细书何龃龉,短檠犹得对孤斟。