-
221.《江汉亭百韵》 宋·郑清之
山川自高深,开避由邃古。
长江泻岷峨,横亘截区宇。
东流为沔津,疏凿仗神禹。
襟带成奥区,都会称鄂渚。 -
222.《再和且答索饮语》 宋·郑清之
海涂之人暗摸索,如龟自遮聊以壳。
沈湘虽避屈三闾,断发奈逢吴太伯。
周官自诡庳蠃蚔,羲经取并龙蛇蠖。
妪妃投瓮甘骨醉,舌味无心宁法缚。 -
223.《长句简敬叟季仙兼呈端夫申父晦仲》 宋·刘学箕
士生樗散甘嘉遯,頫首衡敢尤怨。
良朋益友肯顾临,讲贯渐摩笃辨。
年来瘖哑瓶守口,俗子污人如避箭。
论交谩说笑金兰,厚貌深情半识讪。 -
224.《瞿塘神君歌》 宋·周文璞
黄衫纱帽佳少年,炯然饿虎穷山渊。
不居秦鹿祖龙畔,却走碧鸡金马边。
左手斜执巨灵凿,右手敬抱禹贡篇。
离堆顺流已受命,一下不打天吴鞭。 -
225.《安人赵氏哀词》 宋·程公许
商飚之萧瑟兮,百草莽其披离。
何深之敷蕙兮,蔼芳华其不亏。
物有生而专媺兮,岂伊人而不然。
见浚房其窈窕兮,非从夫将孰称贤。 -
226.《谢新胥口监生赵立之》 宋·程公许
鲁壁峄碑远莫睹,艰哉河流讯鼗鼓。
披荒摸搭不厌多,繙阅端能助稽古。
向来四壁风雨秋,谁遣彯缨群玉府。
终年肮脏甘谪堕,采采蒿菁不盈筥。 -
227.《徐仁伯侍郎挽诗》 宋·方岳
诸老遗书在,情亲独考亭。
学卑时俗陋,文起众人醒。
壮笔扛周鼎,危言耸汉庭。
群公俱避易,吾道未凋零。 -
228.《中和节寓山庵》 宋·陈著
小庵亦是小桃源,时事方难住更便。
啼鸟落花忘客主,青山流水见因缘。
得过一日是一日,浪说百年谁百年。
分付妻儿更深避,扫岩趺坐学枯禅。 -
229.《赠霆伯侄》 宋·姚勉
灵源聚英气,融作云霞精。
霆伯挹其秀,胸府怀光晶。
诵书过万卷,落笔超群英。
文章有余力,武诗吟性情。 -
230.《留鹤江有感》 宋·陈允平
抱玉归来泪满襟,世间何许觅知音。
此生虽有噬脐悔,到死终无尝胆心。
伏枥马思云路远,避钩鱼隐石潭深。
故人若问淞江客,自采芙蓉学楚吟。 -
231.《感古十首》 宋·胡仲弓
卞氏璧难售,渊明琴本瘖。
自衒亦可丑,三献机转深。
无弦避俚耳,举世谁知音。
所以古达士,万事何容心。
勿学卞氏璧,请事渊明琴。 -
232.《隐者》 宋·胡仲弓
种药满山巅,山衣木叶联。
有时持杖出,只到洞门前。
击石求鲜火,敲冰引滞泉。
深居聊避世,不为学神仙。 -
233.《题金粟洞》 宋·蒲寿宬
天风吹绝顶,小立思生豪。
遥海望无际,众峰疑避高。
龙留神骨去,犀敛夜光韬。
惟爱瑶池水,寻云学种桃。 -
234.《和友人韵》 宋·仇远
山林空入梦,诗酒未忘怀。
老兴自不浅,卿言亦大佳。
封侯无骨相,学道有心斋。
安乐行窝在,栖栖且避乖。 -
235.《次韵分宁罗簿赠行二首》 宋·王炎
刚肠厌徇俗,老眼饱阅世。
读书学经纶,亦颇识一二。
妄意糟粕中,啜哜得馨旨。
终然不可用,落落多左计。 -
236.《满庭芳 因梦作》 元·马钰
时当春社,庵里闲眠。
梦魂飞上峰颠。
忽见山中神道,万万千千。
个个无些喜色,予闲问、因何惨然。 -
237.《满庭芳 心自笑》 元·马钰
学道修竹,累功积行,常愁行少功亏。
劝人作善,於道最相宜。
稍稍缘行端正,早傍人、别意猜疑。
心自笑,图他功行,怎避是和非。 -
238.《玉漏迟 前一篇怀旧有感,曰粼吹者,为见寄》 元·王恽
越山征路杳。
东南淡淡,长空飞鸟。
俪影同翻,明月一枝乌远。
共道有心避事,甚未若、从渠相调。 -
239.《古意(二十首)》 明·袁凯
段生方逾垣,泄柳方闭门。
二子岂独善,盖亦避世喧。
种粟在南野,种葵在东园。
日夕饭一盘,万钟何加焉。
周孔有遗书,学士有遗言。
吟咏荒园里,聊以终岁年。
¤ -
240.《平江送连亨叟赴省》 宋·陈藻
吾庐元在亮功坊,祖母东街家姓张。
舅翁官小先富强,有子破荡开书堂。
我随表伯学文章,忽然好怪不好常。
走师月鱼舍莆阳,三山士子厌我狂。