-
121.《西京赋》 两汉·张衡
有冯虚公子者,心侈体忲,雅好博古,学乎旧史氏,是以多识前代之载。
言于安处先生曰:夫人在阳时则舒,在阴时则惨,此牵乎天者也。
处沃土则逸,处瘠土则劳,此系乎地者也。
惨则鲜于欢,劳则褊于惠,能违之者寡矣。 -
122.《东京赋》 两汉·张衡
安处先生于是似不能言,怃然有间,乃莞尔而笑曰:“若客所谓,末学肤受,贵耳而贱目者也!苟有胸而无心,不能节之以礼,宜其陋今而荣古矣!由余以西戎孤臣,而悝缪公于宫室,如之何其以温故知新,研覈是非,近于此惑?”“周姬之末,不能厥政,政用多僻。
始于宫邻,卒于金虎。
嬴氏搏翼,择肉西邑。
是时也,七雄并争,竞相高以奢丽。 -
123.《与山巨源绝交书》 魏晋·嵇康
康白:足下昔称吾于颍川,吾常谓之知言。
然经怪此意尚未熟悉于足下,何从便得之也?前年从河东还,显宗、阿都说足下议以吾自代,事虽不行,知足下故不知之。
足下傍通,多可而少怪;吾直性狭中,多所不堪,偶与足下相知耳。
闲闻足下迁,惕然不喜,恐足下羞庖人之独割,引尸祝以自助,手荐鸾刀,漫之膻腥,故具为足下陈其可否。 -
124.《寄浮图慧海》 宋·岳飞
湓浦庐山几度秋,长江万折向东流。
男儿立志扶王室,圣主专师灭虏酋。
功业要刊燕石上,归休终伴赤松游。
丁宁寄语东林老,莲社从此著力修。 -
125.《训俭示康》 宋·司马光
吾本寒家,世以清白相承。
吾性不喜华靡,自为乳儿,长者加以金银华美之服,辄羞赧弃去之。
二十忝科名,闻喜宴独不戴花。
同年曰:“君赐不可违也。 -
126.《四言诗·祭黄帝陵》 现代·毛泽东
赫赫始祖,吾华肇造;
胄衍祀绵,岳峨河浩。
聪明睿智,光披遐荒;
建此伟业,雄立东方。 -
127.《观棋大吟》 宋·邵雍
人有精游艺,予尝观弈棋。
筭馀知造化,着外见几微。
好胜心无已,争先意不低。
当人尽宾主,对面如蛮夷。 -
128.《赠族人秣陵兄弟诗》 南北朝·何逊
吾宗昔多士。
文通高缙绅。
小子无学术。
丁宁困负薪。 -
129.《秋夜与子充论文退而赋诗一首因简子充并寄胡》 明·宋濂
太虚之气随物形,天声地声由此生。
小或簸荡吼河海,大将触搏流风霆。
天轮胶戾神鬼战,地轴挺拔蛟龙争。
圈臼洼污各异奏,彯沙礜石咸齐鸣。 -
130.《耆英会诗》 宋·王拱辰
西都山水天下奇,神嵩景室环清伊。
甫申间气秀不绝,生贤会坚昌明时。
衣冠占数盛文雅,台符卿月光离离。
魏京雄奥压幽朔,游宫御府严天威。 -
131.《麻姑山七古寿主簿母》 宋·卓田
麻姑之山高接天,世言中有麻姑仙。
朱颜玉扑镇长在,不知阅世经几年。
问此仙今在何许,当初果是谁家女。
似因一念天人寰,已作人间夫妇缘。 -
132.《璇玑图》 南北朝·苏蕙
琴清流楚激弦商秦曲发声悲摧藏音和咏思惟空堂心忧增慕怀惨伤仁
芳廊东步阶西游王姿淑窈窕伯邵南周风兴自后妃荒经离所怀叹嗟智
兰休桃林阴翳桑怀归思广河女卫郑楚樊厉节中闱淫遐旷路伤中情怀
凋翔飞燕巢双鸠土迤逶路遐志咏歌长叹不能奋飞妄清帏房君无家德 -
133.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
134.《李将军歌》 明·罗洪先
五溪西南山刺天,千盘万箐幽且坚。
岚腥水毒不可渡,昏昏白昼沉乌鸢。
帝窜三苗曾此地,或云槃瓠居仍传。
魑魅过从喜得侣,山川感召生何偏。 -
135.《自题画像》 宋·蔡枢
平生陋质写难真,画史挥毫妙入神。
瘦似休文宁复健,寒如东野故应贫。
尘埃自笑双蓬鬓,泡影俄惊两幻身。
从此山林皆独往,定无勋业上麒麟。 -
136.《弼窃览长篇断章有十二人中第二人之句又赋一》 宋·富弼
偶我年龄虽第一,在公勋德自无双。
不推行业终难敌。
富贵康宁亦可降。 -
137.《寄李先生》 宋·黄晞
久不见泰伯,中心频损和。
近闻束书卷,更卜好山阿。
学古成儒癖,敦风荡俗讹。
周公法已矣,原宪事如何。 -
138.《题华林书院》 宋·贾黄中
旌阳旧山曲,书室构山前。
景物尘埃外,轩窗树石边。
宁惟集儒业,兼恐混神仟。
百行家门最,宜当世有贤。 -
139.《范资政移镇杭州一百韵》 宋·金君卿
圣门高弟游渊源,当时所得惟十贤。
科张言行政与学,兼此四者谁能然。
公含天资得具美,出文入武材谟全。
轩昂盛时进以道,行高德钜齐回骞。 -
140.《经贾秋壑故第》 宋·潘喆
相业如何不到头,诸公历历颂伊周。
梦迷葛岭酣歌夜,鬼哭樊城血战秋。
误国正须忧大厦,覆师宁忍驾孤舟。
木棉庵里催归魄,谁掩湖山富贵羞。