-
21.《安乐公主移入新宅侍宴应制同用开字》 唐·赵彦昭
云物中京晓,天人外馆开。
飞桥象河汉,悬榜学蓬莱。
北阙临仙槛,南山送寿杯。
一窥轮奂毕,惭恧栋梁材。 -
22.《洞仙歌(丁卯八月病中作)》 宋·辛弃疾
贤愚相去,算其间能几。
差以毫厘缪千里。
细思量义利,舜跖之分,孳孳者,等是鸡鸣而起。
味甘终易坏,岁晚还知,君子之交淡如水。 -
23.《游安乐道院》 宋·李流谦
美璞出丛阜,径寸藏尺水。
堂堂大导师,钟灵此其地。
荒坑名老君,故老说遗事。
仙佛势不敌,北面昔所试。 -
24.《安乐窝三首》 宋·裘万顷
天阙飞来三大字,云山留住一閒身。
老仙驾鹤蓬莱去,丹灶而今属后人。 -
25.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
26.《饮中八仙歌》 唐·杜甫
知章骑马似乘船,眼花落井水底眠。
汝阳三斗始朝天,道逢麴车口流涎,恨不移封向酒泉。
左相日兴费万钱,饮如长鲸吸百川,衔杯乐圣称避贤。
宗之潇洒美少年,举觞白眼望青天,皎如玉树临风前。 -
27.《治安疏》 明·海瑞
户部云南清吏司主事臣海瑞谨奏;为直言天下第一事,以正君道、明臣职,求万世治安事:君者,天下臣民万物之主也。
惟其为天下臣民万物之主,责任至重。
凡民生利病,一有所不宜,将有所不称其任。
是故事君之道宜无不备,而以其责寄臣工,使之尽言焉。 -
28.《乐语》 宋·王义山
◎寿崇节致语隆兴府
万年介寿,星辰拱文母之尊;四海蒙恩,雨露宠周臣之宴。
颂声交作,协气横流。
与天同心,为民立命。 -
29.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
30.《游仙二十四首》 唐·吴筠
启册观往载,摇怀考今情。
终古已寂寂,举世何营营。
悟彼众仙妙,超然含至精。
凝神契冲玄,化服凌太清。 -
31.《小游仙诗九十八首》 唐·曹唐
玉箫金瑟发商声,桑叶枯干海水清。
净扫蓬莱山下路,略邀王母话长生。
上元元日豁明堂,五帝望空拜玉皇。
万树琪花千圃药,心知不敢辄形相。 -
32.《击壤吟》 宋·邵雍
人言别有洞中仙,洞里神仙恐妄传。
若俟灵丹须九转,必求朱项更千年。
长年国里花千树,安乐窝中乐满悬。
有乐有花仍有酒,却疑身是洞中仙。 -
33.《重阳陪诸乡丈游水乐洞过风篁岭龙井张饮观雨》 宋·程公许
凛秋天气佳,令节天赐沐。
客居意莫展,胜赏诺已宿。
风澹湖不波,雾敛山更簇。
画舫厌嚣喧,笋舆恣追逐。 -
34.《骊山老妓行(补唐天宝遗事,戏效白乐天作)》 明·孙蕡
秋风杨柳凋金缕,冷露芙蓉落芳渚。
寒香晚色何所如,骊山唐姬教坊女。
蛾眉淡扫山远碧,蝉鬓半抛云乱吐。
时妆无复新妖娆,曩态犹存旧娇妩。 -
35.《醉书》 宋·陈著
庚寅仲冬之八日,与诸兄弟诸子侄。
浊酒数杯菜一盆,醉后相忘见真实。
谁云人閒天地窄,但觉物外山林逸。
人生安能皆百年,洪崖浮邱亦浪传。 -
36.《饮酒乐》 宋·黎廷瑞
羊祜折臂为三公,英布之相黥而王。
富贵真可爱,体肤不敢伤。
刘安升天守都厕,长房学道须食粪。
神仙诚可慕,臭秽那可近。 -
37.《缙云县仙都山黄帝祠宇》 宋·王铚
我渡溪山寻荒村,群峰势若万马奔。
酣酣春色雪初霁,霭霭野气山犹昏。
琼楼金阙涤地尽,松柏半带斤斧痕。
要还清净扫尘俗,一炬劫火安得焚。 -
38.《游石仙分韵得观字》 宋·吴汝弌
闲拢两袖秋,步入冲寂观。
古树老云中,仙成毁岩半。
是时零雨高,叶脱凄风乱。
怪禽走何忙。 -
39.《次韵和吴侍郎自号乐城居士》 宋·宋庠
世有世贤运,人归得性场。
朝端慕安石,民里祝庚桑。
蛇影逢真悟,龟灵取数长。
仙畦种芝圃,佛室雨花床。 -
40.《次韵张安抚李侍郎同赋茯苓酥》 宋·项安世
山人采药晞乔松,披云扶石松根空。
捣霜铒玉得不死,大乐真与神灵通。
论功合在金石上,何意坐随脂泽融。
谁令千古玉环秽,涴此万壑寒林风。