-
381.《奉和武相公省中宿斋,酬李相公见寄》 唐·郑絪
高阁安仁省,名园广武庐。
沐兰朝太一,种竹咏华胥。
禁静疏钟彻,庭开爽韵虚。
洪钧齐万物,缥帙整群书。
寒露滋新菊,秋风落故蕖。
同怀不同赏,幽意竟何如。 -
382.《月映清淮流》 唐·徐敞
遥夜淮弥净,浮空月正明。
虚无含气白,凝澹映波清。
见底深还浅,居高缺复盈。
处柔知坎德,持洁表阴精。
利物功难并,和光道已成。
安流方利涉,应鉴此时情。 -
383.《郊居岁暮因书所怀》 唐·权德舆
养拙方去喧,深居绝人事。
返耕忘帝力,乐道疏代累。
翛然衡茅下,便有江海意。
宁知肉食尊,自觉儒衣贵。 -
384.《郊居岁暮因书所怀》 唐·权德舆
养拙方去喧,深居绝人事。
返耕忘帝力,乐道疏代累。
翛然衡茅下,便有江海意。
宁知肉食尊,自觉儒衣贵。 -
385.《酬崔千牛四郎早秋见寄》 唐·权德舆
浩歌坐虚室,庭树生凉风。
碧云灭奇彩,白露萎芳丛。
感此时物变,悠然遐想通。
偶来被簪组,自觉如池龙。 -
386.《数名诗》 唐·权德舆
一区扬雄宅,恬然无所欲。
二顷季子田,岁晏常自足。
三端固为累,事物反徽束。
四体苟不勤,安得丰菽粟。 -
387.《祗役江西路上以诗代书寄内》 唐·权德舆
辛苦事行役,风波倦晨暮。
摇摇结遐心,靡靡即长路。
别来如昨日,每见缺蟾兔。
潮信催客帆,春光变江树。 -
388.《郡斋感物寄长安亲友》 唐·羊士谔
晴天春意并无穷,过腊江楼日日风。
琼树花香故人别,兰卮酒色去年同。
闲吟铃阁巴歌里,回首神皋瑞气中。
自愧朝衣犹在箧,归来应是白头翁。 -
389.《元和圣德诗》 唐·韩愈
皇帝即阼,物无违拒。
曰旸而旸,曰雨而雨。
维是元年,有盗在夏。 -
390.《南山诗》 唐·韩愈
吾闻京城南,兹惟群山囿。
东西两际海,巨细难悉究。
山经及地志,茫昧非受授。
团辞试提挈,挂一念万漏。 -
391.《谢自然诗》 唐·韩愈
果州南充县,寒女谢自然。
童騃无所识,但闻有神仙。
轻生学其术,乃在金泉山。
繁华荣慕绝,父母慈爱捐。 -
392.《送文畅师北游》 唐·韩愈
昔在四门馆,晨有僧来谒。
自言本吴人,少小学城阙。
已穷佛根源,粗识事輗軏。
挛拘屈吾真,戒辖思远发。 -
393.《荐士(荐孟郊于郑馀庆也)》 唐·韩愈
周诗三百篇,雅丽理训诰。
曾经圣人手,议论安敢到。
五言出汉时,苏李首更号。
东都渐瀰漫,派别百川导。 -
394.《喜侯喜至赠张籍张彻》 唐·韩愈
昔我在南时,数君常在念。
摇摇不可止,讽咏日喁噞.
如以膏濯衣,每渍垢逾染。
又如心中疾,针石非所砭。 -
395.《寒食日出游》 唐·韩愈
李花初发君始病,我往看君花转盛。
走马城西惆怅归,不忍千株雪相映。
迩来又见桃与梨,交开红白如争竞。 -
396.《孟东野失子》 唐·韩愈
失子将何尤,吾将上尤天。
女实主下人,与夺一何偏。
彼于女何有,乃令蕃且延。
此独何罪辜,生死旬日间。 -
397.《石鼓歌》 唐·韩愈
张生手持石鼓文,劝我试作石鼓歌。
少陵无人谪仙死,才薄将奈石鼓何。
周纲凌迟四海沸,宣王愤起挥天戈。
大开明堂受朝贺,诸侯剑佩鸣相磨。 -
398.《卢郎中云夫寄示送盘谷子诗两章,歌以和之》 唐·韩愈
昔寻李愿向盘谷,正见高崖巨壁争开张。
是时新晴天井溢,谁把长剑倚太行。
冲风吹破落天外,飞雨白日洒洛阳。 -
399.《寄崔二十六立之》 唐·韩愈
西城员外丞,心迹两屈奇。
往岁战词赋,不将势力随。
下驴入省门,左右惊纷披。
傲兀坐试席,深丛见孤罴。 -
400.《月蚀诗效玉川子作(宪宗元和五年时为河南令)》 唐·韩愈
元和庚寅斗插子,月十四日三更中。
森森万木夜僵立,寒气屃奰顽无风。
月形如白盘,完完上天东。