-
241.《讲德陈情上淮南李仆射八首》 唐·许棠
天降贤人佐圣时,自然声教满华夷。
英明不独中朝仰,清重兼闻外国知。
凉夜酒醒多对月,晓庭公退半吟诗。 -
242.《歌两淮》 宋·员兴宗
君不见北风吹淮风浪黑,铁马千群凝一色。
当时庙论孰经济,将相无言潜动魄。
或云南纪当何忧,今代诸葛身姓刘。
陆下唤取守淮甸,彼有胜算逾干矛。 -
243.《江南秋怀寄华阳山人》 唐·陆龟蒙
栉发凉天曙,含毫故国情。
归心一夜极,病体九秋轻。
忽起襜褕咏,因悲络纬鸣。
逢山即堪隐,何路可图荣。 -
244.《和韩致光侍郎无题三首十四韵》 唐·吴融
珠佩元消暑,犀簪自辟尘。
掩灯容燕宿,开镜待鸡晨。
去懒都忘旧,来多未厌新。
每逢忧是梦,长忆故延真。 -
245.《忆山送人》 宋·苏洵
少年喜奇迹,落拓鞍马间。
纵目视天下,爱此宇宙宽。
山川看不厌,浩然遂忘还。
岷峨最先见,晴光厌西川。 -
246.《长安秋草篇(小引)》 明·王留
吴市畸人,燕都逐客,南冠寄食,西第佣书。
已伤飒飒三秋,更苦奄奄一病。
繁华耀日,难依桃李之荣;乱叶吟风,空逐梗萍之困。
睹兹衰草,倍触羁怀。 -
247.《戏作呈赵通判胡教授张总干》 宋·岳珂
人言春游无不好,一日宴客三日饱。
翁言此语特未定,一日宴客三日病。
人生所原筋力强,问花访柳同壶觞。
老夫岂无少年狂,胡为兀兀坐一床。 -
248.《咏怀二首》 唐·杜甫
人生贵是男,丈夫重天机。
未达善一身,得志行所为。
嗟余竟轗轲,将老逢艰危。
胡雏逼神器,逆节同所归。 -
249.《秋怀诗十一首》 唐·韩愈
窗前两好树,众叶光薿薿.秋风一拂披,策策鸣不已。
微灯照空床,夜半偏入耳。
愁忧无端来,感叹成坐起。
天明视颜色,与故不相似。 -
250.《连州吟》 唐·孟郊
春风朝夕起,吹绿日日深。
试为连州吟,泪下不可禁。
连山何连连,连天碧岑岑。
哀猿哭花死,子规裂客心。 -
251.《牡丹四首》 唐·薛能
异色禀陶甄,常疑主者偏。
众芳殊不类,一笑独奢妍。
颗折羞含懒,丛虚隐陷圆。
亚心堆胜被,美色艳于莲。 -
252.《和郑拾遗秋日感事一百韵》 唐·韦庄
祸乱天心厌,流离客思伤。
有家抛上国,无罪谪遐方。
负笈将辞越,扬帆欲泛湘。
避时难驻足,感事易回肠。 -
253.《柳枝辞十二首》 唐·徐铉
把酒凭君唱柳枝,也从丝管递相随。
逢春只合朝朝醉,记取秋风落叶时。
南园日暮起春风,吹散杨花雪满空。
不惜杨花飞也得,愁君老尽脸边红。 -
254.《倾杯乐(散水调)》 宋·柳永
楼锁轻烟,水横斜照,遥山半隐愁碧。
片帆岸远,行客路杳,簇一天寒色。
楚梅映雪数枝艳,报青春消息。
年华梦促,音信断、声远飞鸿南北。 -
255.《春日述怀寄汤义仍四十韵》 明·邓渼
汉域春阴尽,苍山旅病淹。
梯航三面入,风壤百夷兼。
五尺秦通道,单车即瘴炎。
投荒虚绣斧,览胜引彤幨。 -
256.《有所思酉水舟次作》 明·周复俊
去年三月滇水阴,今年二月沅州路。
风光晼晚愁杀人,春色飘回忽迟暮。
杨溪昨夜春泉发,竹寨沙边弄明月。
始见繁花复乱飞,愁多不愿理春衣。 -
257.《中秋玩月张校理宅得南字》 明·高启
八月望夜天如蓝,海色卷雾山收岚。
玉盘元沉龙窟底,忽起万丈谁能探。
初来空中光尚湿,霜娥寒鬓风旂嵒。
人言一年此最好,金精水气秋相涵。 -
258.《忆昨行寄吴中诸故人》 明·高启
忆昨结交豪侠客,意气相倾无促戚。
十年离乱如不知,日费黄金出游剧。
狐裘蒙茸欺北风,霹雳应手鸣雕弓。
桓王墓下沙草白,仿佛地似辽城东。 -
259.《句》 宋·张舜民
万里秋风吹鬓发,百年人事倚栏干。
知他落日能多少,偏照淮南几处山。
李白寻仙持玉杖,庾公对月踞胡床。
楼上康庐紫翠环,槛前湓浦转清湾。 -
260.《送梁藤州广誉解组还朝兼简葛子章卢伯真》 宋·曾丰
乾道淳熙间,随牒公之邑。
我闲时曳裾,公喜当折屐。
过从未多时,情好已相得。
功名打门催,马首遽湖北。