-
401.《阮郎归(_·川作)》 宋·王炎
几回幽梦绕家山。
怯闻梅弄残。
潇潇黄落客毡寒。
不禁衣带宽。
身外事,意阑珊。
人间行路难。
寻思百计不如闲。
休贪朱两轓。 -
402.《念奴娇》 宋·陈三聘
水空高下,望沈沈一色,浑然苍碧。
天籁不鸣凉有露,金气横秋寂寂。
玉宇琼楼,望中何处,月到天中极。
御风归去,不愁衣袂无力。 -
403.《风流子》 宋·史达祖
飞琼神仙客,因游戏、误落古桃源。
藉吟笺赋笔,试融春恨,舞裙歌扇,聊应尘缘。
遣人怨,乱云天一角,弱水路三千。
还因秀句,意流江外,便随轻梦,身堕愁边。 -
404.《大酺》 宋·方千里
正夕阳间,秋光淡,鸳瓦参差华屋。
高低帘幕迥,但风摇环珮,细声频触。
瘦怯单衣,凉生两袖,零乱庭梧窗竹。
相思谁能会,是归程客梦,路谙心熟。 -
405.《水调歌头》 宋·葛长庚
堪笑廛中客,都总是迷流。
冤家缠缚,算来不是你风流。
不解去寻活路,只是担枷负锁,不肯放教休。
三万六千日,受尽百年忧。 -
406.《水龙吟》 宋·刘克庄
此翁饱阅人间,三生似是刘宾客。
若论辈行,早陪韩柳,晚交元白。
老矣安能,为人取履,与人争屐。
叹酒泉郡远,醉乡路绝,今何处、堪开国。 -
407.《卜算子》 宋·刘克庄
乱似盎中丝,密似风中絮。
行遍茫茫禹迹来,底是无愁处。
好客挽难留,俗事推难去。
惟有翻身人醉乡,愁欲来无路。 -
408.《落梅花》 宋·王诜
寿阳妆晚,慵匀素脸,经宵醉痕堪惜。
前村雪里,几枝初绽,□冰姿仙格。
忍被东风,乱飘满地,残英堆积。
可堪江上起离愁,凭谁说寄,肠断未归客。 -
409.《落梅花》 宋·王诜
寿阳妆晚,慵匀素脸,经宵醉痕堪惜。
前村雪里,几枝初绽,□冰姿仙格。
忍被东风,乱飘满地,残英堆积。
可堪江上起离愁,凭谁说寄,肠断未归客。 -
410.《满江红(上元呈徐静观)》 宋·刘鉴
褭褭春幡,恰十日、又逢元夕。
人正在、景清堂上,金樽娱客。
蜡炬红摇花外竹,宝香清透边石。
听儿童、父老说青原,东风国。 -
411.《摸鱼儿(又)》 宋·吴编修
予何人、此何时节,驾言我欲行志。
青原煮豆然萁后,谁豢龙蛇赤子。
心为碎。
宽底是、翻疑又怕严底是。 -
412.《秋心三首》 清·龚自珍
其一
秋心如海复如潮,但有秋魂不可招。
漠漠郁金香在臂,亭亭古玉佩当腰。
气寒西北何人剑,声满东南几处箫。 -
413.《鲁灵光殿赋》 两汉·王延寿
鲁灵光殿者,盖景帝程姬之子恭王馀之所立也。
初,恭王始都下国,好治宫室,遂因鲁僖基兆而营焉。
遭汉中微,盗贼奔突,自西京未央、建章之殿皆见隳坏,而灵光岿然独存。
意者岂非神明依凭支持,以保汉室者也。 -
414.《大涤山》 宋·叶绍翁
倦身只欲卧林丘,羽客知心解款留。
泉溜涓涓中夜雨,天风凛凛四时秋。
虎岩月澹迷仙路,龙洞云深透别州。
九锁青山元不锁,碧桃开后更来游。 -
415.《观棋大吟》 宋·邵雍
人有精游艺,予尝观弈棋。
筭馀知造化,着外见几微。
好胜心无已,争先意不低。
当人尽宾主,对面如蛮夷。 -
416.《春游》 宋·王令
春风谁相呼,鸟语到庭户。
罢书起何游,系马城西树。
宁须客众随,聊与春相遇。
高林美风竹,疏影有清覆。 -
417.《续幽愤》 唐·曹邺
嵇康、吕安连罪赋此诗,邺纪李御史甘死封之事。
繁霜作阴起,朱火乘夕发。
清昼冷无光,兰膏坐销歇。 -
418.《杨照承议芦雁枕屏》 宋·毕士安
画师不肯传风蝶,故作枯乾逞奇绝。
清秋未合结繁阴,深户何从洒飞雪。
雪里鸭儿苦耐寒,眠沙枕浦白云团,黄芦槭槭枝叶乾。
江头鸣雁恰飞起,恍如身到潇湘间。 -
419.《乌镇酒舍歌》 明·瞿佑
东风吹雨如吹尘,野烟漠漠遮游人。
须臾云破日光吐,绿波蹙作黄金鳞。
落花流水人家近,鸿雁凫瑽飞阵阵。
一双石塔立东西,舟子传言是乌镇。 -
420.《偶题》 宋·徐逸
病身郁屋等惊蛇,埃壒何堪举手遮。
四海知心是明月,一生结客得梅花。
风摇酒浪红鳞小,香暖歌云翠葆斜。
休问画桥西去路,要凭消遣旧生涯。