-
581.《和林丘二君会程坦之家二诗》 宋·苏颂
天涯人未归,飘然江海上。
客心蓬任风,归路萍随浪。
青云少知己,白日多罹谤。
著书见穷愁,倚门知肮脏。 -
582.《次韵李次仲赴巨山张舍人招赠之什》 宋·苏籀
君无吟秋草,萤飞而露湿。
曼倩古豪英,羡门深抆拭。
五难背生路,九钥探金碧。
乌龙因师指,龟峰森郡戟。 -
583.《高南仲自云间归退轩盖明府以四诗送之末章专》 宋·孙应时
清镜朝容减,寒灯夜影孤。
身曾谙作客,情亦念携孥。
宝剑千金重,晴虹万丈舒。
功名生感慨,有路莫辞迂。 -
584.《益昌夜泊》 宋·孙应时
孤舟了不梦邯郸,起凭阑干烟水间。
五夜清风鸣鼓角,一天佳月悄江山。
客身憔悴衣尘黑,世路崎岖鬓发斑。
未决乘流便东下,明朝且复剑门关。 -
585.《送章季万户部》 宋·王洋
吴人不授馆,楚人不分田。
此身天地间,泛若不击船。
忆昨罢吏役,白鸥同一川。
欲乘万里风,短翼无夤缘。 -
586.《陈长卿以诗见别依韵》 宋·王洋
朱弦之琴三人叹,此曲宜传广陵散。
要知太上乃忘情,山上婴儿是雷电。
情钟我辈才力中,路傍野草年年丰。
原头火烧去不尽,天外春意来无穷。