-
81.《二十日同官相约过水乡蕃雨中先至偶成二诗》 宋·赵蕃
此雨不易得,有秋端可期。
微官如饱饭,余事亦穷诗。
鸡远村场听,鸠深客路疑。
是身真已老,何事此长羁。 -
82.《客中遇雪不胜家山之思催晦庵写诗及书》 宋·赵蕃
旅枕骤疑风彻屋,晓窗还见雪填渠。
梅花未放腊前蕊,雁足浑无别后书。
故意谁其哀范叔,倦游身自困相如。
赠言故愈绨袍赐,载路何须驷马车。 -
83.《简正字南仲》 宋·周文璞
白发梁鸿随暮猿,不辞引领望兄门。
久无清梦相追逐,今喜遗经为讨论。
数叶赤枫鸣客路,一畦黄薤忆家园。
著书不就身何用,每见飞尘恨满轩。 -
84.《泊接泥渡》 宋·董嗣杲
笑泊虚寒古渡沙,沉晖远衬楚山霞。
江乡酒薄难支日,客路诗多转忆家。
金弹耀林悬橘柚,翠绡萦浦泛蒹葭。
船窗掩定身如石,篱落何人有菊花。 -
85.《再和前韵三首》 宋·王炎
小屈青云富贵身,翻翻倦脚踏街尘。
黑貂久敝岁云晚,鸿雁不来家有亲。
客路山川聊缓带,天关虎豹莫憎人。
一寒元是功名兆,落笔能回桃李春。 -
86.《渡江云 庚戌腊月九日,与邾仲羲同往江阴·》 元·邵亨贞
,芭苇弥望,朔吹乍静,山气乍昏复明,起与仲羲登桥纵目,霜月遍野,情怀恍然,口占纪行,求仲羲印可朔风吹破帽,江空岁晚,客路正冰霜。
暮鸦归未了,指点旗亭,弭棹宿河梁。
荒烟乱草,试小立、目送斜阳。
寻旧游、恍然如梦,展转意难忘。 -
87.《长亭怨慢 杨花》 元·邵亨贞
正愁怕、曲江云尽。
转首隋堤,尚留芳景。
客路相逢,满身香影动离恨。
绿窗深窈,浑不寄、天涯信。 -
88.《自顺阳至均房道五首用陈符宝去非韵》 宋·张嵲
行客路正远,曦驭已西驰。
霜风吹草树,眇眇连荒陂。
如何羁旅怀,更值摇落时。
四序欻已晚,我生可无衰。 -
89.《酬合沙徐君寅》 宋·林景熙
归鹤悠悠度海迟,间来野寺看僧棋,乡心荔子薰风国。
客路槐花细雨时。
天地一身愁自语,江湖诸老澹相知。
乌丝醉后淋漓墨。
片月娟娟照砚池。 -
90.《用言客谈奉谢》 宋·艾性夫
门外黄尘透日飞,山中白发得春迟。
一身冠屦聊存古,半语诗书不入时。
佳桥尽从中路变,苍松独到岁寒知。
黑牛白犊今无验,空遣闲愁上两眉。 -
91.《谢客二首》 宋·方回
梦到红云玉殿来,骨凡无路住蓬莱。
鹤身欲向仙官舞,病翅褵褷展不开。 -
92.《观知客归葬亲求语》 宋·释绍昙
道人观方积压彼去,入门要验宾中主。
吃一杯茶即转身,谁能掉舌论今古。
危机俊逸旱雷轰,苍鹰折翅猎狗烹。
老明觉举手加额,韩大伯敢搀先行。 -
93.《杜甫骑驴游春图》 宋·释绍昙
客路如天远,吟身太瘦生。
无家归未得,策蹇傍春行。 -
94.《送昙知客归感山》 宋·释惟一
嫩向人前送又迎,飘然去路一身轻。
到家有问到家句,雨过萧湘秋月明。 -
95.《野性》 宋·释文珦
野性乐疏旷,从来厌风尘。
孤寒无所资,屈身随众人。
贵游弃疵贱,不能强相亲。
蹉跎三十年,客路常清贫。
晚来归山林,麋鹿为我邻。
万事不挂意,一一皆天真。
同流乃知此,难与俗子陈。 -
96.《颂证道歌·证道歌》 宋·释印肃
损法财,灭功德,宁作常贫岐路客。
身虽能触不能知,只为前因无准则。 -
97.《池阳道中一首》 宋·王阮
日月狂风里,悠悠小艇还。
绕身衣带水,堆眼剑铓山。
岁月吾生老,烟尘客路艰。
一天霜气重,今夜碧芦湾。 -
98.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
99.《柳毅传》 唐·李朝威
仪凤中,有儒生柳毅者,应举下第,将还湘滨。
念乡人有客于泾阳者,遂往告别。
至六七里,鸟起马惊,疾逸道左。
又六七里,乃止。 -
100.《七发》 两汉·枚乘
楚太子有疾,而吴客往问之,曰:“伏闻太子玉体不安,亦少间乎?”太子曰:“惫!谨谢客。
”客因称曰:“今时天下安宁,四宇和平,太子方富于年。
意者久耽安乐,日夜无极,邪气袭逆,中若结轖。
纷屯澹淡,嘘唏烦酲,惕惕怵怵,卧不得瞑。