-
141.《偈颂一百零二首》 宋·释绍昙
路隔重湖,一尘不到。
片段白云,绵蛮幽鸟。
静倚石阑听,稳拂苔衣卧,此乐只应林下有,人间少。
衲僧家,眼里著得须弥山,耳里著得四大海,声色堆头,闲行闲坐,全身入荒草。 -
142.《归梦》 宋·释文珦
几岁远辞家,劳生讵有涯。
客居终不稳,诗鬓独先华。
扫叶江风厉,侵床山月斜。
念归归未得,清梦入烟霞。 -
143.《偈颂一百五十首》 宋·释心月
青山为家,白云作户。
稳密田园,鸦飞不度。
皷腹台前一转头,不觉四月二十五。 -
144.《送秋谷兰上人》 宋·释行海
春来我亦梦家林,万水千山不可寻。
白雪易侵游于鬓,黄金难买故人心。
夜船摇月平河稳,晓岭登云古树深。
湖上又期寒食后,倚栏同对落花吟。 -
145.《次乾明观汪新恩》 宋·杨公远
家世桃源越几年,蓦携书卷觅安全。
来寻竹所山房处,为结梅花纸帐缘。
白鹤词歌明月下,黄庭经勘晚风前。
他时九转功成后,稳驾真人莲叶船。