-
241.《魏公子列传》 两汉·司马迁
魏公子无忌者,魏昭王少子而魏安釐王异母弟也。
昭王薨,安釐王即位,封公子为信陵君。
是时范睢亡魏相秦,以怨魏齐故,秦兵围大梁,破魏华阳下军,走芒卯。
魏王及公子患之。 -
242.《东都赋》 两汉·班固
东都主人喟然而叹曰:“痛乎风俗之移人也。
子实秦人,矜夸馆室,保界河山,信识昭、襄而知始皇矣,乌睹大汉之云为乎?夫大汉之开元也,奋布衣以登皇位,由数期而创万代,盖六籍所不能谈,前圣靡得言焉当此之时,功有横而当天,讨有逆而顺民。
故娄敬度势而献其说,萧公权宜而拓其制。
时岂泰而安之哉,计不得以已也。 -
243.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
244.《运命论》 魏晋·李康
夫治乱,运也;穷达,命也;贵贱,时也。
故运之将隆,必生圣明之君。
圣明之君,必有忠贤之臣。
其所以相遇也,不求而自合;其所以相亲也,不介而自亲。 -
245.《与山巨源绝交书》 魏晋·嵇康
康白:足下昔称吾于颍川,吾常谓之知言。
然经怪此意尚未熟悉于足下,何从便得之也?前年从河东还,显宗、阿都说足下议以吾自代,事虽不行,知足下故不知之。
足下傍通,多可而少怪;吾直性狭中,多所不堪,偶与足下相知耳。
闲闻足下迁,惕然不喜,恐足下羞庖人之独割,引尸祝以自助,手荐鸾刀,漫之膻腥,故具为足下陈其可否。 -
246.《和虞永康美功堂诗》 宋·魏了翁
我曾寄径城南州,果杏纂纂香浮浮。
云开千仞雪山白,月照万古沧江流。
我时未得江山意,但爱高明甲西州。
十年重来是邪非,独觉真意烂不疏。 -
247.《与元九书》 唐·白居易
月日,居易白。
微之足下:自足下谪江陵至于今,凡枉赠答诗仅百篇。
每诗来,或辱序,或辱书,冠于卷首,皆所以陈古今歌诗之义,且自叙为文因缘,与年月之远近也。
仆既受足下诗,又谕足下此意,常欲承答来旨,粗论歌诗大端,并自述为文之意,总为一书,致足下前。 -
248.《郡斋雨中与诸文士燕集》 唐·韦应物
兵卫森画戟,燕寝凝清香。
海上风雨至,逍遥池阁凉。
烦疴近消散,嘉宾复满堂。
自惭居处崇,未睹斯民康。 -
249.《观棋大吟》 宋·邵雍
人有精游艺,予尝观弈棋。
筭馀知造化,着外见几微。
好胜心无已,争先意不低。
当人尽宾主,对面如蛮夷。 -
250.《赠韦方室黯别诗》 南北朝·何逊
故人傥送别。
停车一水东。
去帆若不见。
短翮忘连翩。 -
251.《效阮公诗》 南北朝·江淹
白露淹庭树。
秋风吹罗衣。
忠信主不合。
辞意将诉谁。
独坐东轩下。
鸡鸣夜已晞。
总驾命宾仆。
遵路起旋归。
天命谁能见。
人踪信可疑。 -
252.《水龙吟·短衣匹马清秋》 金朝·王渥
短衣匹马清秋,惯曾射虎南山下。
西风白水,石鲸鳞甲,山川图画。
千古神州,一时胜事,宾僚儒雅。
快长堤万弩,平冈千骑,波涛卷,鱼龙夜。 -
253.《月夜闻李生弹筝歌》 明·林鸿
越客本浩荡,秦筝何激扬。
浮亭子夜月色古,一曲万籁鸣清商。
初闻楚调声激烈,志士报仇思饮血。
再闻宫音如扣钟,鲁生揖让何雍容。 -
254.《来燕堂联句》 宋·谢绛
贤侯谢郡归,從游乐吾党。
林泉富馀地,卜筑疏陈莽。
是时春正中,来燕音下上。
若贺大厦成,喜留众宾赏。 -
255.《耆英会诗》 宋·王拱辰
西都山水天下奇,神嵩景室环清伊。
甫申间气秀不绝,生贤会坚昌明时。
衣冠占数盛文雅,台符卿月光离离。
魏京雄奥压幽朔,游宫御府严天威。 -
256.《来燕堂联句》 宋·韩绛
贤侯谢郡归,从游乐吾党。
林泉富余地,卜筑疏陈莽。
是时春正中,来燕音下上。
若贺大夏成,喜留众宾赏。 -
257.《纪游》 宋·赵廱
古端有奇胜,名岩拟天星。
传闻辇毂下,往往极口称。
有为背驰说,曾不如邱陵。
请君勿夸山,恐非动者情。 -
258.《寿友人》 宋·周申
蕤宾纪月蓂初开,斗杓直指午位回。
家家妆点垂门艾,儿童报道端午来。
仙风偠{左亻右袅}温琼室,幔亭秀气重胚胎。
夜来忽叶熊梦吉,凌晨果见生真才。 -
259.《云溪叔公赐饮大梅花下以疏影横斜暗香浮动分》 宋·张绍文
清沟泂寒波,怪石乱扶拥。
轻风卷浓云,天际孤月涌。
主人宴亲宾,会合意弥重。
列炬照寒梅,繁星粲修陇。
清香逼诗魂,吟兴欲飞动。
酩酊归去来,严城角三弄。 -
260.《挽文文山》 宋·邓剡
忆公泪悬河,九地无处泻。
想公骑赤龙,请命苍梧野。
世人醉生死,翻笑独醒者。
焉知千载英,精爽皎不夜。