-
21.《秦妇吟》 唐·韦庄
中和癸卯春三月,洛阳城外花如雪。
东西南北路人絶,绿杨悄悄香尘灭。
路旁忽见如花人,独向绿杨阴下歇。
凤侧鸾欹鬓脚斜,红攒黛敛眉心折。 -
22.《幽愤诗》 两汉·嵇康
嗟余薄祜。
少遭不造。
哀茕靡识。
越在襁緥。 -
23.《山中雨辞》 宋·高似孙
月澄午兮收云,嚼鲜芳兮予酒。
朝列宿兮将兴,炯其北兮惟斗。
干四令兮无情,活元气兮呦呦。
一罍兮上诉,思超凡兮辞垢。 -
24.《楞严经偈》 宋·蔡卞
觉海性澄图,图澄觉元妙。
元明照生所,所立照性亡。
迷妄有虚空,依空立世界。
相想澄国土,知觉乃众生。 -
25.《和王教暮春出游》 宋·戴埴
矫矫雪霜心。
孤贞受命独。
留滞染缁尘,垢面不靧沐。
背城借一战,填堑轮前渎。 -
26.《观孔义甫与谢致仕诗有感》 宋·郑侠
人生足清闲,天下第一福。
惜哉声与利,举世方逐逐。
君子耀轩裳。
小人腴口腹。 -
27.《答孔周翰求书与诗》 宋·苏轼
身闲曷不长闭口,天寒正好深藏手。
吟诗写字有底忙,未脱多生宿尘垢。
不蒙讥诃子厚疾,反更刻画无盐丑。
征西自有家鸡肥,太白应惊饭山瘦。
与君相従知几日,东风待得花开否。
拨弃万事勿复谈,百觚之后那辞酒。 -
28.《赠眼医王生彦若》 宋·苏轼
针头如麦芒,气出如车轴。
间关络脉中,性命寄毛粟。
而况清净眼,内景含天烛。
琉璃贮沆瀣,轻脆不任触。 -
29.《赠眼医天彦若》 宋·苏轼
鍼头如麦芒,气出如车轴。
间关脉络中,性命寄毛粟。
而况清净眼,内景含天烛。
琉璃贮沆瀣,轻脆不任触。 -
30.《京兆杜婴大醇能读书其言近庄其为人旷达而廉》 宋·王安石
萧瑟野衣巾,能忘至老贫。
避嚣依市井,蒙垢出埃尘。
接物工齐物,劳身耻为身。
伤心宿昔地,不复见斯人。 -
31.《秋衣》 宋·杨万里
晨兴换新衣,视身忽潜愕。
腹皮雏百摺,髀肉宽一握。
沉痾两年余,衰体半标落。
且留宿尘垢,莫遣新澡濯。 -
32.《大道歌》 宋·白玉蟾
乌飞金,兔走玉,三界一粒粟。
山河大地几年尘,阴阳颠倒入玄谷。 -
33.《亲祀南郊诗》 宋·蔡襄
天畀元统,赤运开祉。
圣祖神宗,海域平砥。
思皇真考,岳封汾祀。
饵系戎胡,包束戈矢。 -
34.《谒岱祠即事》 宋·晁补之
泽南三百里,极望横天云。
云端色凝黛,谛视初可分。
峥嵘介丘像,澒洞元气屯。
顷刻有变化,惨澹殊明昏。 -
35.《维夫君兮桂舟一首送梁正受归汶阳》 宋·晁补之
维君兮桂舟,酌余酒兮揽君留。
君何为兮此野,菊菲菲兮蜨下。
韡韡兮煌煌,烂金敷兮袭余堂。
茱萸兮芙蓉,众芳越兮乱五风。 -
36.《题张安道乐全堂》 宋·苏辙
天命无不全,人事每自伤。
譬如摩尼珠,宛转有余光。
藻饰不能加,尘垢岂有亡。
世人未尝识,姑射手自将。 -
37.《次韵子瞻谪居三适其二午窗坐睡》 宋·苏辙
定中龙眠膝,定起柳生肘。
心无出入异,三昧亦何有。
晴窗午阴转,坐睡一何久。
颓然拥褐身,剥啄叩门手。 -
38.《渡江遣怀》 明·刘基
东风吹沧江,白日照花柳。
山川半显晦,积雨晴未久。
青阳好气候,群物竞苞剖。
农夫荷锄犁,各自登陇亩。 -
39.《送霍子侔还都》 宋·李廌
真人造区夏,民瘼傒以苏。
戎衣振不格,力举覆地盂。
桓桓神武威,自信人未孚。
当年群啸聚,剑立犹称孤。 -
40.《和钱处和扇车》 宋·曹勋
君家世德胄,富贵出谦受。
泠然御寇车,为君驻户牖。
初讶鼓清薰,与客破宿酒。
又疑建溪风,碾声出两肘。