-
41.《重阳》 宋·喻良能
一年秋节重阳浓,园林上下皆清风。
远山百里削寒玉,平湖十亩磨青铜。
亦好茂树蓊西北,露枝霜叶纷青红。
枝头寂寂少啼鸟,天外隐隐飞征鸿。 -
42.《夏日即事》 宋·张九成
寂寂柴门可设罗,唯余柳色许相过。
重帘半卷鸟声乐,閒看炉烟篆髻螺。 -
43.《冬至日祥风应候(一作穆寂诗)》 唐·蒋防
节逢清景空,气占二仪中。
独喜登高日,先知应候风。
瑞呈光舜化,庆表盛尧聪。
况与承时叶,还将入律同。
微微万井逼,习习九门通。
绕殿炉烟起,殷勤报岁功。 -
44.《访寂上人不遇》 唐·皮日休
何处寻云暂废禅,客来还寄草堂眠。
桂寒自落翻经案,石冷空消洗钵泉。
炉里尚飘残玉篆,龛中仍锁小金仙。
须将二百签回去,得得支公恐隔年。 -
45.《题兴善寺寂上人院》 唐·郑谷
客来风雨后,院静似荒凉。
罢讲蛩离砌,思山叶满廊。
腊高兴故疾,炉暖发馀香。
自说匡庐侧,杉阴半石床。 -
46.《生查子(丙午铁炉冈回)》 宋·赵师侠
春光不肯留,风雨催将去。
红逐故园尘,绿满江南树。
阴晴寒食天,寂寞西郊路。
芳草织新愁,怅望人何处。 -
47.《元寂宫生祠行》 宋·洪咨夔
间台珍馆严鹤林,老桂钜竹笼春阴。
骑鹤仙翁杳莫寻,适从何来貂插金。
裳佩丹青杂璆琳,旗旛绣采薰甲沉。
蕊函三洞罗森森,云璈九奏锵愔愔。 -
48.《游简寂观》 宋·白玉蟾
手把武夷竹,江山满吾目。
落花称意红,芳草无心绿。
双涧泻翠璚,群山断苍玉。
青林隐成帷,碧洞深如屋。 -
49.《酹江月 赋玉 薰炉赠数学刘文卿》 元·王恽
客窗凉夕,问故家、何物能慰岑寂。
都把龙涎三万斛,满贮宫池**。
玉立琼洲,雪翻花臆,梦绕春江碧。
看云失水,淋漓元气犹湿。
我昨拄杖敲门,主人情重,预报春消息。
相对掀髯谈笑间,一缕飞盘泻露,约君 -
50.《客至》 宋·张九成
客有叩门者,冠剑何巍巍。
登堂各就坐,酬答好言词。
中席客轩眉,扬袂论是非。
纷纷乱我耳,扰扰败人思。 -
51.《核舟记》 明·魏学洢
明有奇巧人曰王叔远,能以径寸之木,为宫室、器皿 、人物,以至鸟兽、木石,罔不因势象形,各具情态。
尝贻余核舟一,盖大苏泛赤壁云。
舟首尾长约八分有奇,高可二黍许。
中轩敞者为舱,箬篷覆之。 -
52.《清平乐·春光欲暮》 唐·毛熙震
春光欲暮,寂寞闲庭户。
粉蝶双双穿槛舞,帘卷晚天疏雨。
含愁独倚闺帏,玉炉烟断香微。
正是销魂时节,东风满树花飞。 -
53.《临江仙·樱桃落尽春归去》 五代·李煜
樱桃落尽春归去,蝶翻金粉双飞。
子规啼月小楼西,玉钩罗幕,惆怅暮烟垂。
别巷寂寥人散后,望残烟草低迷。
炉香闲袅凤凰儿,空持罗带,回首恨依依。 -
54.《临江仙·樱桃落尽春归去》 五代·李煜
樱桃落尽春归去,蝶翻金粉双飞。
子规啼月小楼西,玉钩罗幕,惆怅暮烟垂。
别巷寂寥人散后,望残烟草低迷。
炉香闲袅凤凰儿,空持罗带,回首恨依依。 -
55.《别赋》 南北朝·江淹
黯然销魂者,唯别而已矣!况秦吴兮绝国,复燕宋兮千里。
或春苔兮始生,乍秋风兮暂起。
是以行子肠断,百感凄恻。
风萧萧而异响,云漫漫而奇色。 -
56.《浣溪沙·春到青门柳色黄》 五代·冯延巳
春到青门柳色黄,一梢红杏出低墙,莺窗人起未梳妆。
绣帐已阑离别梦,玉炉空袅寂寥香。
闺中红日奈何长。 -
57.《秋兴八首》 唐·杜甫
玉露凋伤枫树林,巫山巫峡气萧森。
江间波浪兼天涌,塞上风云接地阴。
丛菊两开他日泪,孤舟一系故园心。
寒衣处处催刀尺,白帝城高急暮砧。 -
58.《芙蓉女儿诔》 清·曹雪芹
维太平不易之元,蓉桂竞芳之月,无可奈何之日,怡红院浊玉,谨以群花之蕊,冰鲛之縠,沁芳之泉,枫露之茗,四者虽微,聊以达诚申信,乃致祭于白帝宫中抚司秋艳芙蓉女儿之前曰:窃思女儿自临浊世,迄今凡十有(通“又)”六载。
其先之乡籍姓氏,湮沦而莫能考者久矣。
而玉得于衾枕栉沐之间,栖息宴游之夕,亲昵狎亵,相与共处者,仅五年八月有奇。
忆女儿曩生之昔,其为质则金玉不足喻其贵,其为性则冰雪不足喻其洁,其为神则星日不足喻其精,其为貌则花月不足喻其色。 -
59.《宫词百首》 唐·和凝
紫燎光销大驾归,御楼初见赭黄衣。
千声鼓定将宣赦,竿上金鸡翅欲飞。
北阙晴分五凤楼,嵩山秀色护神州。
洛河自契千年运,更拟波中出九畴。 -
60.《送僧入石霜》 唐·贯休
举世只堪吁,空知与道俱。
论心齐至圣,对镜破凡夫。
业王如云合,头低似箭驱。
三清徒妄想,千载亦须臾。