-
361.《辛已老人生旦》 宋·陈文蔚
陶陶太古民风淳,诈伪不萌情意真。
何尝吐纳事屈伸,往往皆为百岁人。
中古便似秋冬辰,和气无复如阳春。
机巧百出妄喜嗔,七十者稀以为珍。 -
362.《乡人祷雨有应时寓乌石》 宋·邓深
力穑乃有秋,斯言闻自古。
天时或不顺,人事亦安取。
今年问何如,常暘颇为苦。
大田纷拆裂,槁苗渴灌注。 -
363.《宿磻溪》 宋·葛绍体
柟岸祖居今寂寞,旧门还向赤山头。
梦回泪湿春衫袖,人与赤山相对愁。 -
364.《兰坡》 宋·郭印
梅花扫迹春无光,继踵惟有幽兰香。
天姿冲澹谢朱粉,睥睨百卉皆优倡。
高人采撷纫为佩,养之盆盎移中堂。
微风馥馥来何所,一干鼻观尤非常。 -
365.《暮春》 宋·黄庚
寂寞园林三月时,客中几度见春归。
柳眉绿皱莺无语,花脸红销蝶倦飞。
节物暗催双鬓老,功名长与寸心违。
百年身世成何事,回首西山又落晖。 -
366.《次韵德基效欧阳体作雪诗禁体物之字兼送表臣》 宋·李处权
枯肠服气如寿龟,穷冬却扫百不知。
开门忽见雪满地,纵横浩荡春正飞。
入隙时欣点万卷,仰檐不见霑吟髭。
松林冥冥起薄雾,涧水活活生微澌。 -
367.《游岘山观颜鲁公窪樽呈谹父》 宋·李处权
人物如公亦伟哉,窪樽寂寞岘山隈。
似闻著履凌风出,不见拿舟弄月回。
往事只应君可记,幽期孰谓我能开。
留诗更约荷花语,莫惜障泥走马来。 -
368.《源水叹》 宋·李复
岷山中断洮水来,分入西湖浸城址。
一落城阴不复回,余波日转臯兰尾。
阴风凄冽寒气早,愁雾惨澹边思起。
谁辩秋水澹无情,默观意亦有悲喜。 -
369.《为高芝大卿寿》 宋·释宝昙
江南江北梅雨村,山东山西将相门。
谢天为产此英杰,一洗瘴雾中黄昏。
斯文槃槃古都会,象犀珠玉如云屯。
富商巨贾不易售,独许王谢窥藩垣。 -
370.《久客》 宋·释文珦
落日回潮寂寞,西风老柳萧疎。
久客自知津渡,故人不寄音书。 -
371.《归剡五首》 宋·释行海
流水东流竟不回,已将心事作寒灰。
窗前白鸟寻常过,篱下黄花寂寞开。
玉佩金鞍浑是梦,凤箫龙管只堪哀。
多时不得中原信,暮雨西风雁自来。 -
372.《兰亭一首》 宋·王阮
金行中否野多遗,越禊诸贤不受羁。
天朗气清书上已,春行秋令纪当时。
九原寂寞不可作,一水萦回或在兹。
归去庐山定相问,为公关扫紫霄知。 -
373.《宝觉师画少陵像用笔其简伯氏称赏之因戏为长》 宋·王洋
破帽麻鞋肩伛偻,回头意若呼宗武。
行歌又似出关时,饭颗山前日当午。
公如冰玉天赋成,玉为温润冰为清。
庙中朱弦堂上曲,一唱三叹知遗声。 -
374.《寄练子安教授》 宋·杨时
忆昨吾子客上都,我独奔走天南隅。
各年未壮已多累,误投世网身挛拘。
飘零今日偶相值,乃复咫尺不得与子俱。
人生委质金在炉,大冶鼓铸谁号呼。 -
375.《天台歌》 宋·喻良能
涉海神仙夸蓬莱,登陆胜地称天台。
天台枕海连四明,万峰千岭相萦回。
赤城绣出绮霞色,瀑布界破瑶山青。
神仙居处寸步有,游人白日迷杳冥。 -
376.《楚江怀古三首》 唐·马戴
露气寒光集,微阳下楚丘。
猿啼洞庭树,人在木兰舟。
广泽生明月,苍山夹乱流。
云中君不降,竟夕自悲秋。 -
377.《拟行路难十八首》 南北朝·鲍照
奉君金巵之美酒,瑇瑁玉匣之雕琴。
七彩芙蓉之羽帐,九华蒲萄之锦衾。
红颜零落岁将暮,寒光宛转时欲沉。
愿君裁悲且减思,听我扺节行路吟。 -
378.《骊山老妓行(补唐天宝遗事,戏效白乐天作)》 明·孙蕡
秋风杨柳凋金缕,冷露芙蓉落芳渚。
寒香晚色何所如,骊山唐姬教坊女。
蛾眉淡扫山远碧,蝉鬓半抛云乱吐。
时妆无复新妖娆,曩态犹存旧娇妩。