-
261.《寄汉上友人》 唐·黄滔
襄汉多清景,东游已不能。
蒹葭照流水,风雨扑孤灯。
献赋闻新雁,思山见去僧。
知君北来日,惆怅亦难胜。 -
262.《和友人酬寄》 唐·黄滔
新发烟霞咏,高人得以传。
吟销松际雨,冷咽石间泉。
大国兵戈日,故乡饥馑年。
相逢江海上,宁免一潸然。 -
263.《寄东蜀幕中友》 唐·李洞
官亭池碧海榴殷,遥想清才倚画栏。
柳絮涨天笼地暖,角声经雨透云寒。
晓侵台座香烟湿,夜草军书蜡炬干。
为话门人吟太苦,风摧兰秀一枝残。 -
264.《友人见访不值因寄》 唐·唐求
门户寒江近,篱墙野树深。
晚风摇竹影,斜日转山阴。
砌觉披秋草,床惊倒古琴。
更闻邻舍说,一只鹤来寻。 -
265.《寄天台道友》 唐·卢士衡
相思遥指玉霄峰,怅望江山阻万重。
会隔晓窗闻法鼓,几同寒榻听疏钟。
别来知子长餐柏,吟处将谁对倚松。
且住人间行圣教,莫思天路便登龙。 -
266.《宿友人山居寄司徒相公》 唐·李建勋
雨雪正霏霏,令人不忆归。
地炉僧坐暖,山枿火声肥。
隔纸烘茶蕊,移铛剥芋衣。
知君在霄汉,此兴得还稀。 -
267.《寺居陆处士相访,感怀却寄二三友人》 唐·李建勋
湘寺闲居亦半年,就中昨夜好潸然。
人归远岫疏钟后,雪打高杉古屋前。
投足正逢他国乱,冥心未解祖师禅。
炉烟向冷孤灯下,唯有寒吟到曙天。 -
268.《江行晚泊寄湓城知友》 唐·李中
孤舟相忆久,何处倍关情。
野渡帆初落,秋风蝉一声。
江浮残照阔,云散乱山横。
渐去湓城远,那堪新月生。 -
269.《书情寄诗友》 唐·李中
默默谁知我,裴回野水边。
诗情长若旧,吾事更无先。
芳草人稀地,残阳雁过天。
静思吟友外,此意复谁怜。 -
270.《依韵和友人秋夕见寄》 唐·李中
夕风庭叶落,谁见此时情。
不作关河梦,空闻砧杵声。
会须求至理,何必叹无成。
好约高僧宿,同看海月生。 -
271.《广州王园寺伏日即事寄北中亲友》 唐·王言史
南越逢初伏,东林度一朝。
曲池煎畏景,高阁绝微飙。
竹簟移先洒,蒲葵破复摇。
地偏毛瘴近,山毒火威饶。 -
272.《寄青龙寺原上人(一作冬日寄僧友)》 唐·无可
敛屦入寒竹,安禅过漏声。
高杉残子落,深井冻痕生。
罢磬风枝动,悬灯雪屋明。
何当招我宿,乘月上方行。 -
273.《南湖春泛有客自北至说友人岑元…叙相思之志以寄焉》 唐·皎然
故人隔楚水,日夕望芳洲。
春草思眇眇,征云暮悠悠。
心期无形影,迹旷成阻修。
有客江上至,知君佐雄州。 -
274.《寄天台道友》 唐·贯休
大是清虚地,高吟到日晡。
水声金磬乱,云片玉盘粗。
仙有遗踪在,人还得意无。
石碑文不直,壁画色多枯。 -
275.《寄诗友》 唐·齐己
天地有万物,尽应输苦心。
他人虽欲解,此道奈何深。
返朴遗时态,关门度岁阴。
相思去秋夕,共对冷灯吟。 -
276.《思游峨嵋寄林下诸友》 唐·齐己
刚有峨嵋念,秋来锡欲飞。
会抛湘寺去,便逐蜀帆归。
难世堪言善,闲人合见机。
殷勤别诸友,莫厌楚江薇。 -
277.《友人寒夜所寄》 唐·齐己
通宵亦孤坐,但念旧峰云。
白日还如此,清闲本共君。
二毛凋一半,百岁去三分。
早晚寻流水,同归麋鹿群。 -
278.《寄武陵道友》 唐·齐己
阮肇迷仙处,禅门接紫霞。
不知寻鹤路,几里入桃花。
晚树阴摇藓,春潭影弄砂。
何当见招我,乞与片生涯。 -
279.《答友生山居寄示》 唐·齐己
嘉遁有新吟,因僧寄竹林。
静思来鸟外,闲味绕松阴。
兵寇凭凌甚,溪山几许深。
休为反招隐,携取一相寻。 -
280.《寄清溪道友》 唐·齐己
山门摇落空,霜霰满杉松。
明月行禅处,青苔绕石重。
泉声喧万壑,钟韵遍千峰。
终去焚香老,同师大士踪。