-
101.《秀山霜晴晚眺与赵宾暘黄惟月联句》 宋·方回
一峰何峥嵘,万象翻匍匐。
心包元气并,影立太空独。
遥瞻极乾端,俯瞰际坤轴。
飘飘凌云身,杳杳送鸿目。 -
102.《栽梅》 宋·郭印
平生不爱花,独喜雪中梅。
江皋无人问,移近小亭栽。
连朝勤培溉,的皪犯寒开。
青枝缀琼粒,绛萼扶冰腮。
奇哉出群姿,不待春风媒。
调羹贪结子,碎玉点苍苔。 -
103.《梅二首》 宋·李处权
岁晚匆匆日复夜,老禅相对口慵开。
梦归千里几时到,香度一枝可处来。
世乱飘零少代给,地寒潦倒无梯媒。
可怜七尺髯如戟,愧负妻孥空拨灰。 -
104.《闷书》 宋·李覯
行行四月晦,絺綌未能裁。
天气疑我定,春寒恐再来。
袭衣从汗浃,交扇取风回。
野秀深成黑,炉薰冷作媒。
年高情已淡,俗薄意多猜。
李杜今何在,芳樽谁与开。 -
105.《咏梅五十首呈史尚书》 宋·释绍嵩
风静寒塘花正开,直须冰雪作梯媒。
时平不怕山荒寂,霜晓无人我独来。 -
106.《边思》 宋·释文珦
少年为远戍,两鬓已{上髟下思}{上髟下思}。
百战功谁赏,空闺信不来。
乡关成梦境,边月是愁媒。
听彻胡笳曲,寒声转更哀。 -
107.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
四大无埃,五蕴外来。
智慧尚归父,因缘初不媒。
西山寒月下,东海夜潮回。
一一根尘妙触事,千千手眼随宜开。
众生世界了如幻,影像那涴吾灵台。 -
108.《书窗梅花数枝病起再见瓶中盛开因作》 宋·王洋
书堂篱落冷如灰,十日相忘亦自猜。
初讶冻枝无艳脉,那知寒室自花开。
铜瓶结实元非种,蔀屋迎春似有媒。
方信阳和满天地,不须人力费根栽。