-
161.《醉蓬莱(上南安太守庚戌正月)》 宋·卢炳
正春回紫陌,瑞霭飞浮,暖风轻扇。
皓月初圆,觉严城寒浅。
彩结鳌山,纱笼银烛,与□花争艳。
午夜融和,红莲万顷,一齐开遍。 -
162.《醉蓬莱(上南安太守庚戌正月)》 宋·卢炳
正春回紫陌,瑞霭飞浮,暖风轻扇。
皓月初圆,觉严城寒浅。
彩结鳌山,纱笼银烛,与□花争艳。
午夜融和,红莲万顷,一齐开遍。 -
163.《好事近》 宋·汪莘
春早不知春,春晚又还无味,一点日中星鸟,想尧民如醉。
不寒不暖杏花天,花到半开处。
正是太平风景,为人间留住。
(右仲春) -
164.《沁园春(次韵李明府劝农)》 宋·汪卓
民吾同胞,剖破藩篱,元是大家。
故见之诰诏,视如子弟,谆勤恳切,悃_无华。
孝悌力田,职当劝相,起早非干为看花。
亲酌酒,老农唯诺,句句仁芽。 -
165.《酹江月》 宋·徐鹿卿
民无札瘥,岁无荒饥。
冬既寒而雪,春方交而雨。
邦民德之,乃因民所欲而尊其知。
正月之望,张灯公廨,以旁施于亭也,令民游观无禁。 -
166.《安庆摸(和孙霁〔窗〕)》 宋·张榘
渺长江、浩无今古,悠悠经几流景。
桥家松竹知何在,寂历丹枫如锦。
行阵整。
想斗舰连艘,谈笑烟灰冷。 -
167.《满江红(用前韵送刘仓)》 宋·李曾伯
荡节将行,愿隰尽、花毡铺白。
人羡道、青丝辔整,红蕖幕出。
宇宙中间无点翳,水天上下俱同色。
向个中、著此玉为人,真英特。 -
168.《沁园春(饯余蜀帅)》 宋·李曾伯
天顾坤维,持橐秉旄,屈公此行。
正地雷观象,一阳将复,天星验数,五福初临。
汉指才宣,蜀民相贺,百万耄倪犹更生。
先声布,便胆寒西贼,关塞无尘。 -
169.《酹江月(送吴丞入幕)》 宋·方岳
祈山底处,为二松千竹,肯题崖壁。
雪洒谈犀麾雁鹜,尔辈何烦涉笔。
使者知乎,民其劳止,且莫闲耕织。
片言金石,唤回春意无极。 -
170.《酹江月(送吴丞入幕)》 宋·方岳
祈山底处,为二松千竹,肯题崖壁。
雪洒谈犀麾雁鹜,尔辈何烦涉笔。
使者知乎,民其劳止,且莫闲耕织。
片言金石,唤回春意无极。 -
171.《乐语》 宋·王义山
◎寿崇节致语隆兴府
万年介寿,星辰拱文母之尊;四海蒙恩,雨露宠周臣之宴。
颂声交作,协气横流。
与天同心,为民立命。 -
172.《大酺(元夕寓京)》 宋·陈允平
渐入融和,金莲放、人在东风楼阁。
天香吹辇路,净无云一点,桂流霜魄。
雪霁梅飘,春柔柳嫩,半卷真珠帘箔。
迢迢鸣鞘过,隘车钿辔玉,暗尘轻掠。 -
173.《水调歌头》 宋·林淳
疏水绕城郭,农利遍三山。
使君重本,雅志初不在游观。
化出玉壶境界,挥洒锦囊词翰,笔下涌波澜。
天巧无馀蕴,意匠自舒闲。 -
174.《括沁园春》 宋·林正大
庐阜诸峰,炉峰绝胜,草堂介焉。
敞明窗净室,素屏虚榻,要仰观山色。
俯听流泉。
中有池台,旁多竹卉,夹涧杉松高刺。 -
175.《秋心三首》 清·龚自珍
其一
秋心如海复如潮,但有秋魂不可招。
漠漠郁金香在臂,亭亭古玉佩当腰。
气寒西北何人剑,声满东南几处箫。 -
176.《中吕·山坡羊》 元·陈草庵
伏低伏弱,装呆装落,是非犹自来着莫。
任从他,待如何?天公尚有妨农过,蚕怕雨寒苗怕火。
阴,也是错;晴,也是错。
身无所干,心无所患,一生不到风波岸。 -
177.《寡人之于国也》 先秦·孟子弟子录
梁惠王曰:“寡人之于国也,尽心焉耳矣。
河内凶,则移其民于河东,移其粟于河内;河东凶亦然。
察邻国之政,无如寡人之用心者。
邻国之民不加少,寡人之民不加多,何也?孟子对曰:“王好战,请以战喻。 -
178.《过秦论》 两汉·贾谊
上篇
秦孝公据崤函之固,拥雍州之地,君臣固守以窥周室,有席卷天下,包举宇内,囊括四海之意,并吞八荒之心。
当是时也,商君佐之,内立法度,务耕织,修守战之具;外连衡而斗诸侯。
于是秦人拱手而取西河之外。 -
179.《冀州道中》 元·王冕
我行冀州路,默想古帝都。
水土或匪昔,禹贡书亦殊。
城郭类村坞,雨雪苦载涂。
丛薄聚冻禽,狐狸啸枯株。 -
180.《金陵驿二首》 宋·文天祥
草合离宫转夕晖,孤云飘泊复何依?
山河风景元无异,城郭人民半已非。
满地芦花和我老,旧家燕子傍谁飞?
从今别却江南路,化作啼鹃带血归。