-
601.《挽武宣教徯四首》 宋·廖行之
呜咽钟悲子夜昏,灵椿摧折重销魂。
数丝白雪遗慈母,一寸青松括耳孙。
返哺声乾那可及,挽须情在不堪论。
桂枝皎皎欹寒玉,竚看扬名振礼门。 -
602.《晨起雪作》 宋·赵蕃
苦寒不成眠,哀哉何时旦。
拥衣听鸡鸣,有类巢木鹳。
窗明若彷彿,自起寻宿炭。
残炉星销尽,束緼分邻爨。 -
603.《王简卿侍郎以诗赠王孟同王成叟之侄也辄亦继》 宋·叶适
季父昔从我,寒灯听微更。
强扶瘖聋和,误策蹇跋行。
坐令两销落,无复一峥嵘。
宜汝逝不留,出门访咸英。 -
604.《题阎才元喜雪堂》 宋·叶适
檐角低隈小凭栏,霏霏只合对高寒。
他年认得名堂意,不作销金暖帐看。 -
605.《再和》 宋·郑清之
雪意贾寒欺酒力,思妇懒学回文织。
屏山未命篆痕销,笑倩南枝陪燕息。
冰纨绛蜡入纤手,素脸殷跗未真识。
儿痴认作春风面,刚道杏花欠颜色。 -
606.《晨兴散步》 宋·郑清之
软红销尽利名韁,兴到湖山取次行。
万马拍堤春浪起,一龟曝日晓峰横。
客中寝饭根尘寂,雪后松篁意气生。
身是定僧无欠剩,惟余双鹤报寒更。 -
607.《正月九日北山雍熙寺约同官》 宋·魏了翁
自从寒陆爽乾坤,律吕还宫岁换辰。
历纪人正才九日,斗移天位已三春。
销磨壮士姑随俗,牵引閒心苦为人。
终愧时艰才力短,只将民命倚洪钧。 -
608.《次韵苏和甫雨后观梅》 宋·魏了翁
岁寒宾友伴萧萧,客气无根已尽凋。
疏影照人骚梦冷,清香彻骨醉痕销。
话逢理到春生坐,饮为心知月满瓢。
更祝天公多雨麦,时携乐酒酹芳条。 -
609.《石桥楼待》 宋·刘学箕
当年立雪直齐腰,宗旨流傅到石桥。
风急窗寒灯影远,疏梅无语夜香销。 -
610.《正字南仲祭诗》 宋·周文璞
昭阳作噩冬,愁云凝上苍。
我堕豀谷底,卤莽闻公丧。
哲人困中寿,颇谓告者狂。
继执邸吏符,踯蹢抽肝肠。 -
611.《送蜀客》 宋·周文璞
都市今重到,文园更倦游。
依依返穷峡,得得上归舟。
往事深能忆,沈疴久合瘳。
行经古祠庙,应酹旧山丘。 -
612.《拟古二章》 宋·程公许
霜英滤云母,月华吐幽魄。
浚房销葳蕤,弄杼夜咿轧。
天寒日苦短,箧不贮寸帛。
婵娟自妍,襟袖无乃窄。 -
613.《又上座主李左史八十韵》 宋·程公许
江路三年别,心旌万里摇。
登龙空有梦,蛰蚁困无聊。
侧听除书峻,深期庙论调。
方看仪玉笋,胡遽理荪桡。 -
614.《七用喜雨韵三首》 宋·吴潜
颓年寒暑不能禁,休较玄枵与实沈。
自古难销儿辈口,从来幸契老天心。
农登稼穑多储宝,盗息萑蒲罕窃簪。
持此效君强曝背,庶几三径许归寻。 -
615.《和阙干雪中韵》 宋·李曾伯
青女欺寒未肯霜,先将银铄散祥光。
芙蓉晓院不禁老,檐蔔满林惟欠香。
冷入宝环销翠羽,声随石鼎煮羊肠。
兔园赋罢谁能继,留得诗人祝岁穰。 -
616.《又和答云岩》 宋·李曾伯
翠箔香销昨梦回,惊残楼角动寒梅。
夜来颇觉风霜薄,问讯南枝开未开。 -
617.《式贤和杜夔府百韵过余秋崖下大篇舂容笔力乃》 宋·方岳
林壑黄昏外,衡门紫翠边。
火耕今已老,云卧几何年。
棋敛将残局,篙回兴尽船。
画麟真已矣,骑犊适悠然。 -
618.《木稼》 宋·方岳
春日电光飞霹雳,元日奇寒雪盈尺。
销琼融玉夜色凝,赑屃穹林矗僵立。
鲛人泪滴珊瑚枝,通身擎出青琉璃。
霜皮溜雨冻不解,无人报与春风知。
晓光穿漏晴相射,锐士衔枚甲初卸。
山人不读五行书,未省木冰吁可怕。 -
619.《以梅送王尉》 宋·方岳
才有骚情例合癯,只销清供老伊蒲。
孔方兄自非吾党,木上座堪寻酒徒。
寄子梅花逢驿使,败人诗兴苦催逋。
夜寒梦到西窗竹,明月一床冰一壶。 -
620.《北山晚步》 宋·卫宗武
远岫烟光合,天寒欲敛昏。
栖鸦依古木,归艇入前村。
岸隔山藏寺,潮生水到门。
川原浑似旧,并立暗销魂。