-
41.《徐武功有贞》 明·何允泓
武功志高诡,其才更飚飘。
晓畅兵农事,旁谙占测术。
明兴治渠者,公纻迥无匹。
婉婉金闺彦,忽受中丞节。 -
42.《摴蒱歌(并序)》 明·刘黄裳
龙女诵经香饭毕,长安放衙初岸帻。
桃笙幔展燕寝春,试下红衫轻一掷。
绿云点点玳梁间,海燕翩翩对远山。
仙人好博雷翻掌,玉女投壶电解颜。 -
43.《待旦轩为指挥作》 明·梦观法师
东方将军文且武,一片丹心思报主。
主恩未报不遑宁,起坐辕门待天曙。
城头落月照西营,明星烂然河汉横。
披衣耿耿不成寐,南埭鸡鸣朝已盈。 -
44.《次韵孔毅甫久旱已而甚雨三首》 宋·苏轼
饥人忽梦饭甑溢,梦中一饱百忧失。
只知梦饱本来空,未悟真饥定何物。
我生无田食破砚,尔来砚枯磨不出。
去年太岁空在酉,傍舍壶浆不容乞。 -
45.《自嘲》 宋·陆游
天公大度一何奇,养此无能老白痴。
宿疾闲愁俱扫尽,美餐甘寝更无时。
蛙鸣庭草何曾问,水半门扉亦不知。
道似婴儿犹有恨,小轩风月独哦诗。 -
46.《哭郭仲微三首》 宋·宋祁
仓卒闻婴疾,何辜遂没身。
哭筵同产子,霜寝未亡人。
冢有邢山旧,天为京兆邻。
想君赍志恨,不使白杨春。 -
47.《宣徽太尉郑公挽词二首》 宋·宋祁
秘幄留高议,雄边倚茂勋。
风流自南国,礼乐得中军。
卧疾初无损,遗忠忍遽闻。
寝门今日恸,长作死生分。 -
48.《哀故文节公》 宋·宋祁
霜露才婴疾,龙蛇已丧贤。
神骑尾星次,家托寝丘田。
长乐申君吊,东堂罢禊筵。
佳城白日掩,从此即千年。 -
49.《忽蒙秀实内黄贤尉寄书期许稠至有经世之语辄》 宋·晁说之
岁宴慕群侣,鱼鸟各知息。
故人音书来,怜我此时忆。
忠言开靡靡,岂但问寝食。
我有山耕愿,久矣君已得。 -
50.《送陈君举舍人东归》 宋·楼钥
皇天生人物,千载非偶然。
冲和兼万人,始得一英贤。
夫君乃其人,人一己百千。
飞黄欲追风,况复勤著鞭。 -
51.《涪州荔子园行和友人韵》 宋·程公许
愁云暖日愁无边,荔枝园下客舣船。
呜呼宴安毒於鸩,燎原戒之爝火燃。
杨家妖女去复入,开元治乱翻覆间。
绿云一楼天上去,食自不旨寝不安。 -
52.《病起自叙》 宋·释智圆
盗跖死牖下,伯牛遭恶疾。
报应似无徵,苍苍意难悉。
及考竺干教,其旨明逾日。
业以三世论,事匪一生讫。 -
53.《癸卯立秋后一日凿井竹间》 宋·张镃
兹岁苦告晹,旱熯弥五旬。
老火秋益焚,阳螭燎朱鳞。
小寝屡亭午,床移瞰墀垠。
迎南有风到,汛扫方无尘。 -
54.《病后寄郑自正》 宋·陈宓
卧病六十朝,尪羸欲颠踬。
中虚苦暴下,外怯因多涕。
风邪动感触,寒热肆留滞。
百病果难堪,未免趣医至。