-
161.《与元九书》 唐·白居易
月日,居易白。
微之足下:自足下谪江陵至于今,凡枉赠答诗仅百篇。
每诗来,或辱序,或辱书,冠于卷首,皆所以陈古今歌诗之义,且自叙为文因缘,与年月之远近也。
仆既受足下诗,又谕足下此意,常欲承答来旨,粗论歌诗大端,并自述为文之意,总为一书,致足下前。 -
162.《封建论》 唐·柳宗元
天地果无初乎?吾不得而知之也。
生人果有初乎?吾不得而知之也。
然则孰为近?曰:有初为近。
孰明之?由封建而明之也。 -
163.《饮酒 其九》 魏晋·陶渊明
清晨闻叩门,倒裳往自开。
问子为谁与?田父有好怀。
壶浆远见候,疑我与时乖。
“褛褴茅檐下,未足为高栖。 -
164.《观棋大吟》 宋·邵雍
人有精游艺,予尝观弈棋。
筭馀知造化,着外见几微。
好胜心无已,争先意不低。
当人尽宾主,对面如蛮夷。 -
165.《幽上留别令狐侍郎》 唐·马戴
自别丘中隐,频年哭路歧。
辛勤今若是,少壮岂多时。
露滴阴虫苦,秋声远客悲。
晚营严鼓角,红叶拂旌旗。 -
166.《自尤》 宋·苏洵
五月之旦兹何辰,有女强死无由伸。
嗟予为父亦不武,使汝孤冢埋冤魂。
死生寿夭固无定,我岂以此辄怨人。
当时此事最惊众,行道闻者皆醉辛。 -
167.《孔雀东南飞》 两汉·汉无名氏
序曰:汉末建安中,庐江府小吏焦仲卿妻刘氏,为仲卿母
所遣,自誓不嫁。
其家逼之,乃投水而死。
仲卿闻之,亦 -
168.《豆踠行》 明·李梦阳
昨当大风吹雪过,湖船无数冰打破。
冰骧峞山岳立,行人骇观泪交堕。
景泰年间一丈雪,父老见之无此祸。
鄱阳十日路断截,庐山百姓啼寒饿。 -
169.《九日寄徐式家》 清·吴嘉纪
清波晃荡荻花齐,徙倚衡门独杖藜。
家在水中霜降早,船行林半鹭飞低。
凶年酒贵乡人醒,返照村空寡妇啼。
浦溆黄昏君不见,凉风衰柳思凄凄。 -
170.《出塞曲》 唐·张琰
腰间插雄剑,中夜龙虎吼。
平明登前途,万里不回首。
男儿当野死,岂为印如斗。
忠诚表壮节,灿烂千古后。 -
171.《满庭芳·在俗修真》 元·王*
在俗修真,居尘出世,当以悟性为先。
处心清静,常守定中禅。
见素少思寡欲,忘人我、随分安然。
行藏处,潇潇洒洒,渴饮倦来眠。 -
172.《烈女李三行》 元·胡天游
大海何漫漫,千年不能移。
太山自言高,精卫衔石飞。
朝见精卫飞,暮见精卫飞。
吐血填作塸,一旦成路蹊。 -
173.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
174.《谪居粮绝请学于农将田南山永言寄怀》 明·王守仁
谪居屡在陈,从者有愠见。
山荒聊可田,钱矰还易办。
夷俗多火耕,放习亦颇便。
及兹春未深,数亩犹足佃。
岂徒实口腹,且以理荒宴。
遗穗及鸟雀,贫寡发余羡。
持耒在明晨,山寒易霜霰。 -
175.《咸淳师相》 元·张宪
咸淳师相专军国,堂吏馆宾供羽翼。
诸司百职听使令,台谏承颜言路塞。
轮舟五日一入朝,湖山佳处多逍遥。
谀言佞语颂功德,边事军声听寂寥。 -
176.《赋应斋卷后》 宋·林宗放
软红尘里独君醒,拂袖归来醉六经。
白雪阳春真寡和,高山流水要人听。
平生艺圃头将白,依旧昭亭眼最青。
莫问培见恣鹏运,只须隐几送鸿冥。 -
177.《天台陈石居出乃祖梅隐先生遗稿其序中所载与》 宋·吕胜之
临文增太息,复见此人不。
义重千金诺,身轻万里游。
好诗今寡和,壮志古难酬。
一盏梅花露,年年荐陇头。 -
178.《爱民堂为涪陵卢使君题》 宋·沈继祖
我来盛山郡,从公岁及朞。
公之字鳏寡,乳保于婴儿。
公去再改岁,所去尤见思。
至今盛山民,敬奉卢公祠。 -
179.《哀三城》 宋·释居简
岁逢虎牛祸折萌,荡荡蜀道犹可评。
嗾奸反正善其计,振槁拉枯徒匀勸。
初虽覆杯可撲减,终焉决海难为平。
智人三尺眼前暗,明玉一玷磨弗晶。 -
180.《代胡仓过圣德惠民诗一首》 宋·王阮
平楚皆膏壤,成汤忽旱年。
人知圣虑切,恩遣使臣宣。
乙犯饥荒后,长沙富庶全。
纪年四十载,斗米二三钱。