-
1.《夏致宏方城道中以诗见寄避地穷山秋雨仍作因》 宋·张嵲
柴门直面排青壁,山木凋霜疏寂历。
西风吹雨众山昏,声落茅檐断还滴。
每读离骚伤远游,一为迁客又经秋。
四时代谢不停轨,澂江万古长悠悠。
丹枫蕙叶照岩壑,物态故欲增繁忧。
诗成满岫湿烟起,寸心折尽空搔头。 -
2.《履方携姜坦道诗卷相过为书其后》 宋·章甫
姜侯同乡井,忆昨初见时。
春风头陀菴,快作六字主寺。
一别十五年,漂流各萍转。
君携此轴来,如觌故人面。 -
3.《人心》 宋·邵雍
弟兄尚路人,它人安可从。
人心方寸间,山海几千里。
轻言托朋友,对面九嶷峰。
多花必早落,桃李不如松。
管鲍死已久,何人继其踪。 -
4.《呈林子方运使四首》 宋·赵蕃
忆自梧州别,怀兹下榻勤。
寸心长炯炯,尺素每云云。
远地必迂报,高情真薄云。
百年公几见,五十我无闻。 -
5.《清晕阁在柳洲寺旧址二首》 宋·张镃
幽寺知何处,风钟关远撞。
孤花明几席,阴树惜轩窗。
唤渡轻舟竞,窥人白鸟双。
寸心方自适,肯易利荣降。 -
6.《阻雪连句遥赠和》 南北朝·佚名
积雪皓阴池,北风鸣细枝。
九逵密如绣,何异远别离。
(谢朓)
风庭舞流霰,冰沼结文澌。 -
7.《文赋》 魏晋·陆机
余每观才士之所作,窃有以得其用心。
夫放言谴辞,良多变矣,妍蚩好恶,可得而言。
每自属文,尤见其情。
恒患意不称物,文不逮意。 -
8.《古风五十九首》 唐·李白
其一
大雅久不作。
吾衰竟谁陈?
王风委蔓草。 -
9.《曾吏部寿诗集老杜句》 宋·楼钥
刺史诸侯贵,春城海水边。
层城临媚景,水合数百源。
山色佳有余,云门吼瀑泉。
游山忆谢公,频游任履穿。 -
10.《曩从玉泉道人见寿亭侯印大可方二寸并解池龙》 宋·陈杰
玉泉寺中三钮铜,十年解池讨业龙。
当时何不佐取流马出,火德重开两都日。
玄潭观中半圭铁,千年龙沙拟蛟孽。
当时何不唤取泉阿归,汛洒河洛风雷飞。 -
11.《赋方寸春》 宋·卫宗武
小亭依绿水,花竹自幽奇。
地止一方阔,春无方寸亏。
粟中藏世界,芥子纳须弥。
万象融心境,宁为目睫欺。 -
12.《鱼游春水·秦楼东风里》 宋·佚名
秦楼东风里,燕子还来寻旧垒。
馀塞犹峭,红日薄侵罗绮。
嫩草方抽玉茵,媚柳轻窣黄金蕊。
莺啭上林,鱼游春水。 -
13.《秋晓风日偶忆淇上》 清·王闿运
秋云洗晨光,庭树碧已散。
风期偶然照,水石若在眼。
清淇忆晓涉,尘虑得初盥。
日色马上明,波痕鹭边浅。 -
14.《西湖大醉走笔百韵》 宋·白玉蟾
廼先天皇君,万有七千祀。
迄彼大庭时,对於葛天氏。
邈计几何年,是生余小子。
上清太极公,造道穷天髓。 -
15.《题王亦颜清心阁》 宋·王之道
湖光浩无际,远与列岫并。
风澄烟雾开,炯若镜面平。
高人对万变,寸田常默耕。
扰扰亦何为,岂容方寸撄。 -
16.《以校正字学还方智善作诗赠之》 宋·王洋
惟古於文藏妙理,自然之音见微旨,唇舌齿喉母生子,清浊重轻毛发比。
古者八岁方毁齿,小学师承方肄此。
时及春秋循一轨,台兴亦知窥阃壘。 -
17.《存方寸地》 宋·胡仲弓
此心仅方寸,去天唯咫尺。
欲付子孙耕,先自竭吾力。 -
18.《满庭芳 降心魔》 元·马钰
熟境缠绵,心魔返倒,下功决要降心。
住行坐卧,昼夜志防心。
方寸虽然不大,起尘情、万种牵心。
当识破,上天入地,好弱总由心。 -
19.《廌葺介堂元聿作诗某次韵》 宋·李廌
吾生一漂梗,触焉泊东周。
十年叹流滞,吞默垂远猷。
胸中犹汪陂,万顷蟠一瓯。
舆羽欺镒金,寸木傲岑楼。 -
20.《寄李白》 唐·任华
古来文章有能奔逸气,耸高格,清人心神,惊人魂魄。
我闻当今有李白,大猎赋,鸿猷文;嗤长卿,笑子云。
班张所作琐细不入耳,未知卿云得在嗤笑限。
登庐山,