-
41.《峡中赋百韵》 宋·李流谦
振奇欲何夸,颇疑造物者。
两山擘其间,放此江东泻。
不知太古前,宇宙孰坏冶。
疏凿著夏书,固自人力假。 -
42.《贻叶秀才诗》 宋·释智圆
松柏异众木,岁寒陵严霜。
兰茝异众草,林深发幽香。
须知君子道,不为穷困伤。
须知君子言,唯为仁义彰。 -
43.《闻范道卿将赴试成都作此勉之》 宋·晁公溯
长来故倦游,车辙环天下。
艰难不吾容,虎兕适旷野。
世方卧积薪,敢独怨飘瓦。
久荒小山桂,几葬蒲圃槚。 -
44.《题徐仲彬达观亭》 宋·方回
乾涵坤毓万汇夥,独得为人赖钧播。
八尺身为天地赘,一寸心将天地裹。
道眼自应非肉眼,以心观物无不可。
灵台光尘日月县,肯使一丝挂尘堁。 -
45.《缘识》 宋·宋太宗
春色春兮景媚妍,薰风暖润物华鲜。
上林花结和香雾,絮压轻轻软似绵。
寰中运启大平年,文武须精百艺全。
弄影马骄难控勒,龟兹韵雅奏钓天。 -
46.《和丘与权秘校咏宝寄林成之进士》 宋·苏颂
天下岂无宝,此宝常旷乏。
浑然肖天质,不与璆璠杂。
万产蓄精粹,百灵常护押。
天王得而兴,人事留岂盍。