-
241.《和陶游斜川正月五日,与儿子过出游作》 宋·苏轼
谪居澹无事,何异老且休。
虽过靖节年,未失斜川游。
春江渌未波,人卧船自流。
我本无所适,泛泛随鸣鸥。 -
242.《送宋君用游辇下》 宋·苏轼
暴雨涨荒溪,尺水生洪流。
中有泼泼鲤,泛然方快游。
安知赤日烁,沸浪生浮沤。
石密岸狭束,鳞鬣窘若囚。 -
243.《寄刘孝叔》 宋·苏轼
君王有意诛骄虏,椎破铜山铸铜虎。
联翩三十七将军,走马西来各开府。
南山伐木作车轴,东海取鼍漫战鼓。
汗流奔走谁敢后,恐乏军兴污质斧。 -
244.《感旧诗(并引)》 宋·苏轼
嘉祐中,予与子由同举制策,寓居怀远驿,时年二十六,而子由二十三耳。
一日,秋风起,雨作,中夜翛然,始有感慨离合之意。
自尔宦游四方,不相见者十常七八。
每夏秋之交,风雨作,木落草衰,辄凄然有此感,盖三十年矣。 -
245.《和陶连雨独饮二首》 宋·苏轼
平生我与尔,举意辄相然。
岂止磁石针,虽合犹有间。
此外一子由,出处同偏僊。
晚景最可惜,分飞海南天。 -
246.《北征》 唐·杜甫
皇帝二载秋,闰八月初吉。
杜子将北征,苍茫问家室。
维时遭艰虞,朝野少暇日。
顾惭恩私被,诏许归蓬荜。 -
247.《张氏静居院》 宋·王安石
动者利进为,静者乐止居。
物性有偏得,惟贤时卷舒。
张侯始出仕,所至多名誉。
老矣归偃休,买地斸荒芜。 -
248.《招同官游东园》 宋·王安石
青青石上蘖,霜至亦已凋。
冉冉水中蒲,尔生信无聊。
感此岁云晚,欲欢念谁邀。
嘉我二三子,为回东城镳。
幽菊尚可泛,取鱼系榆条。
毋为百年忧,一日以逍遥。 -
249.《寄虔州江阴二妹》 宋·王安石
贡水日夜下,下与章水期。
我行二水间,无日不尔思。
飘若越鸟北,心常在南枝。
又如岐首蛇,南北两欲驰。 -
250.《日出堂上饮》 宋·王安石
日出堂上饮,日西未云休。
主人笑而歌,客子叹以愀。
指此堂上柱,始生在岩幽。
雨露饱所滋,凌云亦千秋。 -
251.《酬王檐叔奉使江南访茶法利害见寄》 宋·王安石
余闻古之人,措法贻厥後。
命官惟贤材,职事又留狃。
止能权轻重,王府则多有。
岂尝搉其子,而为民父母。 -
252.《李璋下第》 宋·王安石
浩荡宫门白日开,君王高拱试群材。
学如吾子何忧失,命属天公不可猜。
意气未直轻感慨,文章尤忌数悲哀。
男儿独患无名尔,将相谁云有种哉。 -
253.《乐先生辟新堂以待芍药酴醾,作诗奉赠》 宋·范成大
芍药有国色,酴醾乃天香。
二妙绝世立,百草为不芳。
先生绝俗姿,风味本无双。
年来悟结习,欱试安心方。 -
254.《送裴仲谟》 宋·秦观
君才出於德,妙高如匠石。
但见广厦成,不见斧斤迹。
厚为诸兄奉,自奉颇云啬。
三先阳亢宗,薄俗有惭色。 -
255.《艇斋》 宋·秦观
平生乐渔钓,放浪江湖间。
兀兀寄幽艇,不忧浪如山。
闻君城郭居,左右群书环。
有斋亦名艇,何时许追攀。
钓古不钓今,所得孔与颜。
不然如尔祖,跨鹤出云寰。 -
256.《秋怀》 宋·陆游
寓世久成赘,忘家生若浮。
安能三太息,惟有四宜休。
屋壤无全堵,船轻每信流。
鸱夷幸无恙,赖尔可消忧。 -
257.《醉歌》 宋·陆游
不痴不聋不作翁,平生与世马牛风。
无材无德痴顽老,尔来对客惟称好。
相风使帆第一筹,随风倒柂更何忧。
亦不求作佛,亦不愿封侯,亦不须脱裘去换酒,亦不须卖剑来买牛。 -
258.《养生》 宋·陆游
衰病犹弱国,地与齐楚邻,朝忧羽书来,暮畏戎车尘,奔命不敢辞,所惧残吾民。
羸老正类此,日夜忧其身,起居食饮间,恐惧自贵珍,一念少放逸,祸败生逡巡。
所以古达者,训戒常谆谆。
不死正尔得,成真非有神。 -
259.《老学庵北作假山既成即雨弥月不止》 宋·陆游
古者封禅岁,乾封辄枯旱;不言绝民食,徒欲晒日观。
我今作小山,才及仞有半,下瀦数斗水,草木稍葱蒨。
蕞尔何足言,造物亦幽赞。
冥冥一月雨,阴翳迷昏旦。 -
260.《书悲》 宋·陆游
今日我复悲,坚卧脚踏壁。
古来共一死,何至尔寂寂!秋风两京道,上有胡马迹。
和戎壮士废,忧国清泪滴。
关河入指顾,忠义勇推激。