-
321.《正月十五夜出回》 宋·梅尧臣
不出只愁感,出游将自宽。
贵贱依俦匹,心复殊不欢。
渐老情易厌,欲之意先阑。
却还见儿女,不语鼻辛酸。 -
322.《萱草》 宋·晁说之
山中萱草三赤长,山中高人万事忘。
欲借忘忧汝辈力,世间儿女徒颠狂。
汝亦忘忧非世忧,临风恐汝亦分将。
愿尔忘忧忘终始,莫教老大空悲凉。 -
323.《和许嵩老江上舟灾》 宋·晁说之
火德孝严嗟掠虚,祝融江面怒心余。
千寻赤尾干尧历,百仞红鳞灭禹书。
丙穴烘天谁得及,丁翁奔日更难如。
文昌右辖知几早,无妄之灾不我居。 -
324.《恨契诗》 宋·晁说之
坎壈愚无计,恸哭老无泪。
居处近何适,隐遁远何暨。
爰来未尝恨,始恨金石契。
何朝熔而泥,亦暮泐以滓。 -
325.《忆江南赠通叟年兄》 宋·晁说之
北客而南征,蹇产非所志。
问津人尚绝,後来狂避世。
流离窜斥者,其数非一二。
风流称南朝,文物始佳丽。 -
326.《次韵王立之雪中以酒见饷》 宋·晁说之
同云惨惨驱朝暄,龙沙一雪人相怜。
寒猿哀啸失山木,饥鹤仰唳空无天。
当年补天真戏尔,不知修月何时已。
坐烦耆旧说辛卯,至遣儿童忧甲子。 -
327.《对雪示嘉佑》 宋·王禹偁
去年看雪在商州,使君命我山寺头。
峰峦草树六百里,饥鼯冻鸟声啾啾。
山城穷陋无妓乐,何以销得骚人愁。
抱瓶自泻不待劝,乘兴一引连十瓯。 -
328.《送陈侯之任同州》 宋·王禹偁
丈夫贵自奋,何必恃贻谋。
当年功不立,古人重为忧。
太师忠顺公,没世有余休。
令子一何贤,耻随资荫流。 -
329.《黑裘》 宋·王禹偁
野蚕自成茧,缲络为山紬。
此物产何许,荚夷负海州。
一端重数斤,裁染为吾裘。
守黑异华楚,示俭非轻柔。 -
330.《合崖湫》 宋·王禹偁
合崖何嵌崆,湫水何浺瀜。
瀛污暨积潦,滞泥不朝宗。
有时见鬼怪,无人荐王公。
止可饮麋鹿,未尝产蛟龙。 -
331.《五和》 宋·刘克庄
少时弓旌频招呼,北走淮水东陪都。
行衡周览楚峰秀,游桂颇笑秦城愚。
簪山带水虽绝境,羊肠鱼腹真畏涂。
南辕亦涉尉佗境,乌睹所谓阳燧珠。 -
332.《记小圃花果二十首》 宋·刘克庄
勤披莱子服,种汝奉高堂。
汝自忘忧尔,吾忧未易忘。 -
333.《颠危》 宋·刘克庄
老梢虑航危,隆栋忧厦颠。
危欠维楫尔,颠将覆压焉。 -
334.《原蝗》 宋·王令
蝗生於野谁所为,秋一母死遗百儿。
埋藏地下不腐烂,疑有鬼党相收持。
寒禽冬饥啄地食,拾掇谷种无余遗。
吻惟掠卵不加破,意似留与人为饥。 -
335.《雪中闻鸠》 宋·王令
孰谓拙者鸠,已厌不可弹。
吾寒方病雪,尔何雪自唤。
寒城千万家,什伍赤两骭。
通衢结沮冰,走指堕或半。
门闭市无人,灶冷烟不爨。
俗以雪为贺,我独雪之叹。
富贵宜为忧,不忧亦何患。 -
336.《猛虎》 宋·王令
猛虎出白日,其欲未易量。
人人有怒心,常惧不敢戕。
壮士独何者,忿气裂怒肠。
脱身拔剑去,奋跃如惊翔。 -
337.《鹳》 宋·王令
毛羽人将鹤品流,斜阳高处自迟留。
人言杀尔三年旱,应是巢成更不忧。 -
338.《题满氏申申亭》 宋·王令
申申亭者名自谁,河东丈人身铭之。
方其作亭自休息,固欲申畅名其题。
虽然自奉颇幽乐,岂敢兼忽当世为。
若日所忧非所及,因以遯世无闷辞。 -
339.《送范尧夫》 宋·文同
遝遝走闾巷,都人起中宵。
相拥候府门,惟恐失此朝。
尽言来送公,车马城北桥。
桥边脂辖亭,大尹此相邀。 -
340.《赴陈留二首》 宋·陈与义
草草一梦阑,行止本难期。
岁晚陈留路,老马三振鬐。
自看鞭袖影,旷野日落迟。
柳林行不尽,想来见春时。