-
321.《黑裘》 宋·王禹偁
野蚕自成茧,缲络为山紬。
此物产何许,荚夷负海州。
一端重数斤,裁染为吾裘。
守黑异华楚,示俭非轻柔。 -
322.《病起十首》 宋·刘克庄
酒户诗坛聊尔耳,也吟唧唧醉陶陶。
鲸鱼翡翠兼群体,蜾蠃螟蛉视二豪。
京洛饮徒烦借问,江湖社友谬推高。
可怜小杜醺酣者,浪许诗人仆命骚。 -
323.《萤蚁》 宋·刘克庄
萤微化因草,蚁聚国于槐。
缪析封侯爵,僭为思子台。
九泉谋蛰处,十月有霜来。
穹壤大如许,尔曹小矣哉。 -
324.《春日二首》 宋·曾几
期颐三万日,政尔亦无多。
佳节已如许,衰年将若何。
雨风增落寞,戚友断经过。
问讯庖廚内,犹堪一洗磨。 -
325.《寄题杭州通判胡学士官居诗四首·月岩斋》 宋·文同
月为太阴精,石亦月之类。
月常寄孕于石中,事理如此何足异。
天地始分判,日月各一物。
既名物乃人形器,安有形器不消没。 -
326.《宿东山村舍》 宋·文同
八十雪眉翁,灯前屡歔欷。
问之尔何者,不语惟抆泪。
良久云老矣,未始逢此事。
种粟满川原,幸已皆藏遂。 -
327.《兵部王仲行尚书惠诗叙近日直舍隔壁论诗说棋》 宋·周必大
诗可弄万象,棋能消百忧。
苦吟复苦战,已过心休休。
自从识夫子,十阅长安秋。
奇才揜众俊,博物包九流。 -
328.《送兴元聂帅》 宋·洪咨夔
泛观天地间,一气如爨鼎。
半鼎沸正急,半岂独尔静。
从旁更益薪,既往漫不省。
畴当起沃之,辘轳转修绠。 -
329.《被檄出城》 宋·洪咨夔
引却东风觱栗声,竹舆如半作春行。
山中祗怪天能窄,栈外方知地本平。
黔袂炼{上艹下都}斜屋小,黄缨淘矿乱砂明。
终年一饱难如许,愧尔炉熏管送迎。 -
330.《挽知宫王月谷三章》 宋·白玉蟾
去年五月风飕飕,人在方瀛山上头。
见我飘然动行色,有诗因尔话离愁。
早知如许归仙速,悔不迟为几日留。
闻道先生归去日,千岸万壑正中秋。 -
331.《怀仙吟》 宋·白玉蟾
我怀仙兮神仙侣,霞裾摇曳兮居何所。
见鹤长吟犹可覆,蓬莱果在半步许。
空留宝墨落人间,字句成行秋雁序。
正心诚意语犹奇,谁识忘形相尔汝。 -
332.《江子有怀二首》 宋·白玉蟾
人生一梦耳,梦中复作梦。
一夜月许明,千里思与共。
我且执诗筹,尔或卧酒瓮。
梦回自搔首,此梦亦无用。 -
333.《西湖大醉走笔百韵》 宋·白玉蟾
廼先天皇君,万有七千祀。
迄彼大庭时,对於葛天氏。
邈计几何年,是生余小子。
上清太极公,造道穷天髓。 -
334.《送直阁杜君章守齐》 宋·晁补之
杜公文史不读律,平反世称徐有功。
官为列卿位亦显,皋陶事与礼乐同。
书生骫骳笑法令,弦歌不媿陵陂中。
众贤和豫治乃举,但愿主圣朝廷公。 -
335.《扬州被召著作佐郎自金山回阻冰效退之陆浑山》 宋·晁补之
二年官扬犹一炊,丞聋毋害守不讥。
帝知无功呼返之,具舟从江民不知。
道傍愚叟为涕洟,岂无爱人如尔为。
我谢叟归视汝儿,风号鸿潦水涸陂。 -
336.《隋堤写怀寄上右丞》 宋·毛滂
前年买符入函谷,归来柴车仍露宿。
似联石室陈图书,敢累山公为题目。
苍梧只觉波浪高,尺泽那知鳞尾秃。
已将倦翮谢风云,便拟閒身寄松竹。 -
337.《隋堤采蕈》 宋·毛滂
老夫少时性豪侈,颇复慨想诸公子。
家徒四壁不自怜,客来笑呼客且止。
牧羊幸得时击鲜,种秫足救瓶罍耻。
萍虀豆粥何足数,红粱雀黍屡登匕。 -
338.《立秋後》 宋·苏辙
伏中苦热焦皮骨,秋後清风渥肺肝。
天地不仁谁念尔,身心无著偶能安。
诗书久为消磨日,毛褐还须准拟寒。
谩许百年知到否,相从一日且盘桓。 -
339.《寄内》 宋·苏辙
与君少年初相识,君年十五我十七。
上事姑章旁兄弟,君虽少年少过失。
昏晨定省岁月短,五十还朝定何益。
忧深责重乐无几,失足一坠南海北。 -
340.《罢提举太平宫欲还居颍川》 宋·苏辙
避世山林中,衣草食芋栗。
奈何处朝市,日耗太仓积。
中心久自笑,公议肯相释。
终然幸宽政,尚许存寄秩。