-
121.《沁园春(送赵运使之江西)》 宋·黄机
有美一人,昔在何居,今方见之。
俨琼缨翠弁,气清芬只,珠幢绛节,光陆离兮。
吾道非耶,世情复尔,天骥昂藏不受羁。
还知否,定曲高寡和,才大难施。 -
122.《贺新郎》 宋·赵以夫
嘉禾,歌颂多矣,此独创见,小词纪之
草色庭前绿。
掩重门、国香伴我,画帘幽独。
无奈薰风吹绿绮,闲理离骚旧曲。 -
123.《荔支香近(乐府有荔支香调,似因物命题而亡其词,辄为补赋)》 宋·赵以夫
翡翠丛中,万点星球小。
怪得鼻观香清,凉馆薰风透。
冰盘快剥轻红,滑凝水晶皱。
风姿,姑射仙人正年少。 -
124.《声声慢(赋红梅)》 宋·李曾伯
红绡剪就,绛蜡熔成,天然一种仙姿。
竹外家风,凄凉俭薄为宜。
东君苦怜消瘦,强教伊、傅粉匀脂。
较量尽,胜夭桃轻俗,繁杏粗肥。 -
125.《声声慢(和韵赋江梅)》 宋·李曾伯
修洁孤高,凌霜傲雪,萧然尘外丰姿。
一白无瑕,玉堂茅舍俱宜。
飘飘羽衣缟袂,都不染、富贵膏脂。
调羹事,看水边清瘦,雨后红肥。 -
126.《烛影摇红·元夕雨》 宋·吴文英
碧澹山姿,暮寒愁沁歌眉浅。
障泥南陌润轻酥,灯火深深院。
入夜笙歌渐暖。
彩旗翻、宜男舞遍。 -
127.《一翦梅(赋处静以梅花枝见赠)》 宋·吴文英
老色频生玉镜尘。
雪澹春姿,越看精神。
溪桥人去几黄昏。
流水冷冷,都是啼痕。
烟雨轻寒暮掩门。
萼绿灯前,酒带香温。
风情谁道不因春。
春到一分,花瘦一分。 -
128.《乐语》 宋·王义山
◎寿崇节致语隆兴府
万年介寿,星辰拱文母之尊;四海蒙恩,雨露宠周臣之宴。
颂声交作,协气横流。
与天同心,为民立命。 -
129.《水调歌头(寿詹天游)》 宋·刘辰翁
鹤会正阳后,又为此公来。
向时圯上,不似魁梧出尘埃。
少日河东赋手,醉里新丰对草,谈笑上金台。
太子少灵气,马客岂仙才。 -
130.《连理枝》 宋·邵叔齐
淡泊疏篱隔。
寂寞官桥侧。
绿萼青枝风尘外,别是一般姿质。
念天涯、憔悴各飘零,记初曾相识。
雪里情寒逼。
月下幽香袭。
不似薄情无凭准,一去音书难得。
看年年、时候不窬期,报阳和消息。 -
131.《落梅花》 宋·王诜
寿阳妆晚,慵匀素脸,经宵醉痕堪惜。
前村雪里,几枝初绽,□冰姿仙格。
忍被东风,乱飘满地,残英堆积。
可堪江上起离愁,凭谁说寄,肠断未归客。 -
132.《落梅花》 宋·王诜
寿阳妆晚,慵匀素脸,经宵醉痕堪惜。
前村雪里,几枝初绽,□冰姿仙格。
忍被东风,乱飘满地,残英堆积。
可堪江上起离愁,凭谁说寄,肠断未归客。 -
133.《瑞鹤仙(寿叶路钤)》 宋·王迈
芳菲春二月。
正软红尘里,踏青时节。
山川孕人杰。
好赤城丹洞,丰姿奇绝。 -
134.《念奴娇》 宋·华岳
倚藤临水,照丰姿自笑,天然丘壑。
利鞅名缰成底事,空把此身缠缚。
李杜文章,良平事业,且束之高阁。
浩然归去,暮霞残照零落。 -
135.《沁园春(送友人补太学)》 宋·姚勉
一部周官,学间渊源,山齐得来。
最雄姿直气,不涂脂粉,仙风道骨,不涴尘埃。
万里青云,相期阔步,底事向天门折翼回。
君知否,这白衣御史,卿相胚胎。 -
136.《花心动(泊舟四圣观)》 宋·史深
肌雪浮香,见梅花清姿,漫劳凝伫。
淡粉最娇,羞把春□,长记寿阳眉妩。
绿苔深迳寻幽地,谁相伴、凌波微步。
翠鸳冷,芳尘路杳,旧游何处。 -
137.《咏梅九首》 明·高启
琼姿只合在瑶台,谁向江南处处栽?
雪满山中高士卧,月明林下美人来。
寒依疏影萧萧竹,春掩残香漠漠苔。
自去何郎无好咏,东风愁寂几回开。 -
138.《咏竹五首》 明·憨山德清
寒飞千尺玉,清洒一林霜。
纵是尘心重,相看亦顿忘。
矫矫凌云姿,风生龙夜吼。
霜雪不知年,真吾岁寒友。 -
139.《昭君辞》 南北朝·沈约
汉宫美女多如云,中有一人字昭君。
天生倾国倾城色,玉质孤高卓不群。
来至掖庭已有年,愁听宫漏独成眠。
可怜绝色等闲弃,汉帝不分媸与妍。 -
140.《远游》 先秦·屈原
悲时俗之迫阨兮,愿轻举而远游。
质菲薄而无因兮,焉讬乘而上浮?
遭沈浊而污秽兮,独郁结其谁语!
夜耿耿而不寐兮,魂营营而至曙。