-
141.《治安疏》 明·海瑞
户部云南清吏司主事臣海瑞谨奏;为直言天下第一事,以正君道、明臣职,求万世治安事:君者,天下臣民万物之主也。
惟其为天下臣民万物之主,责任至重。
凡民生利病,一有所不宜,将有所不称其任。
是故事君之道宜无不备,而以其责寄臣工,使之尽言焉。 -
142.《哀江南赋序》 南北朝·庾信
粤以戊辰之年,建亥之月,大盗移国,金陵瓦解。
余乃窜身荒谷,公私涂炭。
华阳奔命,有去无归。
中兴道销,穷于甲戌。 -
143.《运命论》 魏晋·李康
夫治乱,运也;穷达,命也;贵贱,时也。
故运之将隆,必生圣明之君。
圣明之君,必有忠贤之臣。
其所以相遇也,不求而自合;其所以相亲也,不介而自亲。 -
144.《东京赋》 两汉·张衡
安处先生于是似不能言,怃然有间,乃莞尔而笑曰:“若客所谓,末学肤受,贵耳而贱目者也!苟有胸而无心,不能节之以礼,宜其陋今而荣古矣!由余以西戎孤臣,而悝缪公于宫室,如之何其以温故知新,研覈是非,近于此惑?”“周姬之末,不能厥政,政用多僻。
始于宫邻,卒于金虎。
嬴氏搏翼,择肉西邑。
是时也,七雄并争,竞相高以奢丽。 -
145.《封建论》 唐·柳宗元
天地果无初乎?吾不得而知之也。
生人果有初乎?吾不得而知之也。
然则孰为近?曰:有初为近。
孰明之?由封建而明之也。 -
146.《春庭晚望》 南北朝·萧悫
春庭晚望,萧悫。
春庭聊纵望,楼台自相隐。
窗梅落晚花,池竹开初荀。
泉鸣知水急,云来觉山近。
不愁花不飞,到畏花飞尽。 -
147.《游泾川水西寺蕳叶八宣慰刘七都事章卞二元师》 明·宋濂
水陆行兼旬,招摇月如醉。
筋弛遂莫支,神痴但思睡。
若非游名山,曷以豁幽闭。
泾川名汉县,宝胜标唐寺。 -
148.《将进酒·君不见陈孟公》 明·高启
君不见陈孟公,一生爱酒称豪雄。
君不见扬子云,三世执戟徒工文。
得失如今两何有,劝君相逢且相寿。
试看六印尽垂腰,何似一卮长在手。 -
149.《论俗十二首》 宋·刘子翚
野人厌羹藜,家有庖丁刀。
徒夸批导手,肯念耕稼劳。
隐然肉山雄,畏彼尺箠操。
春泥卧寒野,夜月犁东皋。
辛勤力已尽,觳觫祸岂逃。
谁无恻隐心,鲜能胜贪饕。
盖惧犹示恩,况异犬马曹。 -
150.《长歌行赠旺兄》 明·何景明
兄为吾祖之长孙,能将孝义持家门。
耕凿不随时俗改,衣冠颇有古风存。
我家东冈旧乡土,谷有田场桑有圃。
诸兄喧哗逐城市,兄也萧条守环堵。 -
151.《乙丑除夕追往愤五百字》 明·李梦阳
忆昔蕤宾初,皇疾辍临仗。
维日白气亘,黑风复排踢。
俄传天柱折,忽若慈母丧。
帝本尧舜姿,末履转清伉。 -
152.《沈叔子解番刀为赠二首》 明·徐渭
知君本有吞胡气,太白正高秋不雨。
白蛇五尺自西来,出匣不多飞欲去。
佩此刀,向辽阳,土蛮畏死为君降。
阏氏纵有菱花镜,断却蝤蛴那得妆。 -
153.《桂花》 宋·宋自逊
揭纸糊窗莫放开,园丁新送木犀来。
绕屏著色无非画,尽日烘香不用煤。
同气相求唯径菊,后生可畏独江梅。
月中一应灵和异,待向仙娥觅种栽。 -
154.《嘉靖庚寅辽左有洪沟之败作悲洪沟》 唐·周祚
义州之兵宿雄武,老者缚牛壮扼虎。
生来苦战无复畏,骑马杀胡安足数。
五月边陲月正生,胡人杀人声彻城。
可怜郭家两兄弟,提刀逐胡天始明。 -
155.《庆历圣德颂》 宋·石介
于维庆历,三年三月。
皇帝龙兴,徐出闱闥。
晨坐太极,书开阊阖。
躬揽英贤,手锄奸枿。 -
156.《建阳道中夜行口号》 明·王世懋
悔将名姓挂词场,老去传经意转忙。
岁事惯从行色尽,宵征偏觉畏途长。
春前响急知溪畔,雨外灯微识建阳。
潦倒若为持自解,武夷山好荔枝香。 -
157.《自叙》 宋·蔡槃
江湖间步几经年,穷似襄阳孟浩然。
折简为求僧舍茗,典衣因欠酒家钱。
真情尽向诗中见,归梦常于枕上圆。
世路风波深可畏,结茅何日遂归田。 -
158.《再次韵》 宋·陈棣
畏途忧患饱相谙,火芋何当问懒残。
每觉愁来诗思苦,更因老去壮心阑。
年光背我捐鸡肋,世事甜人嗜马肝。
拨尽寒炉残漏永,已知春驭到林端。 -
159.《用功成韵赋外舅短项翁》 宋·耿镃
君不见王绩非狂生,笔墨雪尽惟酒经。
又不见志和非漫尉,江湖醉咏渔歌耳。
文章得失两梦事,一醉从渠俱不理。
人间自有行秘书,此翁聊为山泽儒。 -
160.《公安》 宋·黄大受
市人屋井底,栋与江堤平。
大江压堤来,浩浩势欲倾。
古堤腾长蛇,独与江争衡。
积流增巨涨,飘突万马惊。