-
101.《文赋》 魏晋·陆机
余每观才士之所作,窃有以得其用心。
夫放言谴辞,良多变矣,妍蚩好恶,可得而言。
每自属文,尤见其情。
恒患意不称物,文不逮意。 -
102.《颐和园词》 清·王国维
汉家七叶钟阳九,澒洞风埃昏九有。
南国潢池正弄兵,北沽门户仍飞牡。
仓皇万乘向金微,一去宫车不复归。
提挈嗣皇绥旧服,万几从此出宫闱。 -
103.《春晚喜晴》 元·杨载
积雨俄经月,新晴始见春。
苍苔侵别墅,绿水过比邻。
性僻居宜远,身闲景易亲。
无诗排世累,有酒纵天真。 -
104.《洋州》 宋·蔡交
武定新雄阃,丰宁旧奥墟。
地兼秦蜀美,川会汉洋纡。
翠垒环封岭,清流跃野渠。
安知下斜谷,别得上华胥。 -
105.《即事》 宋·徐侨
在家贫亦好,居官贫更宜。
布被不妨温,菜羹有余滋。
客至草具杯,事闲遣兴诗。
外此了无挠,澹然心地夷。 -
106.《赏静轩》 明·九皋声公
云竹淡相于,深宜静者居。
香飘晨梵合,花落暮禅余。
坐有高闲客,床留止观书。
一身仍扰扰,何处问吾庐。 -
107.《咏阳山云泉庵大石奉和诸公同游联句之作》 明·杨循吉
伟哉此阳山,有石俟歌诵。
形将冰块截,势与莲花共。
仰观一何高,登涉不可鞚。
鸟飞必徊翔,云出自腾滃。 -
108.《溪上》 明·张正蒙
自识茅茨趣,风光合在兹。
柳青春雨润,山白晓云迟。
幽意居偏得,闲身懒更宜。
忘机溪上鸟,来往日无期。 -
109.《洞霄宫》 宋·苏轼
上帝高居愍世顽,故留琼馆在凡间。
青山九锁不易到,作者七人相对闲。
(《论语》云作者七人矣,今监宫凡七人。
)庭下流泉翠蛟舞,洞中飞鼠白鸦翻。
长松怪石宜霜鬓,不用金丹苦驻颜。 -
110.《和利州鲜于转运公剧八咏·异堂》 宋·司马光
华堂选形胜,地直异之隅。
主人心絜齐,公闲此燕居。
西来故乡客,东过朝大夫。
时逢志所惬,下榻同欢如。 -
111.《啼鸟》 宋·欧阳修
穷山候至阳气生,百物如与时节争。
官居荒凉草树密,撩乱红紫开繁英。
花深叶暗耀朝日,日暖众鸟皆嘤鸣。
鸟言我岂解尔意,绵蛮但爱声可听。 -
112.《有赠余以端溪绿石枕与蕲州竹簟皆佳物也余既》 宋·欧阳修
端溪琢出缺月样,蕲州织成双水纹。
呼儿置枕展方簟,赤日正午天无云。
黄琉璃光绿玉润,莹净冷滑无埃尘。
忆昨开封暂陈力,屡乞残骸避烦剧。 -
113.《对雪十韵》 宋·欧阳修
对雪无佳句,端居正杜门。
人闲见初落,风定不胜繁。
可喜轻明质,都无剪刻痕。
铺平失池沼,飘急响窗轩。 -
114.《姑苏杂咏 圣姑庙》 明·高启
湖心涌出鼋头山,白波翠岛非人寰。
清虚宜作水仙府,鳞堂荷屋居其间。
渊都群灵孰为主,烟鬓翛然一神女。
柔姿谁敢狎相亲,笑叱鼍龙起雷雨。 -
115.《谢邵三十五郎博诗卷》 宋·晁说之
我尝为历学,上元要极远。
上元有远迩,疏密出早晚。
顾惟尔大父,皇极探其本。
唐尧上百代,日月来衮衮。 -
116.《八绝诗庶子泉》 宋·王禹偁
物形固天造,物景不自胜。
泉乎未遇人,石罅徒流迸。
宫相政多暇,行乐蹑岩磴。
发蒙涨为溪,幽致兹焉盛。 -
117.《答吴侍郎二首》 宋·刘克庄
昨泛灵槎河汉津,今撑小艇水云身。
相居自作蹲池计,天子何曾如屋嗔。
开绿野尊姑领客,第甘泉颂可无人。
白沙翠竹宜闲步,绝胜东华踏软尘。 -
118.《安乐窝中吟》 宋·邵雍
安乐窝中设不安,略行汤剂自能痊。
居常无病不服药,就使有灾宜俟天。
理到昧时须索讲,情於尽处更何言。
自馀虚费闲思虑,都可易之为画眠。 -
119.《徐南卿招饭》 宋·陈造
东邻客来每坚壁,西邻客来常蓐食。
旅中一饱岂细故,偕举大事书之册。
末路孜孜食眠计,外此敢忘戒在得。
苏端向我颜色好,冲雨不辞泥没膝。 -
120.《赠祁门不老山高法师》 宋·汪莘
鳌山万仞峙璇霄,上有高真道寂寥。
拔足壮能轩物表,洗心清不浑尘嚣。
洞天别有风光异,人世那知宇宙遥。
云覆醮坛闲悄悄,烟凝仙室静萧萧。