-
61.《郊陶潜体诗十六首》 唐·白居易
不动者厚地,不息者高天。
无穷者日月,长在者山川。
松柏与龟鹤,其寿皆千年。
嗟嗟群物中,而人独不然。 -
62.《和梦游春诗一百韵》 唐·白居易
昔君梦游春,梦游仙山曲。
怳若有所遇,似惬平生欲。
因寻菖蒲水,渐入桃花谷。
到一红楼家,爱之看不足。 -
63.《假山》 唐·齐己
匡庐久别离,积翠杳天涯。
静室曾图峭,幽亭复创奇。
典衣酬土价,择日运工时。
信手成重叠,随心作蔽亏。 -
64.《补沈恭子诗》 唐·陆龟蒙
灵质贯轩昊,遐年越商周。
自然失远裔,安得怨寡俦。
我亦小国胤,易名惭见优。
虽非放旷怀,雅奉逍遥游。 -
65.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
66.《水调歌头》 宋·夏元鼎
其胎息注想之迷,因与酬唱水调歌头于后。
采取铅须密,诚意辨妍媸。
休教错认,夺来鼎内及其时。
二物分明真伪,一得还君永得,此事契天机。 -
67.《沁园春》 宋·陈人杰
何如尔。
杜子美平生困踬不偶,而叹老羞卑之言少,爱君忧国之意多,可谓知所愁矣。
若于著衣吃饭,一一未能忘情,此为不知命者。
故用韵以反骚 -
68.《水调歌头》 宋·侯置
白鹤到时节,霜信满南州。
金盘露重,银潢波浪载天流。
岳渎千龄钟秀,赋出人间英气,清照洞庭秋。
烈日严霜操,竹简万年留。 -
69.《水调歌头》 宋·侯置
白鹤到时节,霜信满南州。
金盘露重,银潢波浪载天流。
岳渎千龄钟秀,赋出人间英气,清照洞庭秋。
烈日严霜操,竹简万年留。 -
70.《海上(四首)》 清·顾炎武
日入空山海气侵,秋光千里自登临。
十年天地干戈老,四海苍生吊哭深。
水涌神山来白鸟,云浮仙阙见黄金。
此中何处无人世,只恐难酬烈士心。 -
71.《柳毅传》 唐·李朝威
仪凤中,有儒生柳毅者,应举下第,将还湘滨。
念乡人有客于泾阳者,遂往告别。
至六七里,鸟起马惊,疾逸道左。
又六七里,乃止。 -
72.《东都赋》 两汉·班固
东都主人喟然而叹曰:“痛乎风俗之移人也。
子实秦人,矜夸馆室,保界河山,信识昭、襄而知始皇矣,乌睹大汉之云为乎?夫大汉之开元也,奋布衣以登皇位,由数期而创万代,盖六籍所不能谈,前圣靡得言焉当此之时,功有横而当天,讨有逆而顺民。
故娄敬度势而献其说,萧公权宜而拓其制。
时岂泰而安之哉,计不得以已也。 -
73.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
74.《与元九书》 唐·白居易
月日,居易白。
微之足下:自足下谪江陵至于今,凡枉赠答诗仅百篇。
每诗来,或辱序,或辱书,冠于卷首,皆所以陈古今歌诗之义,且自叙为文因缘,与年月之远近也。
仆既受足下诗,又谕足下此意,常欲承答来旨,粗论歌诗大端,并自述为文之意,总为一书,致足下前。 -
75.《赠韦方室黯别诗》 南北朝·何逊
故人傥送别。
停车一水东。
去帆若不见。
短翮忘连翩。 -
76.《浮家》 宋·蔡幼学
春风扫积素,春雨涨新彩。
再行适良愿,及此嘉致足。
溪桃绽腮红,溪柳起肤粟。
万物欣向荣,吾生亦从欲。 -
77.《沁园春·我自无忧》 宋·陈人杰
我自无忧,何用攒眉,今忧古忧。
叹风寒楚蜀,百年受病,江分南北,千载归尤。
洛下铜驼,昭陵石马,物不自愁人替愁。
兴亡事,向西风把剑,清泪双流。 -
78.《次韵王子慎玉田道中一首兼呈韩公美阁老》 宋·刘著
东晋风流属子猷,开元峭直让韩休。
丝纶对掌惊三雋,尊酒更酬失四愁。
古道阴阴槐树老,归鸿杳杳荻花秋。
浩然诗思天涯远,月满江南小谢楼。 -
79.《华亭山房象山》 宋·黄大舆
客游厌城市,僧房见岩壑。
伟石罗众峰,寒砂结层堮。
为谷既窈窕,置岭复绵邈。
溪源互相注,花草纷已错。 -
80.《翠微亭》 宋·连久道
行迹年来酬□希,独□岩壑有深期。
□□道士能相属,请和空山木落诗。